Το μουσικό μέγεθος του Βαγγέλη Παπαθανασίου, του ρηξικέλευθου συνθέτη ο οποίος πέθανε σε ηλικία 79 ετών, δεν μπορεί να καλυφθεί μονάχα σε μερικές γραμμές. Όχι μόνο γιατί προσέφερε σπουδαία δείγματα μουσικής είτε με τους Forminx και τους ανεπανάληπτους Aphrodite’s Child είτε στις σόλο δουλειές του, αλλά επιπλέον διότι άλλαξε ριζικά τον τρόπο προσέγγισης της μουσικής, εμπλουτίζοντας επιμέρους είδη της.
Μεταξύ των πιο εμβληματικών και διάσημων παρακαταθηκών του αποτελούν τα σάουντρακς που έγραψε για τον κινηματογράφο, τα οποία συχνά ξεπερνούσαν σε φήμη τις ταινίες που αφορούσαν. Ο Vangelis, όπως είναι διεθνώς γνωστός, είχε ξεκινήσει ήδη από τα ‘60s να συμμετέχει σε παραγωγές του σινεμά ("Ο Αδελφός μου… ο Τροχονόμος", "5.000 Ψέματα", "Vortex ή Το Πρόσωπο της Μέδουσας" - του Νίκου Κούνδουρου), ωστόσο άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στο πεδίο της κινηματογραφικής μουσικής τη δεκαετία του ’80.
Εκείνη την εποχή ο Παπαθανασίου βρισκόταν ήδη μεταξύ των κορυφαίων Ευρωπαίων πειραματικών συνθετών, εκ των πρώτων που ασχοληθήκαν ουσιαστικά με την ηλεκτρονική μουσική, έχοντας παράλληλα ολοκληρώσει από το 1975 την κατασκευή του μυθικού στούντιό του στο Λονδίνο, Nemo. "Καρδιά" των εγκαταστάσεων αποτελούσαν τα συνθεσάιζερ πλάι στα πιάνα του Βαγγέλη, τα οποία τότε δε θεωρούνταν ακόμα ισάξια με τα μουσικά όργανα καθώς αποτελούσαν μια καινοτόμα κατασκευή. Ο μουσικός, όμως, έμελλε να ταυτιστεί μαζί τους και μάλιστα να τα καθιερώσει βοηθώντας καθοριστικά στην εξέλιξή τους.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr