Οι Arab Strap χορεύουν περισσότερο από ποτέ

Σε μία εποχή που κάποιοι κάνουν καριέρα (τ)ραπάροντας ακατάσχετα ανέμπνευστες βωμολοχίες, η ιδιαίτερη πρόζα των Arab Strap έλειπε. Εκείνοι, ο Johnny Marr, η Michelle Gurevich και η Anne Clark (η τελευταία ως πιο προφανές παράδειγμα λόγω ιδιότητας) μεταξύ άλλων, έχουν ένα δικό τους τρόπο να ερμηνεύουν στίχους που παραπέμπουν ενδεχομένως περισσότερο σε ποίηση, παρά σε τραγούδι. Το αποτέλεσμα βγάζει νόημα και αυτό είναι που μετράει. 

Κάπου στα μέσα των '00s, οι δύο φίλοι από τη Σκωτία έχασαν το βηματισμό τους και έψαξαν να βρουν απαντήσεις σε solo μονοπάτια. Όταν θυμήθηκαν πόσο καλά περνούσαν μαζί στα lives, επανήλθαν στη δισκογραφία ως η καλύτερη εκδοχή τους επανεφεύροντας σχεδόν εαυτούς με το album As Days Get Dark. Σε αντίθεση με τον τίτλο, και βάσει όσων μου είπε ο Aidan Moffat λίγο πριν τους δούμε live στο Gagarin (30/10), η πορεία τους στο εξής, διαφαίνεται λαμπρή.

Η επανένωση και το album As Days Get Dark

>Στην περιγραφή του τελευταίου σας δίσκου γράφετε ότι ένα από τα βασικά θέματά του είναι το "τι κάνουν οι άνθρωποι σε ώρα ανάγκης και πώς κρύβονται τη νύχτα". Εσάς τι σας έκανε να σταματήσετε να κρύβεστε -αν θεωρήσουμε ότι όντως ίσχυε κάτι τέτοιο- και να τον ηχογραφήσετε μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;
Αυτό που συνέβη από όταν "χωρίσαμε" το 2006 είναι ότι ξαναγίναμε φίλοι (γέλια). Όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα, ήμασταν κολλητοί και όπως σε πολλά συγκροτήματα με το πέρασμα του χρόνου αυτό κάπως ξεθώριασε. Από όταν σταματήσαμε τους Arab Strap, ξεκινήσαμε να ξαναγνωριζόμαστε από την αρχή.

Με κάποιο τρόπο εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλον ως μονάδες, οπότε στην 20η μας επέτειο, 10 χρόνια μετά, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν ωραίο να κάνουμε κάποιες εμφανίσεις -νομίζω 5 ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο- και αυτές ουσιαστικά αποτέλεσαν την αρχή. To 2017, για να καταλάβεις, συμμετείχαμε σε 17 φεστιβάλ. Θέλαμε να συνεχίσουμε, χωρίς όμως να είμαστε από εκείνες τις μπάντες που απλώς παίζουν τα παλιά τους κομμάτια σαν nostalgia act από το παρελθόν. Ήταν σημαντικό για εμάς να έχουμε κάτι καινούργιο να παρουσιάσουμε, οπότε το 2017 αποφασίσαμε να βγάλουμε νέο δίσκο. 

>Και τι δίσκο, να προσθέσω εγώ!
Ω, σ᾽ευχαριστώ. Τα πράγματα πήγαν καλύτερα από ό,τι ελπίζαμε. Σ᾽εκείνα τα lives, τα νέα τραγούδια εισέπραξαν ίσως και περισσότερη ανταπόκριση από τα παλιά και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Είμαι πολύ χαρούμενος με το πώς εξελίχθηκαν όλα, τώρα δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό. Για την ακρίβεια, μπαίνουμε στο στούντιο από αύριο. Θα το πάμε όσο πάει και θα δούμε τι μπορούμε να βγάλουμε από αυτό. 

>Μιλάμε για καινούργιο album δηλαδή;
Ναι, απλά το πρόβλημα στις μέρες μας είναι ότι παίρνει πολύ χρόνο για να φτιαχτεί ένα album. Μερικές διαδικασίες διαρκούν μήνες, αλλά ελπίζω ότι μέχρι τον Οκτώβριο του 2023 θα το έχουμε στα χέρια μας και μετά, το 2024 θα ξαναξεκινήσουμε εμφανίσεις. Θα είμαστε κάπως ήσυχοι για τους επόμενους μήνες, μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι τουλάχιστον.

>Ποια είναι λοιπόν η διαφορά των Arab Strap των '90s με αυτό που είναι σήμερα; Ή μήπως δε δίνεις δεκάρα ("I don't give a fuck about the past") όπως λέει ο πρώτος στίχος στο The Turning of Our Bones;
(γέλια) Σίγουρα δεν είμαστε η μπάντα που ήμασταν, νομίζω ότι εξελιχθήκαμε σε κάτι πιο άμεσο και ολοκληρωμένο. Το The Turning of Our Bones για παράδειγμα ίσως είναι από τα πιο ωμά κομμάτια μας, έδωσε τον τόνο για όλα τα υπόλοιπα και αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Τα περισσότερα δηλαδή είναι πιο ρυθμικά και δεν το συνηθίζαμε αυτό παλιά. Σίγουρα έχουμε αλλάξει, είναι δύσκολο να σου πω το γιατί. Και οι δύο μας κάναμε δίσκους στο διάστημα που δεν ήμασταν μαζί - εγώ πρέπει να έκανα 10 στα 10 χρόνια που μεσολάβησαν με διάφορους ανθρώπους για διάφορα πράγματα. Ό,τι κάναμε πάντως, βγήκε φυσικά, όσο φυσικά αλλάξαμε κι εμείς ως καλλιτέχνες.

>Διάβασε ακόμη: Sivert Høyem, η Aυτού Mεγαλειότης

Αυτό που σίγουρα έχει μεταλλαχθεί και δεν έχει να κάνει με εμάς είναι η τεχνολογία. Τα πράγματα που θέλαμε να κάνουμε στο παρελθόν και δεν είχαμε τους πόρους, σήμερα είναι δωρεάν και είναι πολύ πιο εύκολο να έχουμε όσα χρειαζόμασταν για να πειραματιστούμε... Από διαφορετικά είδη και κομμάτια μέχρι το ότι μπορούμε να δουλεύουμε περισσότερο από το σπίτι πια και το αποτέλεσμα να είναι πιο ραφιναρισμένο. Ναι, πιστεύω πως η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι έχουμε περισσότερη τεχνολογία διαθέσιμη και μαθαίνουμε περισσότερα από αυτήν. Η φωνή μου ας πούμε είναι αλλιώς, υπάρχουν παλιά μας τραγούδια που δε μπορώ πια να ερμηνεύσω. Προσπαθήσαμε να τα παίξουμε σε συναυλίες και πλέον δε λειτουργούν σωστά με το πώς τραγουδάω σήμερα. Μερικά τα ακούω και σκέφτομαι "Μα δε μπορώ να τραγουδήσω πια με αυτόν τον περίεργο τρόπο". 

>Όταν ξεκινήσατε τους Arab Strap είχες στο μυαλό σου ότι θα υπάρχουν και μετά τα 50 σου;
Όχι βέβαια! Το μοναδικό πράγμα που πάντα ήθελα ήταν να κάνουμε ένα session με τον John Peel στο BBC Radio 1. Αυτή ήταν και η πρώτη μας εμφάνιση ουσιαστικά, η οποία μεταδόθηκε στη ραδιοφωνική του εκπομπή. Όχι, δεν περίμενα αυτήν την εξέλιξη. Ξεκινήσαμε μία μπάντα, υπολόγιζα ότι θα πάει περίπου 5 χρόνια. Το ότι παραμένει κανονική καριέρα και δουλειά 26 χρόνια αργότερα είναι εκπληκτικό. Και θεωρώ πως γι᾽αυτό είναι έτσι ο νέος δίσκος, γιατί πρέπει να παραμένεις ανήσυχος, να κατεβάζεις νέες ιδέες. Διαφορετικά, δε βρίσκω κανένα νόημα. Το πρόβλημα με πολλές μπάντες που επανέρχονται είναι ότι απλά θέλουν να κάνουν έναν δίσκο από τα παλιά. Θέλουν να ανακτήσουν κάτι που πιστεύουν πως έχουν χάσει και αυτό μόνο εύκολο δεν είναι. 

"What happened in the '90s, stayed in the '90s"

>Πριν από τα live του 2017 που ανέφερες, υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή που έγινε το κλικ και είπατε να το ξαναπάτε από την αρχή; 
Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά όλα σχετίζονται μεταξύ τους. Οι εμφανίσεις ήταν τέλειες και πραγματικά απολαμβάναμε αυτό που κάναμε. Το σετ μας άλλαζε συνέχεια, γιατί ξέρεις, συνήθως όταν συμμετέχεις σε φεστιβάλ υπάρχει συγκεκριμένο setlist. Επιλέγεις τα τραγούδια που πιστεύεις ότι κρατούν το κοινό ζωντανό, που το κάνουν να χορεύει. Είναι εντελώς διαφορετικές οι συναυλίες από τους δίσκους. Το κοινό είναι μεγάλο μέρος της επιτυχίας ενός σόου.

Από κει και πέρα, οι μουσικοί που έχουμε μαζί μας από το 2016 μέχρι σήμερα είναι ίδιοι και μας έχουν επηρεάσει πολύ θετικά, αφού ό,τι έχουμε πει ότι θα κάνουμε, έχει μεταφερθεί τέλεια στη σκηνή και τόνωσε την αυτοπεποίθησή μας. Μας βοήθησαν πραγματικά να προχωρήσουμε. Και το album, για album των Arab Strap έχει πολλά γρήγορα, ρυθμικά τραγούδια, εξαιτίας τους μάλιστα, απομακρυνόμαστε από τα πιο αργά του παρελθόντος όσο περνάει ο καιρός και το απολαμβάνουμε. Χορεύουμε περισσότερο. 

>Βέβαια, μερικές φορές αισθάνομαι ότι κυρίως η δική μου η γενιά και η δική σας καταλαβαίνει πώς είναι να διασκεδάζει κανείς πραγματικά σε ένα live. Είμαστε λίγοι όσοι χορεύουμε.
H συνεχής παρακολούθηση των καμερών ίσως έκανε τον κόσμο να έχει περισσότερη επίγνωση του εαυτού του από ό,τι στο παρελθόν. Προφανώς, υπάρχουν και τα social media κι αν κάνεις κάτι χαζό, θα το δουν όλοι! (γέλια) Όταν ήμουν νέος, αν κάποιος έκανε μία ανοησία, κανείς δε νοιαζόταν, την επόμενη ημέρα είχε ξεχαστεί.

>Ό,τι συνέβαινε στα '90s, έμενε στα '90s.
(γέλια) Ναι πράγματι! Στις μέρες μας μάλλον ο κόσμος δυσκολεύεται να αφεθεί, να περάσει καλά και να ανοιχτεί διότι η κριτική είναι πάρα πολύ σκληρή. Έχω ένα 14χρονο γιο και δε μου ανοίγεται ιδιαίτερα σε σχέση με όλα αυτά καθότι έφηβος, αλλά καταλαβαίνω πως πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για τα σημερινά παιδιά να ξέρουν ότι ένα μελλοντικό λάθος τους μπορεί να τους διαλύσει. 

>Από την άλλη, στην εποχή της πολιτικής ορθότητας, κάποια πράγματα ίσως να είναι και πιο προστατευμένα...
Σίγουρα λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις, ειδικά όσον αφορά στη χρήση της γλώσσας. Κατά φωνή, ήρθε μόλις στο σπίτι ο γιος μου! (γέλια) Από την άλλη όμως, δες την κακοποίηση που δέχονται οι γυναίκες στο διαδίκτυο. Πήγα να σου μιλήσω για ισορροπία, αλλά όχι δε νομίζω ότι υπάρχει, υπερισχύει το κακό στην προκειμένη περίπτωση. Τα social media κατά κάποιο τρόπο αποκάλυψαν μία αλήθεια για την ανθρώπινη φύση. Όταν δίνεις την επιλογή της ανωνυμίας στους ανθρώπους, δε συμπεριφέρονται πολύ καλά.

>Διάβασε ακόμη: O Miles Kane και η ανεπιτήδευτη απλότητα του rock'n'roll

Τουλάχιστον έχουν βελτιωθεί κάποια πράγματα. Π.χ όταν ήμουν εγώ νέος, μεγαλώνοντας στα '80s και κατά την επιδημία του AIDS, υπήρχε έξαρση της ομοφοβίας. Είναι σπουδαίο να βλέπεις πως έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από αυτήν. Δεν ξέρω τι ισχύει στην Ελλάδα, αλλά εδώ γίνονται γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, φαντάσου στην εποχή της μητέρας μου, η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη.

>Αλήθεια, πώς φάνηκε στο γιο σου η επανένωση των Arab Strap;
Ήρθε να μας δει πριν από κάτι εβδομάδες, δεν είπε πολλά σχετικά με αυτό. Κατά πάσα πιθανότητα αντιλαμβάνεται ότι είναι η δουλειά που κάνω. Στην κόρη μου, είναι 9 χρόνων, νομίζω αρέσει περισσότερο. Κάνει μαθήματα χορού, γυμναστική, μου λέει ότι θέλει να γίνει ηθοποιός - μοιάζει πιο εξοικειωμένη με όλο αυτό και είναι πραγματικά τρομακτικό. 

O Ed Sheeran και η θεωρία προσομοίωσης των "terrible" Muse 

>Λογικά σε θαυμάζει κιόλας.
Ήρθε κι εκείνη να μας δει και σοκαρίστηκε, παρόλο που δε χόρεψε! (γέλια) Μέσα στο καλοκαίρι την πήγα να δει live τον Ed Sheeran σε ένα τεράστιο στάδιο, μένουμε πολύ κοντά σε αυτό. Πρέπει κάπως να απογοητεύτηκε γιατί είπε στη μαμά της ότι περίμενε να είμαστε σε κάποιο στάδιο όπως του Ed Sheeran (γέλια). Παρεμπιπτόντως, μπορεί να μην είμαι fan του, αλλά ήταν ένα καλό σόου, τον σέβομαι. Όταν ήμασταν στη συναυλία του, της είπα "Μην ανησυχείς για εμένα, ευχαριστήσου το live, εγώ είμαι απλώς ένας θλιβερός τύπος".

>Σε πειράζει που ακούει πράγματα που δε θα επέλεγες εσύ στην ηλικία της;
Όχι, ένα ακόμη πράγμα που έχει αλλάξει εντελώς είναι ότι όλα βρίσκονται στη διάθεσή μας. Πρόσφατα ξεκίνησα το streaming, το απέφευγα συστηματικά, απλά τώρα δε γινόταν να πάρω κι άλλους δίσκους λόγω χώρου και γι᾽αυτό γράφτηκα στο Apple Music. Κατέληξα να ακούω όσους έχω ήδη, πραγματικά το γεγονός ότι είχα πρόσβαση στα πάντα, με ξεπέρασε γιατί στην πραγματικότητα δεν την ήθελα κιόλας. Η κόρη μου ακούει pop, ο γιος μου τείνει περισσότερο σε πράγματα που παραπέμπουν στα παιχνίδια που παίζει και στις ταινίες που βλέπει.

Γενικά όμως είναι πολύ πιο δύσκολο με τόσες υπάρχουσες επιλογές. Ακούω επίσης την εκπομπή Night Tracks στο BBC Radio 3 και μου αρέσει πολύ γιατί παίζει μουσική που σπανίως έχω ξαναακούσει. Σιχαίνομαι στο μεταξύ τα προτεινόμενα, όπως αυτά του Spotify - όταν η Apple μου προτείνει να ακούσω κάτι, συνήθως το σιχαίνομαι. Μου αρέσει να καθοδηγούμαι από τον ανθρώπινο παράγοντα, παλιομοδίτικο, το ξέρω! (γέλια)

>Επιστρέφω στο As Days Get Dark και θέλω να σου πω ότι για μένα αποτελεί ενδεχομένως την πιο ολοκληρωμένη σας δουλειά. 
Το ελπίζω και σ᾽ευχαριστώ, δε θα ήθελα να ακούγεται λιγότερο σοφή όσο μεγαλώνουμε. Σίγουρα είναι πιο μετρημένη, βάλαμε περισσότερη σκέψη, προσπάθεια και χρόνο στο γράψιμο των στίχων και των τραγουδιών κατ᾽επέκταση. Όταν ήμουν νέος, έγραφα πολύ γρήγορα τα τραγούδια, από επιλογή κιόλας, ήθελα να μοιάζουν πιο πολύ με συνομιλία, να αντιπροσωπεύουν τον τρόπο με τον οποίο μιλούσα στους φίλους μου. Ελπίζω τώρα να είναι πιο εκλεπτυσμένα κατά μία έννοια, αν και τα αγαπάω πολύ τα παλιά μας τραγούδια. Η επιτυχία τους άλλωστε οφειλόταν στο διαφορετικό τους ήχο. 

>Συνεχίζω να εντοπίζω τη διαφορετικότητα πάντως. Παρεμπιπτόντως, ποιος σκέφτηκε το λογοπαίγνιο Kebabylon;
H πρώτη φορά που είδα τη λέξη γραμμένη ήταν σε ένα κεμπαμπτζίδικο, στο Μάντσεστερ αν δεν κάνω λάθος. Νομίζω είναι το πιο εύστοχο όνομα που έχω ακούσει! (γέλια) Από τότε όμως, έγινε μέρος μίας γλώσσας που χρησιμοποιείται κυρίως στην Αγγλία για να περιγράψει τις συνέπειες που υφίστανται όσοι θεωρούνται κατώτεροι. Το τραγούδι μιλά για εκείνους που διορθώνουν τα λάθη τους, για εκείνους που ποτέ δε βλέπουμε γιατί είναι πολύ απασχολημένοι παρασκηνιακά. Έμοιαζε η τέλεια περιγραφή για το απόλυτο χάος.

>Διακρίνω και λίγο τρολάρισμα βέβαια, δεδομένου του καθημερινού σουρεαλισμού που ζούμε. 
(γέλια) Κάτι σαν τη θεωρία προσομοίωσης. Είμαστε όλοι avatars, τι όχι; Για μένα είναι ανοησίες αυτά, αλλά το βρίσκω αστείο... Ποια φοβερή μπάντα ήταν να δεις; Οι Muse! Έχουν κάνει ολόκληρο album που λέγεται έτσι (Simulation Theory)! (γέλια)

>Κάτι τελευταίο, ο Κῶμος πώς σου ήρθε στο Here Comes Comus!;
Διάβασα για εκείνον, ήταν ένας σχετικά άγνωστος θεός, δεν ήταν από τους "πρωτοκλασάτους". Στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή ιστορία, είναι σα να υπήρχε ένας διαφορετικός θεός για κάθε συναίσθημα. Το τραγούδι το έγραψα έχοντας στο μυαλό μου ένα πρόβλημα που αντιμετώπισα στο παρελθόν. Έβγαινα από το σπίτι για ποτό και ήθελα να κάθομαι έξω μέχρι όσο πιο αργά γινόταν. Το έχω ξεπεράσει εδώ και καιρό, όμως στο timing κατά το οποίο γράφτηκε τα είχα βρει σκούρα.

>Μιας και ήδη μου είπες τα σχέδιά σας στο εξής, το μόνο που μένει να μάθω είναι τι θα ακούσουμε από εσάς στο Gagarin στις 30 Οκτωβρίου.
Την τελευταία φορά που εμφανιστήκαμε στην Ελλάδα, είχαμε παίξει πολλά slow κομμάτια, δεν το κάνουμε τόσο αυτό πια. Οι εμφανίσεις μας είναι σίγουρα πιο ρυθμικές και από τα παλιά μας επιλέγουμε αυτά που χορεύονται περισσότερο, στο είπα και πριν, μας έχουν βοηθήσει πολύ οι μουσικοί μας προς αυτήν την κατεύθυνση. Περιμένουμε να σας δούμε να χορεύετε, αν και όπως προείπαμε δε χορεύει ο κόσμος ιδιαίτερα. Ας το αλλάξουμε αυτό!

*Οι Arab Strap εμφανίζονται live στο Gagarin την Κυριακή 30 Οκτωβρίου, στις 20:00. Περισσότερα, εδώ.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr