Κι αν οι Coldplay είναι ό,τι καλύτερο είδαμε μέχρι σήμερα;

"Έλα μωρέ τώρα, πώς κάνεις έτσι για τους Coldplay; Δεν είναι δα και οι U2 12(;) χρόνια πριν" - ναι, έζησα να το ακούσω κι αυτό την περασμένη εβδομάδα. Οι sold out συναυλίες του βρετανικού συγκροτήματος έφτασαν να αναχθούν σε ζήτημα ζωής, θανάτου και "φασαιισμού" κατά το "όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" από εκείνους που έχουν την τάση να μειώνουν κάτι, όταν οι ίδιοι είτε δεν το αντιλαμβάνονται είτε θεωρούν εαυτούς αρκούντως ενδιαφέροντες για να πάνε αντίθετα στο ρεύμα. Κλασικά εικονογραφημένα δηλαδή, αλλά αν αυτοί αισθάνονται καλύτερα με τους εαυτούς τους υποτιμώντας όλους τους υπόλοιπους που λιώσαμε στο κατάμεστο ΟΑΚΑ το περασμένο σαββατοκύριακο, γιατί να τους στερήσουμε τη χαρά;

Ειδικά, όταν όσοι βρεθήκαμε εκεί, χαρήκαμε σα μικρά παιδιά και απολαύσαμε μία πραγματικά προσεγμένη διοργάνωση με αρχή, μέση, τέλος, θετική ενέργεια και αισθητική. Προσωπικά, πηγαίνω 21 χρόνια σε συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας και χθες, είδα κάτι που ξεπερνά τα στενά όρια ενός άρτιου live και αγγίζει αυτά της εμπειρίας ζωής. Για την ακρίβεια, η εμφάνιση των Βρετανών είναι το παράδειγμα που πρέπει να δίνεται σε όσους δε μπορούν να αντιληφθούν τη διαφορά του "οι Coldplay ενέταξαν την Αθήνα στους σταθμούς της περιοδείας τους" και του "οι τάδε εμφανίζονται εκεί στο πλαίσιο του τάδε φεστιβάλ". 

Στη "στρατό-σφαιρα" των Coldplay

"Ε δηλαδή τι σου άρεσε; Τα βραχιολάκια που αναβόσβηναν;" Η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα αυτής της ερώτησης, αποθαρρύνομαι ακόμη και να μπω στη διαδικασία να απαντήσω, διότι κάπως κάτι μου λέει ότι άκρη δε θα βγάλω. Αλλά ας κάνω μια προσπάθεια, έτσι για το γαμώτο. Αυτήν τη στιγμή, πέρα από το ότι οι Coldplay παραμένουν ακμαίοι, ίσως είναι οι μοναδικοί που μπορούν να φέρουν σε ένα στάδιο τόσο κόσμο διαφορετικών ηλικιών και όλοι ανεξαιρέτως να διασκεδάσουν εξίσου. Είναι σπάνιο το γεγονός ότι τους λατρεύουν οι GenZers -οι Millennials ασυζητητί- και οι GenXers ακόμη εξίσου, το κοινό στο οποίο απευθύνονται βασικά, δεν έχει ηλικία. Ελάχιστοι είναι οι καλλιτέχνες που είναι ευρέως αγαπητοί όσο εκείνοι, που κάνουν κάθε γενιά να τραγουδήσει μαζί τους. Το παγκόσμιο φαινόμενο που ακούει στο όνομα Taylor Swift -της οποίας το hype δε θα καταλάβω όσα χρόνια κι αν περάσουν, αλλά δεν αμφισβητώ διότι οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους- οι τελευταίοι θα επέλεγαν να δουν κυρίως για να συνοδεύσουν τα τέκνα τους, όχι προς δική τους τέρψη. 

Ραφαέλλα Ράλλη

Οι Coldplay στην περιοδεία τους Music of The Spheres έχουν τα πάντα: Σκηνοθεσία, επιτυχίες ανά δίσκο που γεμίζουν πολύ παραπάνω από δίωρο, οικολογικό concept -προς υπεράσπισή τους, άλλοι δε μπαίνουν καν στη διαδικασία να ασχοληθούν με τη βιωσιμότητα, οπότε σταματήστε τη γκρίνια, εκείνοι τουλάχιστον προσπαθούν- τα απαραίτητα εφέ, τρομερές κιθάρες και έναν frontman που είναι ερωτεύσιμος στα 47 του και κυρίως, τρομερά επικοινωνιακός. Βάσει όσων είδαμε στο ΟΑΚΑ, ο Chris Martin είναι ένας σούπερ σταρ που δίνει την εντύπωση ότι θα τον συναντούσες στον δρόμο και θα σου έλεγε καλημέρα χωρίς να σε ξέρει, μόνο και μόνο επειδή... είναι χορηγός θετικής ενέργειας από μόνος του. Θα μπορούσε να είναι ο φίλος εκείνος στον οποίο τρέχεις για μία αγκαλιά όταν τα πάντα γύρω καταρρέουν και θέλεις να ακούσεις μία ενθαρρυντική κουβέντα. Απλώς, τυχαίνει να είναι και ένας εξαιρετικός, αεικίνητος ερμηνευτής. 

Χθες, παρακολουθώντας τη συναυλία τους, τα τραγούδια των Coldplay έβγαλαν άλλο νόημα στα δικά μου αυτιά. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι πηγάζουν από την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν με το σύμπαν, να περάσουν τα θετικά τους μηνύματα, να λειτουργήσουν ως λυτρωτικό χάδι για εκείνους που το χρειάζονται. "Everyone is an alien somewhere, we are alone in the universe, believe in love" είναι μερικά από τα τσιτάτα που είδαμε γραμμένα στα μπλουζάκια τους και το video wall. Κι ενώ πάντα, έχω την αίσθηση ότι το 90% των συναυλιών πάσχουν από άποψη setlist και το ίδιο θα μπορούσα να πω και για εκείνους, το εκτόπισμά τους στη σκηνή είναι τέτοιο που σε βάζει στη διαδικασία από τα πρώτα λεπτά κιόλας να αντιμετωπίζεις τα τεκταινόμενα ως μία καλά ενορχηστρωμένη παράσταση, αδημονώντας εκστασιασμένος για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. 

Ραφαέλλα Ράλλη

Όχι άλλη μιζέρια παρακαλώ

Τώρα λοιπόν που επιτέλους οι καλλιτέχνες έρχονται στην Ελλάδα στην ακμή τους και όχι για τις "τελευταίες τους συναυλίες" -επειδή και οι διοργανωτές μεταξύ άλλων αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί να αντεπεξέλθουν οικονομικά και πρακτικά στις απαιτήσεις τέτοιων σόου- προτείνω να πάψουμε να ψάχνουμε με τον μεγεθυντικό φακό τυχόν ψεγάδια, να το ευχαριστηθούμε και κυρίως να στηρίζουμε τα lives με την παρουσία μας. Όχι, δεν έχεις ιδέα τι εστί Coldplay, επειδή τσέκαρες ό,τι βίντεο υπάρχει στο Instagram από τη δροσιά του σπιτιού σου. Αν δεν ήσουν στο στάδιο, δεν έχεις πλήρη εικόνα και όσο και να προσπαθήσω να περιγράψω τι παρακολούθησα, πάλι λίγο θα είναι. Είναι αναμφίβολα πάντως, από εκείνες τις στιγμές που όλοι θα ήθελαν να καταγραφούν ως κοινές αναμνήσεις με τους δικούς τους ανθρώπους στο ημερολόγιο της ζωής τους.

Ο πήχης, με τις ευλογίες του Chris Martin και της παρέας του, στο εξής είναι θεόρατος. Και έτσι θα έπρεπε να είναι. "Είμαστε ευγκνώμονες Κρις!"

Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr