Όταν ο Freddie Mercury έγραφε ιστορία στη μουσική και τη μόδα

"Ντύνομαι στην πένα, αλλά με γούστο", είχε δηλώσει κάποτε ο Freddie Mercury, που αντιλαμβανόταν τη μουσική ως ένα μεγάλο, φανταχτερό σόου, στο οποίο τη διαφορά έκαναν πάντα οι λεπτομέρειες. Εκείνες που τον μεταμόρφωναν σταδιακά από τραγουδιστή σε θρύλο. Κάτι που ο ίδιος μας είχε υποσχεθεί και το έκανε πράξη και με το παραπάνω: "Δεν θα γίνω ροκ σταρ. Θα γίνω θρύλος".

Και όπως συμβαίνει με τους θρύλους, η επιδραστικότητά τους δεν εξαντλείται σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Δεν είναι μονομερής. Ο frontman των Queen άφησε μία βαριά κληρονομιά στη ροκ μουσική, αλλά και το δικό του στίγμα στη μόδα, χάρη στη θεατρικότητα και στο εκκεντρικό γούστο που διέθετε. Με αφορμή τα σημερινά γενέθλιά του -αν ζούσε θα φύσαγε 74 κεράκια στην τούρτα του-, συνθέσαμε τη δική μας Fashion Rhapsody για τον καλλιτέχνη που έσπασε τα ταμπού, ακόμα και στο στυλ ένδυσης των αστέρων.

Το live στο Γουέμπλεϊ (12 Ιουλίου 1986)

Αναμφίβολα, πρόκειται για το πιο εμβληματικό look του Freddie Mercury, με το κίτρινο δερμάτινο τζάκετ, το λευκό αθλητικό φανελάκι και το λευκό παντελόνι με την κάθετη κόκκινη λωρίδα στο πλάι.

 

Ο αρλεκίνος της ροκ (Ιούνιος 1977)

Δεδομένου ότι είχε σπουδάσει γραφιστική στο Ealing Art College στο Λονδίνο και ήταν εκείνος που σχεδίασε το λογότυπο των Queen, δεν είναι να απορεί κανείς από πού πήγαζε η αγάπη του Mercury για τα ρούχα με περίτεχνα σχέδια και χρώματα. Εδώ, με μία στενή εμπριμέ ολόσωμη φόρμα και κόκκινα βαμμένα νύχια.

Το fashion show (Φεβρουάριος 1975)

"Νιώθω ωραία με τα ρούχα που φορώ πάνω στη σκηνή. Το διασκεδάζω. Αυτό που βλέπετε δεν είναι συναυλία, αλλά επίδειξη μόδας", είχε δηλώσει ο ίδιος. Ανάμεσα στους αγαπημένους του σχεδιαστές ήταν και η εκκεντρική Zondra Rhodes, στην οποία οφείλει το total white look της φωτογραφίας.

Ο θρύλος με τα κολάν

Μπορεί να μην είχε καλές σχέσεις με τους περισσότερους συναδέλφους του -γνωστή η κόντρα του με τον Sid Vicious-, είχε να υπερηφανεύεται ωστόσο για τη φιλία του με σπουδαίους ανθρώπους της μουσικής. Μεταξύ αυτών και ο David Bowie, με τον οποίο ηχογράφησαν μαζί το Under Pressure. "Εξέλιξε πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη τη ροκ μουσική και τη μελοδραματική περφόρμανς αυτής. Θαυμάζω τον Freddie. Ποιος μπορεί να μην θαυμάζει έναν άντρα που τολμά να φορά στενά κολάν;".

Η βασίλισσα

Εξωστρεφής πάνω στη σκηνή, εσωστρεφής κάτω απ' αυτήν. Ο Mercury δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του. Οι πράξεις του όμως ήταν γεμάτες αντιθέσεις. Όλοι ήξεραν την αγάπη του για την Mary Austin, την πρώτη σύντροφό του, που αποτέλεσε τη μούσα του, αλλά και για το γεγονός ότι φλέρταρε όποιον άντρα έμπαινε στο καμαρίνι του, όπως επίσης και για τη σχέση του με τον Jim Hutton. "Είμαι ένας άντρας των άκρων. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος αποτελείται από πολλά και διαφορετικά κομμάτια. Διαθέτω τόσο μία ευαίσθητη και μαλακή πλευρά, όσο και μία πολύ σκληρή και άγρια".

Η τζαζ περιοδεία (Παρίσι, 1979)

Σηματοδότησε μία μεγάλη ενδυματολογική αλλαγή στο στυλ του: το τέλος των κολάν και την άφιξη των στενών δερμάτινων παντελονιών.

Το εμβληματικό μουστάκι

Ήταν το σήμα – κατατεθέν του Mercury, το οποίο είχε λανσάρει για πρώτη φορά το 1979, στο βίντεο κλιπ Play the Game από το άλμπουμ, The Game.

"I want to break free"

Τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο για τον Mercury. Μεταμορφωνόταν σε νοικοκυρά που σκουπίζει το σπίτι με την ίδια άνεση που φορούσε το προσωπείο του μάτσο άντρα και έμπλεκε σε καυγά σε μπαρ. Οι μεταμορφώσεις ήταν το στοιχείο του. Είχε μάλιστα σκαρφιστεί διάφορα ψευδώνυμα, τα οποία χρησιμοποιούσε κατά τη διαμονή του σε ξενοδοχεία. Το πιο χαρακτηριστικό του, το Kim Novak, λόγω της αγάπης του για την Αμερικανίδα ηθοποιό.

Το live aid concert στο Γουέμπλεϊ (13 Ιουλίου 1985)

Φορώντας ψηλόμεσο, ανοιχτόχρωμο τζην παντελόνι, λευκό φανελάκι και δερμάτινα αξεσουάρ, ο Mercury έφερε νέα πνοή στο ροκ στυλ του.

Η θεατρική δεινότητα

Ο Farrokh Bulsara, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1946 στη Ζανζιβάρη (σήμερα, Τανζανία) και μετακόμισε στην Ινδία για να σπουδάσει στο βρετανικό σχολείο, St. Peter, θέατρο και μουσική. Ακριβώς δηλαδή αυτές τις δύο μορφές τέχνης που "πάντρεψε" στην μετέπειτα καριέρα του. Αν και η επαγγελματική του επιλογή ήταν τελικά η μουσική, δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη του για την υποκριτική, ενσωματώνοντας την στις συναυλίες του. Στον μελοδραματικό τρόπο με τον οποίο ερμήνευε τα κομμάτια των Queen.

"God save the Queen"

Ο Mercury ντυμένος βασιλιάς. Εικόνα που συγκαταλέγεται στις πιο εμβληματικές της καριέρας του. Η συγκεκριμένη εμφάνιση έγινε στις 12 Ιουλίου 1986 στο Γουέμπλεϊ κατά τη διάρκεια του τραγουδιού των Queen, God Save The Queen.

Ένας λάτρης της τέχνης

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Freddie ήταν συλλέκτης έργων τέχνης και σπάνιων αντικών απ' όλο τον κόσμο. "Μου αρέσει να περιβάλλομαι από αξιοθαύμαστα πράγματα".

Η συναυλία που δεν έδωσε ποτέ (1988)

Θα λάμβανε χώρα στη Βαρκελώνη στο πλαίσιο της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Mercury θα τραγουδούσε με το είδωλό του, την Montserrat Caballé. Μία ημέρα όμως μετά την ανακοίνωση της "συναυλίας της ζωής του", όπως ο ίδιος την είχε χαρακτηρίσει, άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν 24 Νοεμβρίου του 1991, όταν σε ηλικία 45 ετών, νικήθηκε από τον ιό του HIV. Ο θρύλος του ροκ και frontman των Queen ήταν ένας από τους πρώτους διάσημους που έπεσε θύμα της "μάστιγας" του AIDS στη δεκαετία του '80.

Η τελευταία συναυλία (1986)

Στις 9 Αυγούστου 1986, οι Queen έπαιξαν για τελευταία φορά με τον Freddie Mercury στη σκηνή στο Knebworth Park στο Στίβενεϊτζ. Τέσσερις ημέρες πριν, στις 5 Αυγούστου, το συγκρότημα είχε εμφανιστεί στην Μαρβέγια, με τον Mercury ημίγυμνο να κρατά τη βρετανική σημαία.

The show must go on

Ήταν, είναι και θα είναι το πιο διάσημο τραγούδι των Queen. Στα μέσα του 1991, η φθορά του Freddy Mercury ήταν περισσότερο από ορατή, αλλά η απροθυμία του να μιλήσει για την προσωπική του ζωή ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Ως εκ τούτου, αποφάσισε να καταγράψει στο βίντεο κλιπ του The show must go on, τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του παρελθόντος του με το συγκρότημα. Και το σόου συνεχίστηκε, αλλά ποτέ δεν ήταν ίδιο πια.