Το Μεγάλο Μήλο ή αλλιώς η πόλη της επαγγελίας για κάθε άνθρωπο που αγάπησε και αγαπά την pop κουλτούρα. Αν και οι ντόπιοι ποτέ δεν θα αναφερθούν στη Νέα Υόρκη ως Big Apple, εδώ και δεκαετίες ορίζουν την pop κουλτούρα, χωρίς καν να το καταλαβαίνουν, χωρίς καν να προσπαθούν· ό,τι αποτελεί καθημερινότητα για αυτούς, είναι το απόλυτο trend για κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη. Μία πραγματικότητα που καταγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η έκθεση φωτογραφίας του 59χρονου Jamel Shabazz στην γκαλερί Bene Taschen της Κολωνίας.
Το punk γεννήθηκε στις βρετανικές εργατικές συνοικίες για να ανακαλύψει αργότερα εύφορο έδαφος στις ανατολικές ακτές των Η.Π.Α. Το grunge ξεκίνησε από το Σιάτλ, κατάφερε όμως να βρει τον δρόμο του μέχρι τις νεοϋορκέζικες λεωφόρους. Αν όμως υπάρχει ένα μουσικό και στιλιστικό κίνημα που αποτελεί γέννημα θρέμμα του Μεγάλου Μήλου, αυτό δεν είναι άλλο από το hip hop. Σήμερα κάθε περιοχή της Αμερικής διεκδικεί την πατρότητα κάποιου υποείδους (βλέπε trap της Ατλάντα), τότε η Νέα Υόρκη ήταν η μητέρα μίας ολόκληρης κουλτούρας του δρόμου.
Μίας τέχνης δηλαδή που ξεκίνησε από το Μπρούκλιν, το Μπρονξ και το Κουίνς για να κατακτήσει μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια όλη την υφήλιο. Μάλιστα αν κάποιος ψάξει να βρει την πηγή του, το μετρό της πόλης στα τέλη των 70s και τις αρχές των 80s μπορεί εύκολα να διεκδικήσει τον τίτλο.
Οι φωτογραφίες της εποχής εκείνης δείχνουν καθαρά τον τρόπο που η street κουλτούρα της Νέας Υόρκης κατάφερε να γεννηθεί, να αναπτυχθεί και να κυριαρχήσει σε κάθε επίπεδο της μόδας - και όχι μόνο.
Το έργο του Jamel Shabazz ρίχνει φως στις πρώτες μέρες του hip hop ενώ παράλληλα μετατρέπει τις εφήμερες στιγμές της εποχής σε διαχρονικά σύμβολα. Θέλοντας και μη όλοι έχουμε επηρεαστεί από την "μαύρη κουλτούρα" της Νέα Υόρκης. Από το break dance, το beat boxing και το rap μέχρι τον τρόπο που τα sneakers έπαψαν σιγά σιγά να αποτελούν παπούτσια μόνο για την ώρα της σχολικής γυμναστικής.
Όπως και να το κάνουμε η Νέα Υόρκη είναι σε θέματα μόδας και μουσικής η πατρίδα όλων μας. Κάτι, δηλαδή, που φαίνεται καθαρά μέσα από την εκπληκτική έκθεση του 59χρονου φωτογράφου. Όσο για τον τίτλο της; Είναι τουλάχιστον χαρακτηριστικός: City Metro.