Romario, ο θαυματοποιός

Ο θρυλικός Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής συμπληρώνει σήμερα 57 χρόνια ζωής.

Ένας από τους καλύτερους επιθετικούς που είδαμε ποτέ στα γήπεδα, ένας από τους δεινότερους σκόρερ όλων των εποχών και μία περσόνα που ακουμπά τα όρια του μύθου. Ο Romário de Souza Faria -ή απλά Romario- ήρθε στη ζωή μία ημέρα σαν σήμερα (γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 στο Ρίο ντε Τζανέιρο) και σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Το προφίλ

Η ιστορία του ξεκινά στο προάστιο του Ρίο ντε Τζανέριο, Ολάρια, και δεν διαφέρει πολύ από εκείνες άλλων Βραζιλιάνων σταρ που ξεκινώντας από τις φαβέλες κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν. Ήδη από την ηλικία των 13 ετών, ο μικροκαμωμένος ποδοσφαιριστής είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των μεγάλων ομάδων της χώρας, που το προσέφεραν επαγγελματικό (!) συμβόλαιο. Στα 15 του ήταν παίκτης της Βάσκο ντα Γκάμα και στα 18 του διεθνής.

Με τη Σελεσάο έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988, φτάνοντας μέχρι το ασημένιο μετάλλιο, όντας πρώτος σκόρερ του τουρνουά. Ένα χρόνο μετά, με την αντρική ομάδα πια, χάριζε με δικό του γκολ το Copa América στη χώρα του στον τελικό εναντίον της Ουρουγουάης, μέσα στο κατάμεστο Μαρακανά.

Ήταν ήδη παίκτης της Αϊντχόβεν, με τη φανέλα της οποίας έπαιξε 110 φορές, πετυχαίνοντας 98 γκολ. Στην Ολλανδία πήρε τρία πρωταθλήματα, σε μία περίοδο που ο Άγιαξ έδειχνε ανίκητος - και αυτό λέει πολλά για την επίδρασή του και την αξία του.

Το καλοκαίρι του 1993, η Μπαρτσελόνα τον επέλεξε σαν αιχμή του δόρατος για την περιβόητη Dream Team του Cruyff: Ήταν παρτενέρ του -επίσης ταλαντούχου όσο και λάτρη της καλής ζωής- Hristo Stoichkov στην επίθεση, σε μία ομάδα που διέθετε ακόμη παίκτες όπως οι José Mari Bakero, Pep Guardiola, Michael Laudrup και Ronald Koeman. Ακολούθησαν οι Βαλένθια, Βάσκο ντε Γκάμα (ξανά), Φλαμένγκο, Φλουμινένσε, Μαϊάμι, Αλ Σαντ και Αμέρικα. Κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 41 ετών, ισχυριζόμενος πως έχει βάλει πάνω από 1.000 γκολ.

Τι παίκτης ήταν ακριβώς ο Romario; Σκέψου έναν μικροκαμωμένο αλλά γρήγορο, δυνατό και εκρηκτικό τεχνίτη, με τελειώματα ακριβείας. Μία ιδιοφυΐα μέσα στην περιοχή, σε βαθμό που μόνο με τον Gerd Müller θα μπορούσε να συγκριθεί. Πάντοτε με το νο.11 στην πλάτη.

Οι πιο Romario ιστορίες του Romario

Τον καιρό που αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα, η διοίκηση των Μπλαουγκράνα είχε προσλάβει ιδιωτικό ντετέκτιβ για τον παρακολουθεί, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ο ίδιος, συχνά-πυκνά τον ξεγελούσε, φεύγοντας από τα παράθυρα του σπιτιού του αργά το βράδυ, ώστε να απολαύσει ανενόχλητος τη νυχτερινή ζωή της Βαρκελώνης.
"Μία φορά ο Romario με είχε ρωτήσει αν μπορώ να του δώσω δυο μέρες άδεια, για να πάει στο καρναβάλι του Ρίο. Του απάντησα πως αν σημείωνε δύο γκολ στο επόμενο παιχνίδι, θα του έδινα δύο μέρες περισσότερες. Περίπου στο μισάωρο είχε βρει δύο φορές δίχτυα και μου έκανε νόημα να τον βγάλω αλλαγή στο ημίχρονο, ώστε να προλάβει το αεροπλάνο του για την Βραζιλία" είχε πει ο Cruyff, σε μία από τις πιο γνωστές ιστορίες που έχτισαν τον εξωγηπεδικό μύθο του Βραζιλιάνου.
"Είμαι 100% άπιστος. Θεωρώ τον εαυτό μου 'γυναικά' και παλιότερα πήγαινα και με τρεις διαφορετικές γυναίκες την ίδια μέρα" έχει δηλώσει ο ίδιος στο πρόσφατο παρελθόν. Για την ιστορία, η νυν σύντροφός του, είναι 31 χρόνια μικρότερη από αυτόν.
Όταν ο ομοσπονδιακός προπονητής Mário Zagallo τον απέκλεισε από την αποστολή της Βραζιλίας για το Μουντιάλ της Γαλλίας, το 1998, διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου όπου με δάκρυα εξέφρασε τον πόνο του για το γεγονός. Λίγο μετά, άνοιξε ένα μπαρ στο Ρίο, το Café do Gol, ζωγραφίζοντας καρικατούρες του Zagallo στις τουαλέτες.

Larger than life

Η ανάλυση και η ερμηνεία της καριέρας του Βραζιλιάνου σταρ θα ήταν σαν να προσπαθείς να βρεις λογική στην πορεία μίας μπάλας σε φλιπεράκι. Η πορεία του στα γήπεδα, όπως και έξω από αυτά, δεν θα μπορούσε να έχει συνεκτική αφήγηση - καθοδηγούνταν κυρίως από τις παρορμήσεις του.

Με σημερινούς όρους, θα μπορούσες να πεις πως ήταν ένας freelancer επιθετικός. Πρόσεξε, επιθετικός, όχι ποδοσφαιριστής ή αθλητής - αυτό είναι κάτι που έχει παραδεχθεί και ο ίδιος.

Ήταν μάλλον ανεξάρτητος αλλά πάντοτε αποτελεσματικός στο χορτάρι. Αποδοτικός και συνάμα γοητευτικός για όλους όσους λατρεύουν την μπάλα και όχι το ποδόσφαιρο - αν και γνώριζε πώς να κερδίζει και τους δεύτερους, κυρίως γιατί τους θύμιζε τους λόγους που ασχολήθηκαν εξαρχής με το ομορφότερο παιχνίδι που φτιάχτηκε ποτέ.

Οι προπονητές που τον διάβασαν καλύτερα, όπως ο Johan Cruyff, γνώριζαν τι πρέπει να κάνουν: Να του δώσουν ανεξαρτησία, να τον αφήσουν να παίξει με τον τρόπο του. Και εκείνος θα τους αποζημίωνε.

Πήγε στην Μπαρτσελόνα στα 27 του, έμεινε εκεί μόλις 2 χρόνια κι όμως κατάφερε να αφήσει το στίγμα του. Εκτός και εντός γηπέδου. Στη Βαρκελώνη έβαλε 34 γκολ σε 46 ματς, τρία εκ των οποίων στο El Clásico της 8ης Ιανουαρίου 1994, κάνοντας σμπαράλια την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης.

Το καλοκαίρι που ακολούθησε, στα γήπεδα των ΗΠΑ, οδήγησε την εθνική Βραζιλίας μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και εκεί όπου όλοι πίστεψαν πως η καριέρα του θα απογειωθεί τα επόμενα χρόνια, εκείνος προτίμησε να επιστρέψει στη χώρα του, με ένα μικρό διάλειμμα στη Βαλένθια. Το καλοκαίρι, ο ήλιος, η παραλία, η καλή ζωή και η νύχτα βλέπεις του έλειπαν περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα.

"Όταν κοιμάμαι πολύ τη νύχτα, δεν σκοράρω. Και αυτός είναι ο λόγος που μου αρέσει να βγαίνω μέχρι το πρωί" συνήθιζε να λέει ο ίδιος. Και αυτή ακριβώς ήταν η κοσμοθεωρία του: Διασκέδαση και γκολ. Γκολ και διασκέδαση.

Διάβασε ακόμη για τους κορυφαίους ύμνους ποδοσφαιρικών ομάδων, τα μαθήματα ζωής του José Mourinho, την ημέρα που ο Eric Cantona έριχνε κλωτσιά στον ρατσισμό και το νο.9 της Μίλαν που ίσως είναι καταραμένο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr