Η πιο σημαντική μάχη του Emmanuel Macron

Ο Emmanuel Macron διεκδικεί να πιστώνεται σημαντικές προόδους στο σχέδιο του να οδηγήσει τη Γαλλία σε μια δεκαετία μεταμόρφωσης προς το όραμά του για μια πλούσια σε θέσεις εργασίας, ανοικτή οικονομία που να λειτουργεί ως μαγνήτης για επενδύσεις και επιχειρήσεις. Οι προσπάθειές του έχουν δελεάσει τραπεζίτες από την καταταλαιπωρημένη από το Brexit Βρετανία, βοήθησαν στη δημιουργία δεκάδων τεχνολογικών startups δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ συνέβαλαν και στην αύξηση της απασχόλησης στον πολύπαθο κλάδο της μεταποίησης.

Ο νεότερος Γάλλος ηγέτης από την εποχή του Ναπολέοντα, ωστόσο, κινδυνεύει τώρα να προκαλέσει οικονομικά παραλυτική κοινωνική αναταραχή, έχοντας στριμώξει τον εαυτό του σε μια δύσκολη μάχη για το τελευταίο κομμάτι του μεταρρυθμιστικού "παζλ" του: να κάνει τους Γάλλους να εργάζονται περισσότερο και να συνταξιοδοτούνται αργότερα.

Ο Macron επιμένει στην αύξηση του κατώτατου ορίου ηλικίας για την έναρξη της είσπραξης κρατικών συνταξιοδοτικών παροχών στα 65 από τα 62, προκαλώντας οργή ακόμη και μεταξύ των πιο μετριοπαθών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Παρά τις διαβουλεύσεις πριν από την επίσημη αποκάλυψη του σχεδίου στις 10 Ιανουαρίου, η αντιπολίτευση έχει ήδη οχυρωθεί απέναντί του, με όλες τις μεγάλες εργατικές και φοιτητικές οργανώσεις να προαναγγέλλουν απεργίες και διαδηλώσεις με το νέο έτος.

Η σύγκρουση διαμορφώνεται στη μεγαλύτερη πηγή έντασης της προεδρίας Macron. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο άριστα εκπαιδευμένος τεχνοκράτης και πρώην επενδυτικός τραπεζίτης που κινεί αλλαγές τις οποίες οι περισσότεροι οικονομολόγοι υποστηρίζουν εδώ και καιρό.

Από την άλλη, βρίσκονται οι μαχητικοί επικριτές του, της μεσαίας, αλλά και της εργατικής τάξης, που κινητοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων των "Κίτρινων Γιλέκων", που ξεκίνησαν το 2018, όταν ο Μακρόν αύξησε τους φόρους στα καύσιμα, ενώ μείωσε την επιβάρυνση στον συσσωρευμένο πλούτο και στις εταιρείες. Η προσθήκη ακόμη τριών ετών επίπονης, κακοπληρωμένης εργασίας μοιάζει με άλλη μια επίθεση στην ευημερία τους, σε μια εποχή που πολλοί υποφέρουν ήδη από μια κρίση κόστους ζωής εν μέσω της πιο σοβαρής πληθωριστικής έκρηξης από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Πόνος

Ο Emmanuel Macron έχει λάβει ήδη γεύση από τον πολιτικό πόνο της ανάμειξης στη συνταξιοδότηση των πολιτών. Μια προτεινόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση το 2019, η οποία θα μείωνε τον αριθμό των κλαδικών ασφαλιστικών καθεστώτων στο ασφαλιστικό σύστημα της Γαλλίας, χωρίς να αλλάζει το ελάχιστο όριο ηλικίας, βύθισε τη χώρα σε μια σειρά από τις μεγαλύτερες απεργίες στον κλάδο των μεταφορών στην ιστορία της. Όταν χτύπησε ο Covid, ο Μακρόν ανέστειλε την εφαρμογή του σχεδίου και αργότερα το εγκατέλειψε.

Αφού έκανε το τρέχον σχέδιο αναμόρφωσης βασικό στοιχείο της προεκλογικής του εκστρατείας φέτος, κατέληξε σε μια πιο περιορισμένη νίκη στη δεύτερη αναμέτρησή του για την προεδρία με την εθνικίστρια ηγέτιδα Marine Le Pen, η οποία είχε υποσχεθεί να επιτρέψει στους Γάλλους εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα. Λίγο αργότερα, ο Macron έγινε ο πρώτος πρόεδρος εδώ και 25 χρόνια η παράταξη του οποίου δεν κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.

Ο θυμός για την αύξηση του κατώτατου ορίου ηλικίας είναι έντονος γιατί θα τιμωρούσε δυσανάλογα εκείνους με φτωχότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο, που άρχισαν έτσι κι αλλιώς να εργάζονται νωρίτερα. Θα άλλαζε ελάχιστα για τα άτομα με υψηλή μόρφωση που ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους αργότερα, συχνά κερδίζουν περισσότερα και τείνουν ήδη να συνταξιοδοτούνται σε μεγαλύτερη ηλικία. Μια λιγότερο συγκρουσιακή επιλογή –την οποία ο Macron θα μπορούσε να συνδυάσει με την αλλαγή του κατώτατου ορίου ηλικίας– θα ήταν η παράταση του αναγκαίου χρόνου καταβολής εισφορών για λήψη πλήρους σύνταξης.

Ανάγκη

Υπάρχει πράγματι ανάγκη μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας, στο οποίο οι εισφορές των εργαζόμενων χρηματοδοτούν τις πληρωμές στους συνταξιούχους. Ενώ τέτοιες ρυθμίσεις είναι καθιερωμένες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η οικονομική τους βιωσιμότητα είναι ευάλωτη όταν αυξάνεται η ανεργία και ο πληθυσμός γερνά.

Το Γαλλικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Συντάξεων υπολογίζει ότι το γαλλικό ασφαλιστικό θα υποφέρει από έλλειμμα ίσο με 0,5% έως 0,8% του ετήσιου ΑΕΠ για την επόμενη δεκαετία, με την κυβέρνηση να πρέπει να καλύψει το κενό. Η Γαλλία αφιερώνει περισσότερους πόρους στις συντάξεις από τις περισσότερες χώρες: αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 1/4 των δημόσιων δαπανών και ισούνται με περίπου το 14% του ΑΕΠ.

Ο χρόνος πληρωμής ασφαλιστικών εισφορών στη Γαλλία είναι από τους μικρότερους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τα χρόνια της ζωής του κατά τα οποία ο μέσος Γάλλος λαμβάνει σύνταξη είναι από τα περισσότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η συγκεκριμένη ασυμμετρία αποτελεί απότοκο της δεκαετίας του 1980, όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προώθησαν την πρόωρη συνταξιοδότηση με χαμηλότερα όρια ηλικίας και άλλα κίνητρα για να σταματήσουν την εργασία των μεγαλύτερων, με την πεποίθηση ότι θα άνοιγαν θέσεις εργασίας για νεότερους. Πολλές εξ αυτών έκαναν βιαστικές στροφές όταν οι πολιτικές απέτυχαν να φέρουν αποτελέσματα, ωστόσο η Γαλλία επέμεινε για πολύ περισσότερο.

Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι ο Macron μπορεί να πετύχει τον στόχο του να ενισχύσει τη συμμετοχή στην εργασία με αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Όταν η Γαλλία αύξησε σταδιακά το ελάχιστο όριο σε 62 από τα 60 ξεκινώντας το 2011, η απασχόληση μεταξύ των ατόμων ηλικίας 55-59 ετών αυξήθηκε από περίπου 60% πριν από την αλλαγή σε περισσότερο από 75% πέρυσι. Το ποσοστό διπλασιάστηκε στο 35,5% για τις ηλικίες 60-64 ετών.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας θα μπορούσε να είχε υιοθετήσει μια λιγότερο συγκρουσιακή προσέγγιση, κάτι τέτοιο όμως δεν θα ενείχε τη γοητεία της λάμψης ενός οικονομικού μεταρρυθμιστή.

Από: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr