Ο βραβευμένος Ελληνοαμερικανός illustrator απασχόλησε τον πλανήτη όταν κατάφερε να γελοιοποιήσει τον Donald Trump τον Ιούλιο του 2017 με ένα μόνο σκίτσο του.
Αρκετά χρόνια πριν, το 2006, μια δική του σύνθεση στο New Yorker είχε ψηφιστεί ως το καλύτερο εξώφυλλο της χρονιάς. Σήμερα συνεχίζει να κάνει αυτά που ξέρει να κάνει καλύτερα: να σχεδιάζει, να ασχολείται και να σχολιάζει την πολιτική σκηνή των ΗΠΑ, να ακούει μουσική και να πετάγεται κάθε χρόνο στο Βιετνάμ από το Σαν Φρανσίσκο.
Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία για το σκίτσο σου στο New Yorker;
Μόλις είχα διαβάσει ένα άρθρο που έλεγε ότι ο Trump έχει ψεύτικα εξώφυλλα του Time στο γραφείο του. Αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν να κάνει κάτι τέτοιο ένας άνθρωπος που παραπονιέται μόνιμα για τα fake news. Σκέφτηκα μήπως απλά κάλυπτε έτσι τις ενοχές του και προσπάθησα να φανταστώ τι είδους "ψεύτικα" εξώφυλλα θα ήθελε για τον εαυτό του στο New Yorker. Φυσικά και δε θα εντυπωσιαζόταν από τα "καλλιτεχνικά" σκίτσα που φιλοξενεί το περιοδικό στην πρώτη του σελίδα. Γι’ αυτό και τον σχεδίασα όπως ο ίδιος θα ήθελε: με πολύ τρανταχτά χτυπήματα υπέρ του στο εξώφυλλο, με το logo του New Yorker σβησμένο με κόκκινο από τον ίδιο, πριν ο ίδιος σχεδιάσει άκομψα το logo του Time, που τόσο πολύ λαχταρά.
Ποια στιγμή της ζωής σου πίστεψες ότι τα κατάφερες στον κόσμο των media;
Είχαν προηγηθεί τρεις προσπάθειες για να κάνω ένα εξώφυλλο στο New Yorker, κάθε φορά όμως επέλεγαν άλλον illustrator. Ήταν τρομερά απογοητευτικό όλο αυτό. Το 2006, στην πέμπτη επέτειο της 9/11, επέλεξαν μια δική μου ιδέα –τον ακροβάτη Philippe Petit να περπατά πάνω σε σχοινί από τον έναν Δίδυμο Πύργο στον άλλο–, αν και ανέλαβε να τη φιλοτεχνήσει άλλος καλλιτέχνης τελικά. Από εκείνη τη στιγμή όμως άρχισα να έχω πραγματική εμπιστοσύνη στη δουλειά μου. Σε τέτοιο βαθμό που από τότε μέχρι σήμερα, εάν ένα περιοδικό ζητήσει μια ιδέα μου χωρίς να μου αναθέσει το σχεδιαστικό κομμάτι, η απάντησή μου είναι: "Όχι, ευχαριστώ".
Πώς είναι η οικογενειακή σου ζωή στο Σαν Φρανσίσκο;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ. Δεν είναι μόνο το σπίτι μου αλλά και ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς μου. Σήμερα εγώ, η γυναίκα μου και η οκτάχρονη κόρη μου κάνουμε συχνά εκδρομές και γνωρίζουμε καλύτερα την περιοχή. Γενικά μας αρέσει να ταξιδεύουμε πολύ. Η σύζυγός μου είναι από το Βιετνάμ κι έτσι κάθε χρόνο πηγαίνουμε εκεί για να δει τους δικούς της. Θέλω να πάω ξανά στην Ελλάδα με την οικογένειά μου για να βιώσουμε άλλη μία φορά τη μαγεία αυτού του τόπου.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο; Και αντίστοιχα, ο χειρότερος φόβος;
Πέρα από το να μου ζητηθεί να αντικαταστήσω τον Donald Trump (είμαι καλύτερος για τη θέση, από την άλλη, το ίδιο είναι και η κόρη μου); Θα ήθελα να σχεδιάσω το εξώφυλλο για μια έκδοση της Ιλιάδας, για ένα άλμπουμ των XTC ή για κάποιο πρόγραμμα των Σαν Φρανσίσκο Τζάιαντς, της Άρσεναλ ή των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς. Όλα αυτά αν απλά δεν κέρδιζα το λαχείο. Να συμπληρώσω μάλιστα ότι, αν είχα μια μηχανή που φτιάχνει λουκουμάδες, θα ήμουν συνέχεια ευτυχισμένος. Όσο για το ποιος είναι ο χειρότερός μου εφιάλτης, η επανεκλογή του Trump.
Zenpop. Γιατί ονόμασες έτσι το site σου; Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτό;
Ήθελα να βρω μια πρωτότυπη ονομασία, που όμως θα σήμαινε και κάτι περισσότερο χωρίς να είναι μονάχα επιφανειακή. Ο συνδυασμός της λέξης zen με την pop –pop μουσική, pop κουλτούρα– μου φάνηκε διασκεδαστικός και πολύ ενδιαφέρων. Είδα μάλιστα ότι δεν είναι ένα όνομα που έχει ήδη κατοχυρωθεί. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, νομίζω ότι είναι ιδανική ονομασία για ένα κάρο πράγματα: για δισκογραφική εταιρεία, για καφετέρια, για πολλά και διαφορετικά projects.
Η επιρροή της pop κουλτούρας είναι εμφανής στα έργα σου. Συμφωνείς;
Είμαι μεγάλος fan της pop κουλτούρας. Μάζευα κόμικς όταν ήμουν μικρός, κυρίως της Marvel, ενώ αγαπημένοι μου χαρακτήρες ήταν ο Spider-Man, ο Captain Marvel και ο Warlock. Όσο για τη μουσική, παραμένω φανατικός ακροατής, λατρεύω μπάντες όπως οι Stone Roses και οι TV On The Radio αλλά και καλλιτέχνες όπως η Kate Bush και ο Elvis Costello. Από ταινίες, αν με ρωτούσες για τις αγαπημένες μου, θα έλεγα: Metropolis του Fritz Lang, Οι 12 ένορκοι, Brazil και Τα παιδιά των ανθρώπων. Πιστεύω ότι μια δυνατή ιστορία και μια όμορφη κινηματογράφηση δημιουργούν την τελειότητα.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στις ενδιάμεσες εκλογές (σ.σ. midterms) πιστεύω ότι η κυβέρνηση Trump θα δείξει το χειρότερό της πρόσωπο. Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ο τωρινός πρόεδρος θα συνεχίσει να λέει ψέματα μέχρι κάποια στιγμή να πέσει. Μέχρι όμως να γίνει αυτό θα προηγηθούν πολλά άσχημα πράγματα. Δυστυχώς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει μετατραπεί σε μια σέχτα του Trump. Συνεχώς περιμένω ότι κάποιοι θα βγουν μπροστά για να σώσουν αυτή τη χώρα. Ευτυχώς οι αντιδράσεις ενάντια στον τωρινό πρόεδρο είναι ισχυρές, οπότε κι εγώ συνεχίζω να ελπίζω.
Το πόστερ με τίτλο For the Ages θυμίζει τοιχογραφία. Μπορείς να αποκαλύψεις τα συναισθήματά σου σε σχέση με αυτό;
Είναι πολύ σημαντικό για μένα, αφού συμβολίζει την ευφορία που βίωναν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον καιρό που ο Barack Obama ορκιζόταν πρόεδρος. Η έμπνευση ήρθε από δύο πράγματα: τον όρκο που έδωσε μπροστά στον πρώτο Αφροαμερικανό του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Thurgood Marshall, αλλά και από το εξώφυλλο του άλμπουμ Sgt. Pepper’s των Beatles. Σκεφτόμουν πόσοι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι δίπλα του, με βάση το εξώφυλλο, κι έτσι άρχισα να προσθέτω ανθρώπους που πίστευα ότι άξιζαν μια θέση στο κάδρο.
Η σχέση σου με την Ελλάδα ποια είναι;
Ο πατέρας μου ήταν Αιγυπτιώτης, ενώ η οικογένειά μας κατάγεται από τη Λήμνο. Θυμάμαι να τρώμε συχνά μεσημεριανό στη γιαγιά μου. Τρώγαμε πολύ ελληνικό φαγητό μεγαλώνοντας… Δυστυχώς δεν ξέρω πολλά ελληνικά πέρα από φράσεις που ακούγονται βγαλμένες από τις Δέκα Εντολές: "Φάε το φαγητό σου", "Κλείσε το στόμα σου". Μικρότερος πήγαινα συχνά στην ορθόδοξη εκκλησία, ενώ λάτρευα την αρχαία ελληνική μυθολογία. Από τον πατέρα μου πήρα αυτή την αίσθηση ελληνικής περηφάνιας που διατηρώ, ενώ την κόρη μου την ονομάσαμε Αθηνά. Η αλήθεια όμως είναι ότι νιώθω πως η καρδιά μου ανήκει στην Ελλάδα. Ελπίζω μια μέρα να επιστρέψω, να μάθω τη γλώσσα και ίσως να πάρω και την υπηκοότητα.
Τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα illustration που θα γίνει εξώφυλλο στο Time. Θα ξεκινήσω και μια crowdfunding καμπάνια για το πόστερ που έχω σχεδιάσει με τον Harvey Milk. Τέλος, όσο ασχολούμαι με διάφορα projects, πάντα δουλεύω στο μυαλό μου ιδέες που μπορούν να λειτουργήσουν ως ιδανικά εξώφυλλα ενάντια στη διακυβέρνηση Trump.