Υπάρχει σοβαρός λόγος που η παρέλαση του Pride γίνεται κάθε Ιούνιο

Πολύχρωμες σημαίες, κόσμος που χορεύει στον δρόμο, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις που δεν καταλήγουν ποτέ σε βία. Φέτος, το Athens Pride, όπως και οι αντίστοιχες παρελάσεις για τα δικαιώματα των LGBT σε ολόκληρο τον κόσμο ακυρώθηκαν λόγω της πανδημικής κρίσης του κορονοιού. Πώς και γιατί ωστόσο, ενώ βρισκόμαστε στο 2020, οι εκδηλώσεις αυτές συνεχίζουν να ενοχλούν τόσο πολύ; Κακά τα ψέματα, μεγάλο μέρος της κοινωνίας πιστεύει ακόμα ότι η σεξουαλική προτίμηση μπορεί να αποτελεί "κουσούρι". Θα ένιωθε καλύτερα αν οι συμμετέχοντες της διοργάνωσης, που μαζεύει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο κόσμο, έμεναν σπίτι τους - ή, τέλος πάντων, στις παρυφές της πόλης, σε μία γκετοποίηση που δεν ορίζει κανένας νόμος, την επιβάλλει όμως η ακραία συντήρηση.  

Πέρυσι, το κεντρικό σύνθημα του Athens Pride ήταν το "Ο δρόμος είχε τη δικιά μας ιστορία". Μία φράση που μόνο τυχαία δεν είναι, αφού αποτελεί αφιέρωση στον αδικοχαμένο ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλο, του οποίου η δολοφονία έφερε στην επιφάνεια τα σοβαρά ζητήματα διακρίσεων που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία με τον πιο σκληρό τρόπο. Εύκολα, όμως, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς για ποιον λόγο τα Pride συνήθως πραγματοποιούνται τον Ιούνιο κι όχι κάποια άλλη εποχή του χρόνου. Η απάντηση δεν έχει να κάνει με τον καλό καιρό και τα ζεστά βράδια.

Η έφοδος στο club που οδήγησε στα Stonewall Riots της Νέας Υόρκης το 1969.

Πέντε δεκαετίες πριν, το Γκρίνουιτς Βίλατζ της Νέας Υόρκης έζησε σοβαρές ταραχές με επίκεντρο την LGTB κοινότητα της πόλης που έμειναν γνωστές ως Stonewall Riots. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Ιουνίου του 1969 η αστυνομία έκανε έφοδο στο Stonewall Inn, γνωστό κέντρο όπου σύχναζαν τα πιο φτωχά και περιθωριοποιημένα μέλη της κοινότητας. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους αστυνομικές επιχειρήσεις ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα των αρχών. Άλλωστε μιλάμε για μία εποχή που η σεξουαλική διαφορετικότητα (αν, βέβαια, υπάρχει νόρμα στο σεξ) ήταν όχι μόνο ηθικά αλλά και ποινικά κολάσιμη.

Για το πόσο δραματικά άδικο μπορεί να είναι αυτό, ας αναλογιστούμε απλά το εξής κάνοντας μία μικρή αλλά αναγκαία παρένθεση: o Alan Touring, ο σπουδαίος Βρετανός επιστήμονας, οι έρευνες του οποίου έσωσαν εκατομμύρια ανθρώπους όταν και κατάφερε να κερδίσει τους Ναζί στο παιχνίδι της αντικατασκοπείας, καταδικάστηκε από την κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας σε χημικό ευνουχισμό. Ο ήρωας του B' Παγκοσμίου Πολέμου αυτοκτόνησε λίγο καιρό αργότερα.

H έφοδος της αστυνομίας εκείνο το βράδυ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η LGBT κοινότητα οργανώθηκε, έδρασε ακτιβιστικά, άρχισε να μιλά ανοικτά για τις επικίνδυνες διακρίσεις που βίωνε και ζήτησε να μπορεί επιτέλους να συγκεντρώνεται σε χώρους χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης. Σε μία Αμερική όπου ο νέος κόσμος είχε αρχίσει να ζητά φυλετική ισότητα και να διαδηλώνει ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, τα Stonewall Riots ήταν η αφορμή για να τεθούν επί τάπητος κοινωνικές αδικίες αιώνων. Ήδη από το 1970 ξεκίνησαν στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο τα πρώτα Pride.

Έτσι, λοιπόν, φέτος κλείνουν 51 χρόνια από την πρώτη φορά που η LGBT κοινότητα απέκτησε φανερά φωνή στις Δυτικές κοινωνίες. Όσο δε για εκείνους που αναρωτιούνται τι νόημα έχουν όλες αυτές οι εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται ανά τα χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο απλά να υπενθυμίσουμε ότι σχεδόν δύο χρόνια πριν, στα μέρη μας, ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, από συμπολίτες του που τον έλιωσαν με τον ίδιο τρόπο που θα έλιωναν ένα έντομο. Άρα, ναι, το Athens Pride θα έχει πάντα πολύ σοβαρό λόγο ύπαρξης.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr