Quantum Blue. Αυτό είναι ένα νέο χρώμα και το ανακάλυψε με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας η ελληνίδα ζωγράφος Όλγα Αλεξοπούλου. Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά κάτι πέρα για πέρα αληθινό. Η Όλγα Αλεξοπούλου μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στο Ruskin School of Art του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ζει στην Κωνσταντινούπολη, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη για το έργο της και φυσικά μπορεί να υπερηφανεύεται για την εφεύρεση μίας νέας υπερσύγχρονης χρωστικής ουσίας,
Μιλήσαμε μαζί της για να μας εξηγήσει με ποιον τρόπο τα κατάφερε.
Λογικά, δεν είπες απλά μία μέρα ήρθε η ώρα να ανακαλύψω ένα καινούργιο χρώμα, σωστά; Βρισκόμουν σε ένα δείπνο και ένας καθηγητής μιλούσε για τα quantum dots (κβαντικές κουκίδες). Παρότι έχουν ανακαλυφθεί εδώ και 25 χρόνια, επειδή υπάρχουν ως επί το πλείστον στα εργαστήρια, ελάχιστοι γνωρίζουν για αυτά. Τα quantum dots έχουν κάποιες φανταστικές οπτικές ιδιότητες, όπως το ότι μπορείς να "φτιάξεις" όποιο χρώμα θέλεις με τη λεπτομέρεια να φτάνει στο επίπεδο του νανομέτρου. Ενώ στις κανονικές μπογιές ανακατεύουμε τα χρώματα μεταξύ τους, σε αυτά αλλάζουμε το μέγεθος του ατόμου, με αποτέλεσμα ανάλογα με το μέγεθος να προκύπτει και διαφορετικό χρώμα.
Όταν άκουσα για αυτά μου φάνηκαν φανταστικά. Σκέφτηκα αμέσως ότι θα πρέπει με κάποιον τρόπο να χρησιμοποιηθούν για την τέχνη
Όταν άκουσα γι' αυτά μου φάνηκαν φανταστικά. Σκέφτηκα αμέσως ότι θα πρέπει με κάποιον τρόπο να χρησιμοποιηθούν για την τέχνη. Είπα την ιδέα που είχα στην καθηγήτρια Μαρία Χατζηδάκη, που εξειδικεύεται στις χρωστικές ουσίες. Η απάντηση της ήταν ότι της ακουγόταν "σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας". Τελικά, όταν μελέτησε κι ίδια το ζήτημα, κατέληξε ότι όντως είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο. Έτυχε να έχουμε διαβάσει κι οι δύο για έναν Αμερικανό καθηγητή με ελληνική καταγωγή, τον Πολ Αλιβιζάτο, ο οποίος αυτήν την στιγμή βρίσκεται στους πέντε κορυφαίους χημικούς της Γης.
Του στείλαμε, λοιπόν, ένα e-mail, με μηδενικές πιθανότητες να απαντήσει, κι ως δια μαγείας δύο ημέρες μετά λάβαμε μήνυμά του. Το πρότζεκτ ξεκίνησε αμέσως με την απόλυτη υποστήριξή του. Εγώ από την Κωνσταντινούπολη, η Μαρία από την Αθήνα και δύο επιστήμονες από το εργαστήριο του Αμερικάνου καθηγητή στο Berkeley ξεκινήσαμε από πέρσι το φθινόπωρο να φτιάχνουμε το Quantum Blue (Κβαντικό Μπλε).
Η δικιά σου σχέση με το μπλε χρώμα κρατά πολύ καιρό; Το μπλε είναι το πιο διαδεδομένο χρώμα στον κόσμο, αν και για το ανθρώπινο μάτι είναι το πιο δύσκολο για να το διακρίνουμε, ίσως όμως για αυτό δημιουργεί ένα μυστήριο στον θεατή. Για μένα ήταν μία αυτόματη επιλογή, πάντα από όλα τα χρώματα ήταν εκείνο που με μαγνήτιζε. Με ενδιέφερε ήδη από το Πανεπιστήμιο, ενώ μεγαλώνοντας ασχολήθηκα με διαφορετικά μπλε. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια τα έργα μου είναι άσπρο, μαύρο, μπλε -σχεδόν δε με ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσω άλλα χρώματα. Ίσως καταλήξω (σ.σ: βάζει τα γέλια) να κάνω μόνο μπλε πίνακες σαν τον Yves Klein.
Άλλωστε και στη φύση, το μπλε έχει πάρα πολύ μαγεία. Για αυτό κι η "μπλε ώρα", λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα δηλαδή που ο ουρανός μοιάζει να φωσφορίζει, αιχμαλωτίζει το ανθρώπινο βλέμμα. Αυτό ήταν το στοιχείο που ήθελα να έχει το Quantum Blue για να του δώσω τον δικό του χαρακτήρα, τη δικιά του μαγεία.
Πόσο έχει αλλάξει η διαδικασία κατασκευής ενός χρώματος από την Αναγέννηση; Στην Αναγέννηση θα έπαιρνες μία μπλε πέτρα και θα άρχιζες να την τρίβεις για να βγει το μπλε χρώμα, ενώ εμείς έπρεπε να κάνουμε μπλε τα Quantum Dots με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας. Τα Quantum Dots έχουν μία καθαρότητα που δεν την βρίσκεις αλλού, κι αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που τα χρησιμοποιήσαμε.
Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα από άλλα νέα χρώματα; Ναι, μπορώ να αναφέρω δύο χαρακτηριστικά: το Vantablack, το "πιο μαύρο μαύρο" δηλαδή, ένα χρώμα που μοιάζει με μαύρη τρύπα όταν το κοιτάς· όπως και το YinMn, ένα πολύ έντονο μπλε που δεν ξεθωριάζει, το οποίο κατασκευάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον.
Ιnfo
Η Όλγα Αλεξοπούλου εκτός από ζωγράφος και εφευρέτης ενός νέου χρώματος είναι και μία διακεκριμένη street artist, με έργα της να βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Γης, από τη Νέα Υόρκη μέχρι τον Πειραιά..
"Έχει οξυμένη αίσθηση της κοινωνικής και πολιτικής σπουδαιότητας της τέχνης της" γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό Hero.