Τα μαθήματα ζωής του James Spader

Βρισκόμαστε στην 9η σεζόν του The Blacklist -μίας από τις πιο υποτιμημένες σειρές αν μας ρωτάς- του Netflix και ακόμη δε μπορούμε να χορτάσουμε τον Raymond 'Red' Reddington. Ο Red βέβαια, ένας από τους πιο αινιγματικούς, σοφούς και παραδόξως συμπαθητικούς κακούς στη μικρή οθόνη, χωρίς την επική ερμηνεία του James Spader δε θα ήταν σίγουρα τόσο επιβλητικός. Με αφορμή τα γενέθλια του δημοφιλή ηθοποιού που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 7 Φεβρουαρίου του 1960 και εν αναμονή της 10ης σεζόν στις 26 του Φλεβάρη, είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να τον γνωρίσουμε μέσα από τα δικά του λόγια, στο αμερικανικό Esquire το 2009.

Τα μαθήματα ζωής του James Spader

Τα Emmy μου είναι σε ένα ράφι μέσα σε μία ντουλάπα. Μπορώ ειλικρινά να πω ότι δεν υπάρχει άλλο διαθέσιμο ράφι για να τα βάλω στο σπίτι. Κάθε άλλο ράφι έχει βιβλία, εικόνες, ποτήρια, πιάτα ή κατσαρόλες και τηγάνια.

Τα 'συστατικά' ενός καλού χαρακτήρα είναι η αδυναμία και η δύναμη - πρόκειται για ένα συνδυασμό που όλοι έχουμε. Συχνά λείπει από τους χαρακτήρες σε κακοφτιαγμένες ιστορίες.

Michael Ochs Archives-Getty Images

Οποιονδήποτε; Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, θα ήθελα να γνωρίσω τον Nathanael Herreshoff.

Το καλύτερο πράγμα στην ιστιοπλοΐα είναι η γαλήνη. Πρέπει να το αλλάξω αυτό. Είναι ένας συνδυασμός γαλήνης και ευφορίας. Κάνει την αξία και την ποιότητα της έξαψης πολύ πιο συναρπαστική λόγω της γαλήνης που την περιβάλλει.

>Διάβασε ακόμη: 20 σειρές για τον Φεβρουάριο

Μερικές από τις καλύτερες συναυλίες που μπορεί να είχα πάει όταν ήμουν δεκαεπτά ετών δε μου έχουν μείνει καθόλου αξέχαστες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν φανταστικές. Απλά δεν είναι αξιομνημόνευτες επειδή δεν μπορώ να τις θυμηθώ.

Τα βραβεία δεν είναι καταχωνιασμένα. Πηγαίνω στην ντουλάπα για να ντυθώ και ούτω καθεξής.

Αν το τελευταίο επιτυχημένο πράγμα που έχω κάνει ήταν να παίξω έναν κακό, τότε αντιμετωπίζομαι ως τέτοιος όταν με συναντούν στον δρόμο.

Κανείς δεν μπορεί να σε προστατεύσει από την αμηχανία.

Να προσπαθείς πάντα να είσαι δίκαιος.

Craig Sjodin-Walt Disney Television via Getty Image

Δεν είμαι όπως ήμουν όταν ήμουν δεκαεπτά χρόνων. Νομίζω ότι ξέρω πολύ λιγότερα. Ή τουλάχιστον ξέρω ότι ξέρω πολύ λιγότερα.

Έφυγα από το λύκειο με τη δυνατότητα να επιστρέψω όποτε ήθελα. Το λύκειο ήταν εξαιρετικά καταδεκτικό με αυτόν τον τρόπο. Μου είπαν: "Όποτε θέλετε να επιστρέψετε, θα σας καλωσορίσουμε". Ίσως θα έπρεπε να το δεχτώ. Πιθανότατα θα το εκμεταλλευόμουν πολύ καλά.

Κανείς δε θα έβλεπε ποτέ τα βραβεία, εκτός αν έμπαινε στην ντουλάπα. Αλλά δεν θα τους προσκαλούσε κανείς στη ντουλάπα. Είναι ξεχωριστό αυτό; Σίγουρα όχι.

Κάπου στην πορεία, η σκέψη και η διανόηση αντιμετωπίστηκαν ως τεράστια ανεπάρκεια.

>Διάβασε ακόμη: Οι πιο πολυαναμενόμενες σειρές του 2022

Μου φάνηκε παράξενο όταν η αλλαγή μίας πολιτικής θέσης σε ένα συγκεκριμένο θέμα έγινε έλλειμμα. Έμεινα απόλυτα εμβρόντητος, διότι πιστεύω ότι αυτό είναι ένα σπουδαίο προσόν - ότι κάποιος έχει την ικανότητα να εξελίσσεται και να αναπτύσσει μια ιδέα με βάση την πληροφορία και τη σκέψη. Αυτό φαίνεται ότι κάνουμε ως πεφωτισμένα ανθρώπινα όντα.

Οι απολυτότητες είναι περιοριστικές. Και τελικά δε θα μπορούσαν να είναι πιο επιρρεπείς στο λάθος.

Μου αρέσει να κάνω λάθος. Μου αρέσει να ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.

Λοιπόν, δεν ήταν πάντα κορίτσια στον πληθυντικό. Μερικές φορές ήταν ένα κορίτσι. Ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό κορίτσι. Γράφτηκα στο μπαλέτο στο λύκειο επειδή έκανε μαθήματα η Greenough Nowakoski.

Μια ποικιλία από υφές - αυτό είναι που δημιουργεί ένα καλό σάντουιτς.

Sandro-NBCU Photo Bank-NBCUniversal via Getty Images via Getty Images

Μερικές φορές παγιδεύεσαι συνεχίζοντας να βλέπεις μία κακή ταινία. Απλά θέλεις να δεις τι θα συμβεί.

Υπάρχουν πολύ λίγες καλές ταινίες. Όταν μια τελειώνει, επέρχεται ησυχία.

Δεν είμαι μεγάλος οπαδός του fluffernutter (σ.σ. ένα σάντουιτς με φυστικοβούτυρο και κρέμα marshmallow, που σερβίρεται συνήθως σε λευκό ψωμί). Είναι απλά νιανιά.

Οι σχοινοβάτες πολύ συχνά προσποιούνται ότι σκοντάφτουν για να είναι πολύ πιο διασκεδαστικοί.

Ήταν εκπληκτικό να το βλέπεις. Ήταν η πρώτη κηδεία Kennedy στη ζωή μου που ο Ted Kennedy δεν ήταν ορατός. Και η θλίψη αυτή με βρήκε κατακούτελα. Με λυπεί ακόμη και τώρα που - ευτυχώς - ήταν η τελευταία κηδεία στην οποία θα έπρεπε να πάει.

Η εμπειρία του καθενός από το θάνατο των γονιών του είναι τόσο μοναδική που δεν ξέρω αν υπάρχει σχέση μεταξύ των δικών σου εμπειριών και των εμπειριών του άλλου.

Εγώ δεν έμεινα μετέωρος επειδή η μητέρα μου έδωσε τόσα πολλά από τον εαυτό της. Πήρα κάτι από όλα αυτά. Αλλά στο τέλος της ημέρας, ή στη μέση της ημέρας, ή στη μέση της νύχτας, ή στην αρχή της ημέρας, όποτε κι αν είναι, με όλα όσα έχω από εκείνη, με όλα όσα μου έδωσε, δεν έχει σημασία - εξακολουθεί να μου λείπει.

Νομίζω πως το ότι μου λείπει είναι μία χαρά. Θα ήταν πολύ λυπηρό και πολύ παράξενο να μη μου έλειπε. Ως εκ τούτου, φαίνεται να είναι σωστό και υπέροχο πράγμα γι' αυτήν - θα ήθελε να μου λείπει.

Είναι απαραίτητο να αναπροσαρμοστείς και στη συνέχεια να προσπαθήσεις ξανά. Και στη συνέχεια να αναπροσαρμοστείς και να ξαναπροσπαθήσεις. Οι πατεράδες πρέπει να το κάνουν αυτό με τους γιους και οι μητέρες πρέπει να το κάνουν αυτό με τις κόρες. Το επίπεδο αναπροσαρμογής δεν είναι τόσο μεγάλο όταν οι πατεράδες έχουν να κάνουν με κόρες και οι μητέρες με γιους.

>Διάβασε ακόμη: 20+1 ταινίες για τον Φεβρουάριο

Το κεφάλι μου τείνει να γυρίζει πολύ γρήγορα για να έχω αίσθηση του πώς περπατάω.

Μπορείς πάντα να πάρεις μία πετσέτα, να τη βάλεις γύρω από το λαιμό σου και να έχεις μία κάπα υπερήρωα.

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

 

 

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr