Τα καλύτερα prequels όλων των εποχών

Η έννοια των prequels είναι βαθιά ριζωμένη στον κινηματογράφο εδώ και πολλές δεκαετίες. Η γοητευτική εξερεύνηση του παρελθόντος των χαρακτήρων και του setting που γνωρίζουμε σε μια ταινία είναι πολλές φορές ακαταμάχητη.

Κάποιες φορές, ένα sequel είναι αδύνατο να δημιουργηθεί λόγω της πλοκής, όμως το prequel μπορεί να βοηθήσει σε αυτό, αφού το μόνο που χρειάζεται είναι να υπάρχει συνοχή και παράλληλα να προηγείται χρονικά της αρχικής ταινίας. 

Τι είναι αυτό που κάνει καλό ένα prequel;

Συνήθως τα prequels καταλήγουν ως απέλπιδες προσπάθειες για επίσκεψη σε ένα αγαπημένο σύμπαν που έχει εξαντληθεί. Έχουμε πολλά παραδείγματα κακών prequels. Το καλό prequel θα πρέπει να διανθίζει το υπάρχον σύμπαν ή τους χαρακτήρες (ή και τα δύο), να παρουσιάζει μια δική του πλοκή, που μπορεί να σταθεί και παράλληλα να είναι τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο ποιοτικά με τις ταινίες που προηγήθηκαν ή έστω να είναι αξιομνημόνευτη με τον δικό της τρόπο. Κάπως έτσι επιλέξαμε την παρακάτω δεκάδα. Ρίξε μια ματιά.

The Good, the Bad, and the Ugly (1966)

Η τριλογία του "άνδρα χωρίς όνομα", που συμπληρώνουν τα A Fistful of Dollars (1964) και For A Few Dollars More (1965) έκλεισε με αυτό το prequel, που μάλιστα είναι και η καλύτερη ταινία από τις τρεις. 

Το σπαγγέτι γουέστερν έπος του Sergio Leone με τον Clint Eastwood έκλεισε με το prequel, το οποίο όμως δε σχετίζεται ιδιαίτερα σεναριακά με τις δυο προηγούμενες ταινίες, πέρα από μεμονωμένα στοιχεία, που αφορούν κυρίως στον πρωταγωνιστή και στο σκηνικό. Aπεικονίζει τον χαρακτήρα του Eastwood να αποκτά σταδιακά τα ρούχα που φοράει στις δύο πρώτες ταινίες και παράλληλα διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865), ενώ οι άλλες δύο ταινίες διαθέτουν συγκριτικά πιο σύγχρονα όπλα.

The Godfather Part II (1974)

Αυτό πιθανότατα είναι το καλύτερο prequel στην ιστορία του σινεμά. O Robert De Niro σε έναν από τους θρυλικότερους ρόλους του υποδύεται το νεότερο "Νονό" του Marlon Brando. 

Λειτουργεί παράλληλα και ως sequel, όμως η λίστα αυτή θα ήταν λειψή αν δεν το συμπεριλαμβάναμε. Θεωρείται μία από τις καλύτερες "δεύτερες" ταινίες γενικότερα και, μάλιστα, ξεπέρασε την αρχική ταινία, ενώ κέρδισε 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ.

Indiana Jones and the Temple of Doom (1984)

Μπορεί να δεις το δεύτερο Indiana Jones και να μην καταλάβεις καν ότι μιλάμε για prequel. Επίσης θεωρείται η πιο αδύναμη από τις αρχικές τρεις ταινίες του ήρωα του Harrison Ford. Όμως παραμένει εξαιρετικά δυνατή στο είδος της και μία από τις καλύτερες και πιο αξιομνημόνευτες περιπέτειες. Επίσης είναι μακράν πολύ καλύτερο από τις δυο τελευταίες ταινίες του franchise.

Διαδραματίζεται μόλις έναν χρόνο πριν από τα γεγονότα του Raiders of the Lost Ark, το 1935, και ο λόγος που έγινε αυτό ήταν δημιουργικός και είχε να κάνει με το γεγονός ότι δεν ήθελαν να βάλουν τον Indy ενάντια στους Ναζί και πάλι. Το έκαναν βέβαια με την τρίτη ταινία, που είναι και η καλύτερη.

Twin Peaks: Fire Walk With Me (1992)

Στις αρχές του '90, ο δημιουργός David Lynch θα αποκτούσε cult status με μια σειρά που ονομαζόταν Twin Peaks. Μέχρι και σήμερα παραμένει από τις πιο περίεργες, ανατριχιαστικές, μυστηριώδεις και ατμοσφαιρικές σειρές που έχουμε δει ποτέ. 

Αφού έφτιαξε δύο σεζόν, αποφάσισε να κάνει και μια ταινία που θα αφηγούνταν κάποια από τα γεγονότα που θα οδηγούσαν στην αρχή της σειράς, εξηγώντας παράλληλα μερικά από τα πολλά ερωτήματα που είχαν δημιουργηθεί στους θεατές. Όχι πολλά, βέβαια. Θα έπρεπε να περάσουν 25 χρόνια για να επιστρέψει ο Lynch σε αυτό το σύμπαν με μια τρίτη σεζόν για τη σειρά. Αριστουργηματικό franchise.

Red Dragon (2002)

Ναι, θα διαφωνήσεις. Τι δουλειά έχει αυτό εδώ πέρα; Άκουσε μας, όμως. Ναι, συμφωνούμε μαζί σου ότι το Silence of the Lambs είναι άφταστο. Πιθανώς να μην έπρεπε ποτέ να πάρει κάποιο prequel. Όμως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πούμε όχι σε περισσότερο Dr. Lecter. 

Οι επιλογές που έκανε για τη διαφοροποίηση του τόνου ήταν σωστές, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να συγκριθεί άμεσα, δημιουργώντας σαφώς μεγαλύτερο ποιοτικό χάσμα. O Edward Norton και το σενάριο είναι από τα απολαυστικά στοιχεία της.

Prometheus (2012)

Ο Ridley Scott είναι από τους πιο γνωστούς σκηνοθέτες του Χόλιγουντ και δικαίως. Έχει χτίσει το όνομά του με πολλαπλά τεράστια franchises. Ένα από αυτά, πιθανώς το πιο γνωστό του, είναι το Aliens. Το 1979 δημιούργησε το θρυλικό σύμπαν επιστημονικής φαντασίας με το -μοναδικό, τότε- Xenomorph, που είχε ξεκληρίσει το πλήρωμα του Nostromo. Υπήρχαν όμως πολύ περισσότερα που ήθελε να διηγηθεί για αυτό το σύμπαν.

Έτσι, το γύρισε στη φιλοσοφία και έφτιαξε το Prometheus, το οποίο διαδραματίζεται περίπου 30 χρόνια πριν τα γεγονότα της πρώτης ταινίας και εξηγεί κάποια πολύ σημαντικά πράγματα, όπως το πώς δημιουργήθηκε αυτό το σύμπαν, δίνοντας μπόλικη ιστορία και ένα τεράστιο υπόβαθρο. Στην ταινία αυτή δεν πρωταγωνίστησαν τα Aliens, αλλά είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του franchise.

X-Men: Days of Future Past (2014)

Δεν είναι εύκολο να επαναπροσδιοριστείς όταν έχεις κάνει ήδη μια πολύ επιτυχημένη τριλογία υπερηρώων. Οι πρώτες τρεις ταινίες X-Men είχαν τη δική τους εκτενή ιστορία. Τότε αποφάσισε η Fox να κάνει κάτι σε prequel/reboot. Και πάλι σε τριλογία. Και παράλληλα να μπλέξει και με τον χωροχρόνο. Έτσι, έφτιαξε μια ακόμη απίστευτη τριλογία με τους X-Men. Με άλλους X-Men, όμως. Και με τους ίδιους, όμως. 

Το Days of Future Past είναι ένα μοναδικό εγχείρημα στην ιστορία του κινηματογράφου και ήταν η πραγματική αρχή του multiverse και όσων κάνει τώρα η Marvel. Η πρώτη ταινία της δεύτερης τριλογίας, το X-Men: First Class, έστησε τα θεμέλια και το Days of Future Past, η δεύτερη ταινία, τους ένωσε με τους X-Men της προηγούμενης τριλογίας. Θέλει ικανότητες για να στήσεις και να πετύχεις κάτι τέτοιο. Και πέτυχε. Είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του είδους της μέχρι και σήμερα.

Rogue One: A Star Wars Story (2016)

Να ένα σύμπαν που έχει παίξει με χρονικά μπρος-πίσω. Φυσικά, η prequel τριλογία του Lucas θεωρείται μία από τις χειρότερες προσπάθειες για prequel, καταστρέφοντας πολλά στοιχεία του ίδιου του κόσμου που είχε στήσει αριστουργηματικά η αρχική τριλογία.

Το 2016 όμως (και μετά την επέλαση της Disney με τις εξαγορές), οι παραγωγοί αποφάσισαν πως είχε έρθει η ώρα να επεκταθεί το σύμπαν. Έτσι ξεκίνησαν τα αμέτρητα sequel/prequel/spin-offs, με το Rogue One. Και τι prequel!

To Rogue One προσπάθησε να κάνει κάτι σχετικά απλό και πέτυχε διάνα, με μια ταινία που περισσότερο χαρακτηρίζεται ως spin-off, όμως παράλληλα οι τελευταίες αριστουργηματικές στιγμές της οδηγούν στη θρυλική πλέον εισαγωγή της πρώτης ταινίας Star Wars. Ορίστε πώς να κάνεις με απλό τρόπο ένα πολύ καλό prequel.

Bumblebee (2018)

O Bumblebee ένας από τους πιο γνωστούς χαρακτήρες των Transformers, πιθανώς μετά τον Optimus Prime και μακράν ο πιο συμπαθητικός. Κι εκεί που οι ταινίες Transformers πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο από άποψη ποιότητας, βγήκε τούτο το διαμαντάκι, που πιθανώς είναι η καλύτερη ταινία του franchise. Εντάξει, βοήθησε και η Hailee Steinfeld.

Prey (2022)

Ακόμα μια ταινία που ανήκει στα "απλά και ωραία" prequels. Το Prey είναι prequel των ταινιών Predator (aka "Κυνηγός"). Ο γνωστός εξωγήινος που επιτέθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του '80 στον Arnold Scharzenegger και την ομάδα του έκανε ξανά την επίσκεψή του πολλά χρόνια νωρίτερα, στις αρχές του 18ου αιώνα, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν πολυβόλα και άλλα μοντέρνα εφόδια για να τον πολεμήσουν. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς ο ίδιος εξωγήινος. Αλλά, η μάχη της ιθαγενούς πρωταγωνίστριας με αυτόν είναι εξίσου -αν όχι περισσότερο- συναρπαστική με αυτήν της ταινίας του 1987. Μια εντελώς απροσδόκητη τροπή, μετά από όλα τα αποτυχημένα sequels. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr