Η σιωπηλή πολυτέλεια σαν τρόπος ζωής

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τις λέξεις high fashion, (όχι ακόμη σιωπηλή) πολυτέλεια και στυλ; Είμαι βέβαιος πως δεν τοποθετείς –ή τουλάχιστον δεν τοποθετούσες έως τώρα– αμέσως κάπου εκεί κοντά τον Kendall Roy του Succession. Κι όμως, ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Jeremy Strong στο απόλυτο τηλεοπτικό hit της χρονιάς, αποτέλεσε μία από τις αφορμές για να επεκταθεί η κουβέντα πολύ πιο μακριά από τα όσα διαδραματίζονται στην οθόνη σου.

Τα ρούχα του KR στη σειρά δεν φωνάζουν, σε καμία των περιπτώσεων, φιλοδοξία. Αλλά με κάποιον τρόπο, τα φαινομενικά απλά bomber jackets, τα baseball caps, τα "κενά" Τ-shirts και όλα τα υπόλοιπα συνεισφέρουν στο απέριττα κομψό έως αριστοκρατικό του στυλ και μάλλον αρκούν για να δημιουργήσουν το κορυφαίο trend παγκοσμίως αυτή τη στιγμή: Καλώς ήρθες στην εποχή του Quiet Luxury, της "Σιωπηλής Πολυτέλειας". 

Η υπερβολική επίδειξη πλούτου θεωρούταν (περίπου) πάντα ευτελής για κάθε λογικό άνθρωπο που δεν κουβαλά απωθημένα, αν και συχνά έχουμε παρακολουθήσει αναβιώσεις του concept της understated κομψότητας σε τρέχουσες –βλέπε Succession– ή παλαιότερες εκδοχές της pop κουλτούρας. Τα μεγαλύτερα σπίτια, τα πιο περίεργα λογότυπα σχεδιαστών, τα πιο φανταχτερά αυτοκίνητα – όλα αποφεύγονται υπέρ των μινιμαλιστικών χώρων, της διακριτικής επωνυμίας, της συγκρατημένης πολυπλοκότητας.

Είναι μια αντανάκλαση των προσωπικών προτιμήσεων και του ύφους του ατόμου, που θριαμβεύει πάνω από την οπτική επίδραση του όποιου προϊόντος. Έχει να κάνει με την επιλογή του αφανούς και δυσδιάκριτου από το φανταχτερό και υπέρμετρα εκτεθειμένου. Είναι κάτω από το ραντάρ και όχι μπροστά στα μούτρα σου.

Οι ενδυματολογικές επιλογές και τα αξεσουάρ που δείχνουν φαινομενικά απλά αλλά παράλληλα γυαλίζουν την ποιότητά τους με ήσυχο τρόπο, δεν επιδεικνύουν τον όποιο πλούτο. Αντιθέτως, τον ενισχύουν με τρόπο ζηλευτό. Η φινέτσα καθορίζεται από understatement γούστο.

Όπως και στις στρατηγικά επιλεγμένες στιλιστικές προτάσεις του Succession, έτσι και στην ήσυχη/σιωπηλή/πες-την-όπως-θες πολυτέλεια το γκρι, το μπεζ και γενικότερα οι γήινες αποχρώσεις πρωταγωνιστούν, μαζί με το κασμίρ, το μετάξι και το μαλλί. Είναι υποτιμημένα, υψηλής ποιότητας κομμάτια που φαίνονται πάντα να ταιριάζουν στα μέτρα αυτών που τα φορούν. Τα ίδια τα ρούχα είναι σαν να λένε: "Ναι, ο τύπος πλήρωσε πολλά αλλά και πάλι είναι μια σταγόνα στον ωκεανό γι’ αυτόν".

Να σου υπενθυμίσουμε τι υπήρχε πριν από αυτό; Σχεδόν αμέσως πριν από αυτό; Για λίγο καιρό, τα μεγαλύτερα brands αντρικής –και όχι μόνο– μόδας επιθυμούσαν για κάποιον αδιανόητο λόγο να κάνουν θόρυβο. Ήθελαν να προσεγγίσουν τη μάζα, που ως γνωστόν δεν έχει γούστο; Επιθυμούσαν να κάνουν άνοιγμα στο κοινό των νεόπλουτων με υπαρξιακά; Στέρεψαν από έμπνευση και είπαν να παίξουν με μία YOLO ζαριά; Κανείς δε μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια, ακρίβεια και σαφήνεια εκτός ίσως από τους Creative Directors των οίκων.

Αλλά τα εν οίκω(ν) μη εν δήμω. Δεν θα σου πούμε ψέματα, είχε πλάκα – ίσως επειδή διήρκησε για λίγο, αν και κάποιοι το συνεχίζουν ακόμη χαρίζοντας τα υποτιμητικά μάλλον βλέμματα και σχόλια των υπολοίπων. Είμαστε σίγουροι πως δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά, καθώς το εκκρεμές θα συνεχίσει να ταλαντεύεται. 

Getty Images

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι (και) ο Mark Zuckerberg. Ο CEO του Facebook συνηθίζει να φορά το ίδιο γκρι μπλουζάκι σχεδόν... πάντοτε. Με μία πρώτη ματιά, θα πει κανείς πως το ψώνισε από low cost αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Στην πραγματικότητα, κοστίζει πάνω από 650 ευρώ και είναι custom made παραγγελία από τον μύστη Brunello Cucinelli. Και ο Zuckerberg διαθέτει εκατοντάδες τέτοιες κόπιες.

Όσο πιο καλό γούστο διαθέτει κανείς, τόσο λιγότερο το δείχνει. Ή πιο ορθά, το επιδεικνύει, το φλεξάρει που λένε και οι δεκάδες ατάλαντοι τράπερ στη χώρα μας. Δεν έχει, βλέπεις, την ανάγκη να το κάνει – η εικόνα συχνά μιλά από μόνη της. Το ίδιο ισχύει αντιπαραβολικά και με το πορτοφόλι του, δίχως αυτό να είναι απόλυτο.

Ησυχία, παρακαλώ

Το Quiet Luxury θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το old money style οπτικοποιημένο και προσαρμοσμένο στο σήμερα. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σε δρόμους και καταστήματα γνωστού δήμου των ΝΠ ή από ορδές wannabe ημιδιασήμων που ουδεμία σχέση έχουν με το καλό φαγητό και όσα αυτό πρεσβεύει, στα πιο δημοφιλή (και ακριβά) εστιατόρια της Αθήνας. Ξέρεις, εκείνους με τους σηκωμένους γιακάδες, τα τεράστια logos ή τις φανταχτερές λεπτομέρειες, που συχνά τους κάνουν να μοιάζουν με διαφημιστικές πινακίδες.

Από την άλλη, βέβαια, ίσως υπάρχει και αλαζονεία σε όλο αυτό. Φαινομενικά απλές επιλογές που όμως απαιτούν εξαιρετική δεξιοτεχνία που τερματίζει το craftmanship, κορυφαίας ποιότητας υλικά και πατούν συχνά στη λογική του "αν γνωρίζεις, γνωρίζεις". Ναι, πολλές φορές δεν είναι μόνο σιωπηλή πολυτέλεια αλλά κρυμμένος πλούτος. Το stealth wealth που ευαγγελίζονται και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. 

Πού θέλουμε ακριβώς να καταλήξουμε; Με λίγα λόγια, μία less is more προσέγγιση σε εκείνα που συνθέτουν την εξωτερική σου εικόνα δεν είναι κακή. Το ίδιο βέβαια μάλλον θα πρέπει να ισχύει για τη σκέψη, τον τρόπο ζωής, τον δημόσιο λόγο. Μας αξίζει μία μετριόφρων, προσεγμένη και προσεκτική, ανεπιτήδευτη στάση προς τα πράγματα και όσα βιώνουμε. Κι ας είναι ανέφικτη για τους περισσότερους, ακριβώς όπως ένα κομμάτι Brunello Cucinelli, Tom Ford, Brioni ή Loro Piana.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr