Ο θρύλος του τερματοφύλακα - σκόρερ Jose Luis Chilavert

Ένας τερματοφύλακας που σκοράρει είναι ένα αρκετά σπάνιο ποδοσφαιρικό θέαμα. Στην περίπτωση του José Luis Chilavert όμως ήταν κάτι το συνηθισμένο. Ο Παραγουανός τα κατάφερνε περίφημα και στις δύο άκρες του γηπέδου, καθώς εκτός από το να προστατεύει την εστία του, μπορούσε να παραβιάσει την αντίπαλη -είτε με πέναλτι, είτε με φάουλ- χάρη στο καταπληκτικό αριστερό του πόδι. Οι ικανότητές του πλαισιώνονταν με μπόλικη δόση τρέλας, μία ισχυρή προσωπικότητα και το legacy που άφησε για άλλους μεταγενέστερους Λατινοαμερικάνους τερματοφύλακες όπως ο Jorge Campos και ο Rogério Ceni.

Η βιογραφία

Ο γεννημένος μίας ημέρα σαν σήμερα -στις 27 Ιουλίου του 1965- Chilavert μεγάλωσε στο Λούκε, προάστιο της πρωτεύουσας της Παραγουάης, Ασουνσιόν, και μέχρι τα 7 του χρόνια δεν είχε φορέσει ποτέ παπούτσια, εξαιτίας της άσχημης οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του. Για να βγάλει κάποια χρήματα ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία να αρμέγει αγελάδες και να πουλά το γάλα σε τοπικά καταστήματα. Εκτός από αυτό όμως συνήθιζε να παίζει ποδόσφαιρο στους δρόμους της πόλης μαζί με τον κατά 4 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του, Rolando.

Ο τελευταίος, επίσης ποδοσφαιριστής που μάλιστα έπαιξε και στο Μουντιάλ του 1986, συνήθιζε να βάζει τον μικρό José Luis κάτω από τα δοκάρια και κάπως έτσι αυτός έμοιαζε να βρίσκει το ρόλο του μέσα στο γήπεδο. Στα 15 του, έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, παίζοντας στη δεύτερη κατηγορία της Παραγουάης με την Σπορτίβο Λουκένιο, πριν πάρει μεταγραφή για την Γκουαρανί, ομάδα της πρώτης κατηγορίας, 4 χρόνια μετά. Ακολούθησε η μετακίνησή του στην Αργεντινή και την Σαν Λορέντζο. Μετά από ένα διετές πέρασμα από την Ισπανία και τη Σαραγόσα, επέστρεψε στην Αργεντινή και την Βελέζ Σάρσφιλντ, στην οποία έμεινε 10 σεζόν και εξελίχθηκε σε θρύλο. 

Η εξέλιξη σε μύθο

Το πρώτο γκολ στην καριέρα του José Luis Chilavert δεν ήρθε όμως με τον αργεντίνικο σύλλογο αλλά με την εθνική ομάδα της χώρας του, της οποίας ήταν μέλος από το 1987. Στις 27 Αυγούστου του 1989, η Παραγουάη αντιμετώπιζε την Κολομβία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας. Στο 90ό λεπτό, η ομάδα του κέρδισε πέναλτι και -με το σκορ στο 1-1- κανείς δεν έδειχνε πρόθυμος να σταθεί απέναντι από έναν άλλο τερματοφύλακα-μύθο (έστω και cult) του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου, τον René Higuita, ειδικά μετά τις έντονες διαμαρτυρίες και το κλασικό για τα συγκεκριμένα γεωγραφικά δεδομένα ξύλο που ακολούθησε μετά την απόφαση του διαιτητή. Σουτάροντας στην αριστερή γωνία του Κολομβιανού goalkeeper, o Chilavert χάρισε τη νίκη στην εθνική του και όλοι κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με ένα συνηθισμένο τερματοφύλακα. 

Τα χρόνια της δόξας του όμως ήρθαν με την Βελέζ Σάρσφιλντ. Με το σύλλογο του δυτικού Μπουένος Άιρες, κατέκτησε μεταξύ άλλων 4 πρωταθλήματα Αργεντινής (3 Clausura και ένα Apertura), ένα Copa Libertadores καθώς και ένα Διηπειρωτικό. Συνεργάστηκε με αρκετούς προπονητές, ωστόσο δύο ήταν αυτοί που σημάδεψαν την καριέρα του: Ο Bora Milutinović και ο Carlos Bianchi. Ο πολυταξιδεμένος Σέρβος ήταν εκείνος που τον παρακίνησε -βλέποντας ότι διαθέτει ένα καταπληκτικό αριστερό πόδι- να εκτελεί φάουλ και πέναλτι, κατά τη διάρκεια της κοινής τους θητείας στη Σαν Λορέντζο. Με τον μυθικό Αργεντινό coach από την άλλη συνυπήρξαν για τρία χρόνια στη Βελέζ, καθιστώντας την ομάδα μία από τις κορυφαίες της λατινικής Αμερικής. 

• Το παρατσούκλι του Chilavert ήταν μπουλντόγκ, εξαιτίας της μονίμως αγριεμένης φάτσας του και της έντονης επιθετικότητας που έβγαζε μέσα στο γήπεδο. Μάλιστα, συνήθιζε να έχει ένα αντίστοιχο καρτούν στο μπροστά μέρος της φανέλας του. 
• Συνολικά σημείωσε 46 γκολ στην καριέρα του, 8 εκ των οποίων με την εθνική ομάδα της Παραγουάης, της οποίας για πάνω από 10 χρόνια ήταν αρχηγός.
• Παραδόξως, δεν είναι ο πρώτος τερματοφύλακας-σκόρερ της ιστορίας, καθώς ο Βραζιλιάνος Rogério Ceni ολοκλήρωσε την καριέρα του με 65 γκολ.
• Το 2005, καταδικάστηκε από τα γαλλικά δικαστήρια σε 6 μήνες φυλάκισης λόγω της χρήσης πλαστών εγγράφων για την αποδέσμευσή του από την ομάδα του Στρασβούργου, στην οποία αγωνίστηκε από από το 2001 μέχρι το 2003. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν εξέτισε -και με ποιον τρόπο- την ποινή του. 

Η εθνική και η ζωή εκτός γηπέδου

Με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε συνολικά 74 φορές, παίζοντας σε δύο Μουντιάλ (1998, 2002). Ουσιαστικά, συστήθηκε στο ευρύ κοινό στα γήπεδα της Γαλλίας, όταν η Παραγουάη έκανε αρχικά την έκπληξη και προκρίθηκε στους 16, περνώντας από έναν όμιλο που συμμετείχαν η Ισπανία, η Νιγηρία και Βουλγαρία. Στο νοκ άουτ ματς περίμενε η Γαλλία, που για 114' δεν μπορούσε με τίποτα να λυγίσει τη σκληροτράχηλη παρέα του Chilavert, ο οποίος έδειξε σε όλο τον πλανήτη ότι είναι ένας τεράστιος ηγέτης. Μετά το γκολ του Laurent Blanc στα τελευταία λεπτά της παράτασης, όλοι οι Παραγουανοί ποδοσφαιριστές είχαν καταρρεύσει. Εκτός από έναν. Ο 33χρονος τότε τερματοφύλακάς τους, σήκωνε από το χορτάρι τους δακρυσμένους συμπαίκτες του, που έμοιαζαν να έχουν καταρρεύσει από την απογοήτευση και την υπερπροσπάθεια, σε μία από τις συγκινητικές εικόνες στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. 

Εκτός γηπέδων, ένας τύπος σαν τον José Luis Chilavert δεν θα μπορούσε να έχει άποψη για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα του, παίρνοντας ασφαλώς το μέρος των αδυνάτων και των φτωχών. Άλλωστε, ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε ο ίδιος. Όταν το 1999, η Παραγουάη ανέλαβε τη διοργάνωση του Copa America, o ίδιος αρνήθηκε να αγωνιστεί καθώς επέμενε ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να επενδύσει τα χρήματα σε δομές για την υγεία και την παιδεία και όχι σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά. Ένα ακόμη περιστατικό που περιγράφει τις ευαισθησίες πίσω από τον ευέξαπτο χαρακτήρα του και τη μόνιμη προθυμία να μπλέξει σε οποιουδήποτε είδους καβγά εντός αγωνιστικού χώρου, είναι αυτό που έγινε μετά τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, το 1994, στο Τόκιο. Η Βελέζ Σάρσφιλντ αντιμετώπιζε τη Μίλαν και η Puma προσέγγισε τον Chilavert, ο οποίος φόρεσε τελικά τα γάντια του γνωστού brand. Σε αντάλλαγμα, ζήτησε αρκετά αθλητικά ρούχα, τα οποία μοίρασε σε ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και σε τοπικά νοσοκομεία, μετά την επιστροφή της Βελέζ στην Αργεντινή. 

Ο Chilavert κρέμασε τελικά τα γάντια του το 2003, περνώντας στο πάνθεον εκείνων των μορφών που άφησαν τη σφραγίδα τους στο άθλημα, με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο. 

---

Διάβασε ακόμη για τον αντισυμβατικό προφήτη Roberto Baggio, γιατί η Μπαρτσελόνα χρειάζεται τον δικό της Zidane, τα θαύματα του Diego Maradona στο Μουντιάλ του Μεξικού, γιατί το El Sombrero είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμα ποδοσφαιρικό blog, τον George Best που ήταν ο καλύτερος και γιατί όλοι νοσταλγούν το ποδόσφαιρο των 90s.

---

φωτογραφίες © Getty Images 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr