20 ταινίες που φέτος κλείνουν τα 20

Υπάρχουν κακές, καλές και πραγματικά καλές χρονιές για το σινεμά. Το 1999 ανήκει στην τρίτη κατηγορία χωρίς να μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Άλλωστε το ζητούμενο δεν είναι τόσο αν κατακτήθηκαν νέες σινεφίλ κορυφές αλλά αν οι ταινίες εκείνου του έτους έγραψαν στη συλλογική συνείδηση. Κάτι, δηλαδή, που κατάφεραν και με το παραπάνω, αφού καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το πώς βλέπουμε τον κόσμο του σινεμά - κι όχι μόνο.

Από το Being John Malkovich μέχρι το Fight Club κι από το Matrix μέχρι το American Beauty, ο παγκόσμιος κινηματογράφος χρωστά πολλά στις τελευταίες 365 ημέρες του 20ου αιώνα. Μάλιστα, ταινίες όπως το Kikujiro του Takeshi Kitano (την έχουν δει ελάχιστοι θεατές), το Southpark: Bigger, Longer & Uncut (είναι περισσότερο ένα μιούζικαλ αφιερωμένο στη σειρά παρά μία ταινία), το The world is not enough (από τις πιο αδύναμες James Bond ταινίες) και το The Straight Story του David Lynch έμειναν με βαριά καρδιά εκτός λίστας. Για ποια λίστα λέμε; Εκείνη που φτιάξαμε με τους 20 καλύτερους λόγους που κάνουν το 1999 εμβληματικό για το σινεμά.

Star Wars: Episode I – The Phantom Menace

Μία όχι και τόσο σπουδαία ταινία που όμως έκανε reboot στο μεγαλύτερο franchise που έβγαλε ποτέ το σινεμά. Ο George Lucas έπιανε την ιστορία ξανά, αυτήν την φορά από την αρχή, καθώς έτριβε τα χέρια του με τα κέρδη που θα έφερνε ένας γαλαξίας πολύ πολύ μακριά από εδώ.

All About My Mother

Εκείνα τα χρόνια κάθε νέα δημιουργία του Pedro Almodóvar αποτελούσε παγκόσμια είδηση. Το Όλα για τη μητέρα μου (στα ελληνικά) είναι μία από τις πιο γνωστές, πιο διάσημες ταινίες του με θέμα -τι άλλο;- τα λεπτά όρια ανάμεσα στα φύλα. 

Being John Malkovich

Πραγματικά, πώς είναι να ζεις μέσα στο μυαλό του sui generis ηθοποιού που είναι περιβόητος για τις εκκεντρικές του συνήθειες; Τρομερά παράξενη ιδέα, ευφυέστατη πρωτότυπη πλοκή και 112 λεπτά απολαυστικής κινηματογραφικής αφήγησης.

The Insider

Η λέξη "ένταση" ήταν αυτή που πάντα χαρακτήριζε το σινεμά του Michael Mann. Έτσι ένας νέος πρωταγωνιστής ονόματι Russell Crow, δίπλα στον πολύπειρο Al Pacino, μεταμορφώθηκε υπό της οδηγίες του σε πρώην στέλεχος που τολμά να τα βάλει με τις καπνοβιομηχανίες και στην πορεία άφησε με την καταιγιστική του ερμηνεία το κοινό με το στόμα ανοικτό.   

The Ghost Dog

Όταν μιλάμε για παράξενες ταινίες, το όνομα του Jim Jarmusch φιγουράρει, όχι άδικα, πολύ ψηλά στη λίστα. Εδώ στην ίσως πιο ιδιαίτερη ταινία του, όπου ένας μαύρος Σαμουράι, λάτρης των περιστεριών, δείχνει τυφλή αφοσίωση στον μαφιόζο που έχει ορκιστεί να προστατεύει υπό τους ήχους του RZA των Wu Tang Clan. Έπος!

Summer of Sam

Η κινηματογραφική ιδιοφυΐα του Spike Lee δεν εγκαταλείπει σχεδόν ποτέ την αγαπημένη του Νέα Υόρκη. Κάτι που, φυσικά, δεν έκανε ούτε το 1999. Απλά γύρισε μερικές δεκαετίες πίσω, στα 70s, τότε που ένας μανιακός δολοφόνος σκορπούσε τον πανικό στο Μεγάλο Μήλο για να μας δώσει ένα παρεξηγημένο διαμάντι που ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και τη κωμωδία ανάμεσα στη disco και την πρώιμη punk.

The Hurricane

"Here comes the story of the Hurricane / The man the authorities came to blame" τραγουδούσε ο Bob Dylan, πολλά χρόνια πριν βγει στις αίθουσες η βιογραφία του Rubin "Hurricane" Carter (που ενσάρκωσε εξαιρετικά ο Denzel Washington). Η πορεία ου μποξέρ που οι αρχές τύλιξαν σε μία κόλλα χαρτί είχε συγκλονίσει την Αμερική. Αυτή ήταν μία ταινία αντάξια της ιστορίας του.

Eyes Wide Shut

Ένα αριστούργημα που σκανδάλισε ή απλά το τελευταίο φιλμ του ίσως σπουδαιότερου σκηνοθέτη του 20ου αιώνα; Το κύκνειο άσμα του Stanley Kubrick κυμάνθηκε σε χαμηλότερα επίπεδα από ότι οι προηγούμενες ταινίες του, και πάλι όμως τα ύψη που κατέκτησε ήταν δυσθεώρητα για οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη.

Office Space

Μία αυθεντική κωμωδία από τα 90s και μία τρομακτική καταγραφή του μίζερου κόσμου των γραφείων που χωρίζονται με σεπαρέ για να ικανοποιούν οι προϊστάμενοι τα σαδιστικά τους γούστα. Όταν όμως ξυπνούν οι καταπιεσμένοι υπάλληλοι, τα αφεντικά τα βρίσκουν πολύ δύσκολα. 

Magnolia

Πώς θα ήταν το αμερικανικό σινεμά χωρίς τον Paul Thomas Anderson; Χωρίς αμφιβολία, πολύ πιο βαρετό. Η δεύτερη του απόπειρα στη μεγάλη οθόνη, μετά το εξαιρετικό Boogie Nights, απαιτούσε περισσότερο μπαρουτοκαπνισμένο κοινό  αφού δεν ήταν για όλα τα γούστα. Σίγουρα όμως η ιδιαίτερη κινηματογραφικά του γραφή πρόλαβε να αφήσει το στίγμα της και στα τέλη των 90s.

Green Mile

Το κλάμα του αδικοχαμένου Michael Clarke Duncan είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές κινηματογραφικές σκηνές εκείνης της δεκαετίας. Όσο για τον Tom Hanks; Ήταν για άλλη μία φορά τέλειος χωρίς, όμως, να εντυπωσιάσει κανέναν.

American Pie

Κάποιοι θα έκαναν λόγο για χαμηλά ένστικτα. Άλλοι θα μιλούσαν για χιούμορ επιπέδου δημοτικού. Χωρίς κανείς να μπορεί εύκολα να αντικρούσει καμία από τις δύο κατηγορίες, η (πικρή) αλήθεια είναι ότι το American Pie άφησε εποχή. Άλλωστε, ας μη λέμε ψέμματα, ποιος είδε κάποια από τις πιο γνωστές του σκηνές και δεν τρελάθηκε στα γέλια;

Man on the Moon

O Jim Carrey να υποδύεται τον Andy Kaufman, τον σπουδαίο κωμικό με τις τρομακτικές κοινωνικές δυσκολίες. Ο Jim Carrey να παντρεύεται τον ρόλο σε σημείο ταύτισης, παραδίδοντας την καλύτερη ερμηνεία της ζωής του. Είκοσι χρόνια μετά, παρακολουθώντας τον Carrey, αναρωτιέται κανείς αν τελικά έφυγε ποτέ ο Kaufman από μέσα του.

The Talented Mr. Ripley

Η κοφτερή σα μαχαίρι γραφή της Patricia Highsmith υπήρξε το ιδανικό πλαίσιο για να ακονίσουν τις ικανότητές τους τρία ανερχόμενα τότε αστέρια του σινεμά:  Matt Damon, Gwyneth Paltrow και Jude Law. Ήταν όλοι τους υπέροχοι σε ένα καταπληκτικό δράμα με αστυνομική πλοκή που εύκολα βλέπεις ξανά και ξανά στο repeat.

Run Lola Run

Κάποιοι έλεγαν ότι θα αποτελούσε το σήμα για την αντεπίθεση του γερμανικού κινηματογράφου. Τελικά, δεν είχαν άδικο αφού το φιλμ του Tom Tykwer ήταν η αρχή για μερικές καταπληκτικές ταινίες από την πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης. Όσο για Run Lola Run; Ο καλύτερος και πιο γρήγορος τρόπος για να γνωρίσει ένας πιτσιρικάς του τότε το ευρωπαϊκό σινεμά.

Blair Witch Project

Κάμερα σε POV λήψεις κι ερασιτέχνες ηθοποιοί. Κανονικά, αυτό δεν μπορεί να δώσει τίποτα περισσότερο από μία ταινία σοφτ πορνό. Κι όμως η αναπάντεχη επιτυχία του άλλαξε τον τρόπο που γυρίζονται τα θρίλερ, βρίσκοντας δεκάδες μιμητές μέσα από τα χρόνια.

American Beauty

O Kevin Spacey δε θέλει να δουλεύει, θέλει μόνο να πίνει μπάφους και να κάνει γυμναστική. Είναι ερωτευμένος με την καλύτερη φίλη της κόρης του και αυτό του προκαλεί μία κρίση μέσης ηλικίας χωρίς προηγούμενο. Κατάλαβε, ίσως λίγο αργά, πως το αμερικάνικο όνειρο τον πνίγει αντί να τον γεμίζει χαρά.

The Sixth Sense

Η Έκτη Αίσθηση (στα ελληνικά) σύστησε επί της ουσίας τον Night Shyamalan στο κοινό, δικαίωσε τον Bruce Willis που αντιμετωπιζόταν μέχρι τότε ως ένας ακόμα action hero και έμαθε σε πολλούς από εμάς την έννοια του spoiler. Δυστυχώς, υπήρξαν πολλοί καλοθελητές που σου εξηγούσαν πριν το τέλος τι εννοεί ο μικρός όταν λέει "I see dead people".

Matrix

Leather look, κατάμαυρα γυαλιά ηλίου, ακροβατικές σκηνές μάχης, υπεράνθρωπα κατορθώματα σε έναν ψηφιακό κόσμο-φυλακή, περιπετειώδεις sci-fi ιδέες και σε πιο απλά λόγια η ταινία που άλλαξε το πώς βλέπουμε το μελλοντολογικό σινεμά μία για πάντα.

Fight Club

Περισσότερο μία δήλωση της γενιάς των 90s και λιγότερο μία ταινία που άφησε εποχή. O David Fincher πίστεψε στο βίαιο όραμα που είδε στα γραπτά του  Charles Palahniuk, πάλεψε ενάντια σε αντίξοες συνθήκες (τρομερές κόντρες με το studio και τον Edward Norton), είδε τη ταινία του να βυθίζεται εμπορικά κι όμως δεν τα παράτησε ποτέ. Είκοσι χρόνια μετά, μπορεί να χαμογελά πλατιά με αυτό που κατάφερε: ένα κινηματογραφικό μανιφέστο που φτύνει κατάμουτρα την ρηχή κι επιφανειακή σύγχρονη πραγματικότητα.  

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr