Η τελευταία μεγάλη έρευνα για τις αναγνωστικές συνήθειες των Ελλήνων, λέει πως, κατά μέσο όρο, το ένα τρίτο του πληθυσμού διαβάζει πέντε βιβλία το χρόνο – οι υπόλοιποι διαβάζουν μόνο το μενού στα εστιατόρια... Ε, ένα, ή δύο από αυτά τα πέντε βιβλία, θα μπορούσαν να είναι κάποια από αυτά τα προτεινόμενα για το Πάσχα – το καλοκαίρι θα προτείνουμε τα υπόλοιπα! Βιβλία για όλα τα γούστα: short stories σαν αναρτήσεις στο facebook, κινηματογραφικές ιστορίες, δοκίμια για την ψηφιακότητα, ιστορίες φαντασίας και τρόμου, συνεντεύξεις με επωνύμους, διηγήματα σε πρώτο ενικό, μονογραφίες για το τάνγκο, κουήρ ιστορίες, κλασικά μυθιστορήματα ελληνικά και ξένα, σύγχρονα νουάρ, ιστορίες για τη τοξική αρρενωπότητα και τους ισαποστάκηδες αστούς, μελέτες για τις γυναίκες του Ομήρου, επιστημονική φαντασία, δυστοπικοί μύθοι... Πολλά και διαφορετικά πιάτα λόγου, λοιπόν, για όλες τις ορέξεις – για να διαβάσουμε και κάτι άλλο εκτός από τα συστατικά των προϊόντων που ψωνίζουμε...
Κι ο παραμυθατζής σηκώνει τα χέρια ψηλά
Ο Βαγγέλης Σιαφάκας έγινε δημοσιογράφος επειδή ήταν περίεργος, όπως είχε δηλώσει κάποτε, ενώ, όπως λέει σε μια από τις μικρές ιστορίες του που περιλαμβάνονται στη συλλογή διηγημάτων "Εξοδόχαρτο/ Το Μοναστηράκι", από τις εκδόσεις Πόλις, "ακόμα κι ο παραμυθατζής καμιά φορά σηκώνει τα χέρια ψηλά", δηλαδή παραδίδεται έκθαμβος σ’ αυτόν τον απίστευτο ποταμό των μικροϊστοριών των ανθρώπων που ρέει γύρω του. Μεγάλος γραφιάς ο Βαγγέλης, ίσως γιατί ασχολήθηκε ακριβώς με τα μικρά, με τα εκ πρώτης όψεως ασήμαντα, με αυτά που προσπερνάμε χωρίς να προσέξουμε. Ο Σιαφάκας τίμησε τη σύντομη, ή ακόμα και την πολύ σύντομη ιστορία, με έκταση μιας ανάρτησης στο facebook για παράδειγμα, όπως είναι πολλά από τα κείμενα που δημοσιεύονται στο βιβλίο, που ξεχειλίζουν από ανθρωπιά, χιούμορ και θλίψη. Όπως η ίδια η ζωή (του), που ο Σιαφάκας την εγκατέλειψε πολύ νωρίς, το 2021, στα 69 του. Τα ωραία συνοδευτικά κείμενα είναι του Μάνου Ματσαγγάνη και της Βάλιας Καϊμάκη.
Κινηματογραφική λογοτεχνία
Ο Νίκος Λυγγούρης είναι σκηνοθέτης που ζει και δραστηριοποιείται κυρίως στη Γερμανία. Οι σινεφίλ τoν ξέρουν: η ταινία του "Ομίχλη κάτω απ’ τον ήλιο" του 1980 είχε κάνει αίσθηση, ενώ έχει εργαστεί ως βοηθός του Φερχόφεν. Οι "Έντεκα καλοκαιρινές ιστορίες", τα διηγήματά του από τις εκδόσεις Ροδακιό, είναι το πρώτο του βιβλίο, και αυτό που το κάνει αξιοπρόσεκτο, πέρα από την ζωηρή φαντασία και την καθαρότητα της γραφής, είναι η κινηματογραφικότητα των ιστοριών του. Τις διαβάζεις και τις βλέπεις να ξετυλίγονται στο μυαλό σου, με σαφήνεια, ειρμό και αμείωτο σασπένς, σαν αυτοτελείς ταινίες μικρού μήκους.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr