Ο Facundo Campazzo στην εποχή των ηρώων

Στις 26 Αυγούστου, η Αργεντινή αντιμετώπιζε τη Ρωσία σε φιλικό παιχνίδι στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το Μουντομπάσκετ της Κίνας. Στα μέσα της τρίτης περιόδου, ο Facundo Campazzo προσπαθεί να διεισδύσει στην αντίπαλη ρακέτα και καταλήγει στο παρκέ κρατώντας τον δεξί του αστράγαλο. Άπαντες στην αργεντίνικη ομάδα παγώνουν. Το να χάσουν τον κορυφαίο τους παίκτη θα ήταν ένα πανίσχυρο πλήγμα. Ευτυχώς για όλους, ο ύψους 1.80 μ. γκαρντ της Ρεάλ αποδεικνύεται στη συνέχεια πολύ σκληρός ώστε να αφήσει ένα διάστρεμμα να του στερήσει τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIBA. Η ίδια η διοργάνωση ωστόσο θα είχε δεχθεί ένα ακόμη ισχυρότερο χτύπημα σε περίπτωση απουσίας του Campazzo - θα έχανε τον ήρωα του τουρνουά. 

15 ημέρες μετά, ο Facundo Campazzo φροντίζει να επιβεβαιώσει τις 6 τελευταίες λέξεις της προηγούμενης πρότασης. Σε έναν επικό προημιτελικό, η Αργεντινή έκανε την έκπληξη και πέταξε εκτός συνέχειας το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, τη Σερβία του Aleksandar Djordjevic.

Ο τίτλος του πρωταγωνιστή για την ομαδάρα του coach Sergio Hernandez θα μπορούσε να μοιραστεί ανάμεσα σε αρκετά άτομα: Τον αειθαλή Luis Scola που στα 39 του χρόνια τελείωσε τέτοιας σημασίας και έντασης ματς με 20 π., τον Patricio Garino και Luca Vildoza που έβαλαν κομβικά σουτ, τον Nico Laprovittola ή ακόμη και τον Gabriel Deck. Ευτυχώς, όλοι γνωρίζουν ότι -για ακόμη μία φορά στη διοργάνωση- ο πραγματικός MVP είναι ο κοντός με το νο.7: 18 πόντοι, 12 ασίστ, 6 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και +27 στο efficiency μαρτυρούν του λόγου το ασφαλές.

Μέχρι στιγμής στο Μουντομπάσκετ, ο Campazzo γράφει 13 π. και 8 ασ. αλλά στην περίπτωσή του οι αριθμοί δεν λένε ακριβώς την αλήθεια. Η επιρροή του στην ομάδα είναι τέτοια όσο κανενός άλλου παίκτη στη διοργάνωση. Ακόμη και ο πιο φανατικός φίλος της Ρεάλ ή της εθνικής ομάδας της Αργεντινής (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι και μάλιστα είναι περισσότεροι από όσοι πίστευες) δεν έχει αντιληφθεί σε απόλυτο βαθμό σε τι επίπεδα έχει φτάσει πλέον το παιχνίδι του βραχύσωμου πλέι μέικερ.

Το ταλέντο και η ορθή κρίση συνυπάρχουν με τεράστια ψυχικά αποθέματα και, με έναν σπάνιο τρόπο, το θέαμα με την ουσία. Σε αυτό βέβαια βοηθούν και οι συμπαίκτες του στην Αλμπισελέστε, που είναι μία εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα σε τέτοιο σημείο που να θυμίζει σύλλογο και όχι εθνικό συγκρότημα. Παρόμοια ομοιογένεια ίσως να εμφανίζει μόνο η Αυστραλία ή και η Τσεχία.

Πέρα από τους ξεκάθαρους ρόλους, στην εθνική Αργεντινής υπάρχει εξαιρετική κίνηση και σωστές αποστάσεις στην επίθεση που συνδυάζονται με την ορθά δομημένη αμυντική τακτική που σχεδόν πάντοτε στοχεύει στο κλέψιμο και το τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο. Οι Αργεντινοί πήραν μία ακόμη άτυπη ρεβάνς για τον τελικό της Ινδιανάπολις, το 2002, όταν οι -τότε- Γιουγκοσλάβοι του Divac, του Bodiroga και του Stojakovic μαζί με τα φαλτσοσφυρίγματα του Νίκου Πιτσίλκα τους στέρησαν τον τίτλο. Αλλά δεν αρκούνται σε αυτό: Θέλουν να φτάσουν μέχρι το τέλος κι ας γνωρίζουν ότι δεν έχουν το ταλέντο και το βάθος άλλων εθνικών ομάδων.

Διαθέτοντας το μομέντουμ και το ιερό πάθος που διαχρονικά τους διακατέχει, μοιάζουν ικανοί για τα πάντα - ακόμη και να κερδίσουν τους Αμερικανούς (ή τους Γάλλους, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται). Με τον Facundo Campazzo να έχει τέτοια οργιαστική απόδοση κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύσει να ονειρεύονται. Η κληρονομιά του Manu Ginobili, του Pepe Sanchez, του Hugo Sconochini και του Pablo Prigioni βρίσκεται σε πάρα πολύ καλά χέρια. 

---

Διάβασε ακόμη για την ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων μπάσκετ σε λίστες και το άβολο dejavu της Team USA.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr