O Colman Domingo είναι πια πρωταγωνιστής

Όσα δήλωσε στο βρετανικό Esquire, το αουτσάιντερ της κατηγορίας Α' ανδρικού ρόλου στα φετινά Oscars.

Ο Colman Domingo δεν είναι απλώς ένας ηθοποιός. Είναι ένας παραμυθάς, ο οποίος φέτος έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για τη συμμετοχή του στη νέα ταινία του Netflix, Rustin. Λίγο πριν ο Domingo περπατήσει στο μυθικό κόκκινο χαλί το βράδυ της Κυριακής, αυτήν τη φορά ως διεκδικητής Όσκαρ στην κατηγορία α᾽ ανδρικού ρόλου για την ίδια ταινία, ο δημοφιλής ηθοποιός μίλησε με στο βρετανικό Esquire.

Φυσικά, λίγοι γνωρίζουν πώς είναι πραγματικά να βρίσκεσαι στη δίνη της περιόδου των βραβείων, να υπερασπίζεσαι τη δική σου δουλειά και να τιμάς αυτούς που την έκαναν μαζί σου. Ο Domingo -που προφανώς γνωρίζει ότι είναι το απόλυτο αουτσάιντερ για φέτος- θέλει το κόκκινο χαλί να χρησιμεύσει ως μέρος της καμπάνιας της Louis Vuitton στην οποία πρωταγωνιστεί, έχοντας το στυλ ως όχημα για να προωθήσει την ανοδική του πορεία στο σινεμά.

"Πολλές φορές πηγαίνω για να δηλώσω το παρών, αλλά τώρα εκπροσωπώ δύο ταινίες υψηλού προφίλ -Το The Color Purple και το Rustin- οπότε για μένα, έχει να κάνει με το να περάσω στη φάση του πρωταγωνιστή και λιγότερο σε εκείνη του ηθοποιού που ερμηνεύει χαρακτήρες με συγκεκριμένο ύφος και μοτίβο. Αυτό έχει να κάνει με το να με αντιμετωπίσω όπως βλέπω τον εαυτό μου, με έναν πιο δυνατό, πιο επιβλητικό τρόπο", δήλωσε ο ηθοποιός.

Ας δούμε όμως αναλυτικά όλα όσα δήλωσε στο βρετανικό Esquire, το φετινό αουτσάιντερ της κατηγορίας α᾽ανδρικού ρόλου:

Για την αγάπη του για την αφήγηση

"Προέρχομαι από μια οικογένεια της εργατικής τάξης και για να μας δει ο κόσμος, έπρεπε να αυτοπροσδιοριστούμε. Και αυτό ξεκινά με τη μόδα. Ξεκινάει με το στυλ. Πώς περπατάς στο δρόμο; Πώς φτιάχνεις τα μαλλιά σου; Γι' αυτό αλλάζω το στυλ μου. Όχι πολύ - φοράω ό,τι μου πάει - αλλά το στυλ μου βασίζεται πάντα στην ιστορία που θέλω να πω την εκάστοτε στιγμή. Μπορώ να ανατρέξω σε οτιδήποτε και να σας πω ακριβώς ποια ήταν η ιστορία. Όπως όταν πάω πίσω σε εκείνο το καυτό ροζ Versace που φόρεσα στα Όσκαρ.

Το φόρεσα και ο ράφτης μου άρχισε να κλαίει και μου είπε ότι έπρεπε να το φορέσω αυτό. Και είπα, "Αλήθεια, γιατί;" Και μου είπε: "Αφού είδαμε όλα αυτά τα ασπρόμαυρα σμόκιν, ήμασταν στην πανδημία και οι άνθρωποι αρχίζουν να βγαίνουν έξω και θέλουν να νιώθουν χαρούμενοι. Αυτό είναι το χρώμα της ευτυχίας". Έτσι φόρεσα για πρώτη φορά ροζ χρώμα. Και η ανταπόκριση ήταν τρελή, γιατί αυτό ακριβώς ήταν - αυτός ήταν ο τρόπος που οι άνθρωποι ήθελαν και έπρεπε να νιώσουν".

Για τα διάφορα κεφάλαια της καριέρας του

"Το κεφάλαιο για το οποίο είμαι πιο περήφανος είναι αυτό. Πάντα ήμουν άνθρωπος που κοιτάζει αυτό που βρίσκεται ακριβώς μπροστά του. Όπως είχα διαφορετικές, σημαδιακές στιγμές στην καριέρα μου που ήταν σπουδαίες για μένα. Αλλά κάθε μία είναι ένα δομικό στοιχείο. Τα τελευταία χρόνια έχω κάνει ταινίες όπως το If Beale Street Could Talk, το Zola και το Ma Rainey's Black Bottom - είναι τόσο διαφορετικές και νιώθω ότι κάθε μία από αυτές έχει ένα κομμάτι της ψυχής μου. Αυτά είναι πράγματα που πραγματικά πιστεύω ότι αποτελούν μέρος της κληρονομιάς μου, καθώς κοιτάζω την πορεία που έχω δημιουργήσει για τον εαυτό μου.

Θέλω να κάνω δουλειά που αισθάνομαι ότι κάνει τη διαφορά, που είναι ανθρώπινη, ενδιαφέρουσα, χαρισματική, πράγματα που εξελίσσουν τα χαρίσματα που έχει κάποιος. Νομίζω ότι κατάφερα να το κάνω αυτό με όμορφο τρόπο. Και αυτό είναι που θέλω να συνεχίσω να κάνω. Αυτή η στιγμή είναι απίστευτη- εκπροσωπώ δύο ταινίες που έχουν πραγματικά νόημα για μένα.

Σχετικά με την προετοιμασία της ομιλίας του

"Έχω γράψει ομιλίες μόνο για πράγματα για τα οποία με τιμούσαν απολύτως. Είμαι προληπτικός και δε θέλω να γράψω ευχαριστήριο λόγο για κάτι που δεν έχω κερδίσει. Πρέπει να είναι μέσα στη στιγμή. Πρέπει να το σκεφτώ με κάποιο τρόπο και ελπίζω να έχω κάποια λόγια που να βγάζουν νόημα εκείνη τη στιγμή, αλλά είμαι λίγο προληπτικός σε σχέση με αυτό. Δεν με ενδιαφέρει να γράψω μια ομιλία για κάτι για το οποίο είμαι υποψήφιος. Μου φαίνεται περίεργο. Δεν ξέρω γιατί. Έχω έναν καλό φίλο τον Rubén Blades. Πάντα μου λέει -κυριολεκτικά μου στέλνει μήνυμα πριν από κάθε απονομή ή κάτι τέτοιο- και μου λέει: "Μην περιμένεις τίποτα. Να ελπίζεις για τα πάντα". Δηλαδή ναι, έχω ελπίδες όπως όλοι οι άλλοι. Ελπίζω να βρεθώ στη σκηνή με τους συναδέλφους μου, κρατώντας κάτι όμορφο και μιλώντας; Ναι. Το περιμένω; Όχι. Αλλά το ελπίζω; Γιατί όχι;".

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr