Κάθε φορά που ακούω ή διαβάζω ότι ένας καλλιτέχνης – νέος ή καταξιωμένος – παρουσιάζει κάτι φρέσκο και καινοτόμο στη νυχτερινή ζωή μίας πόλης που αν γνωρίζεις τα μυστικά της, τότε ξέρεις και να περνάς μετά τα μεσάνυχτα καλά, σκέφτομαι ότι θα παρακολουθήσω ένα show, του οποίου το καλλιτεχνικό DNA δεν έχει ουσιαστικά ανανεωθεί, απλά προσθέσει μερικές – μικρές στον αριθμό – πινελιές. Στην περίπτωση, όμως, της Τάμτα η ισχυρή – δεν πέφτει εύκολα έξω – διαίσθηση μου είχε αντίθετη άποψη.
Είναι βράδυ Παρασκευής. Κάπου ανάμεσα στις 23:00 με τις 00:00. Περπατάω σε έναν δρόμο από τον οποίο έχω καιρό να διαβώ. Καταλαβαίνω ότι φτάνω στο Smut, το πιο γνωστό queer club της Αθήνας, από τη μουσική.
Κλείνω το GPS, ακολουθώ τον ρυθμό και τον κόσμο που έχει μοιραστεί ανάμεσα σε εκείνους που αφήνουν jackets, overshirts, κάθε λογής πανωφόρια και όσους βρίσκονται στην είσοδο για το απαραίτητο scanning εισιτηρίου. Είμαι εκεί. Σχεδόν εντός.
Η συνέχεια στο Madamefigaro.gr