Η βελούδινη φωνή των ελληνικών ’60s-’70s, ο Δάκης παρέμεινε αγέραστη μισόν αιώνα. Διαβάστε τη συνέντευξή του στον Ιωσήφ Πρωιμάκη του 2018 για την ποπ και την αγάπη του κοινού, με αφορμή μια σειρά εμφανίσεων στο "Tiki Bar" με τον Monsieur Minimal.
"Να ξέρατε πόσες φορές μου έχουν πει ότι με το "Τόσα Καλοκαίρια” ερωτεύτηκαν και φιλήθηκαν... Ήταν πράγματι μια αγνή, αθώα εποχή", θυμόταν το 2018 ο Δάκης μιλώντας στο "αθηνόραμα" ενόψει των εμφανίσεών του στο "Tiki Bar", δίπλα στον Monsieur Minimal και στην μπάντα του. "Μια εποχή πραγματικά χρυσή", συνέχιζε, "που το τραγούδι δεν ήταν όπως είναι τώρα με τα reality και την πολυφωνία στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις: υπήρχε μια ΕΡΤ στην οποία, για να μπορέσεις να προβληθείς, έπρεπε να έχεις περάσει από εξετάσεις σκληρές. Οπότε, μπορεί να ακούγεται λίγο εγωιστικό, πιστεύω όμως ότι ακούγονταν μόνο καλοί τραγουδιστές τότε".
Η αθηναϊκή νύχτα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 ήταν ένα φρούτο πολύ διαφορετικό απ’ οτιδήποτε μπορεί να γευτεί κάποιος σήμερα. Όμως γεύσεις και αρώματα της εποχής εκείνης ζουν ακόμη, όχι μονάχα στις ασπρόμαυρες ταινίες που τα απαθανάτισαν αλλά και στους λιγοστούς –και γι’ αυτό πολύτιμους– ανθρώπους που τις δημιούργησαν. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Βρασίδας Χαραλαμπίδης, Αιγυπτιώτης, από μητέρα που τρελαινόταν για το τραγούδι και πατέρα που το πρώτο του μέλημα όταν γυρνούσε στο σπίτι από τη δουλειά ήταν να κλείσει το ραδιόφωνο.
Το ξεκίνημά του
Από εκείνο το βράδυ του 1964 στην Κηφισιά, όταν ο 20χρονος Βρασίδας βρέθηκε να τραγουδά για χατίρι μερικών νέων φίλων στο πλάι των Playboys, μέχρι το 2018, που το φαινόμενο "Δάκης" έχει μετατραπεί σε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής και το "Τόσα Καλοκαίρια", το "Κοχύλι απ’ το Αιγαίο" και το "Πρωί στην Κηφισιά" έχουν γεννήσει έρωτες και σφραγίσει αγάπες, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ελάχιστα βάρυναν όμως μες στα χρόνια σε μια φωνή που συνέχιζε να κάνει καρδιές να πεταρίζουν και να βρίσκει ακόμη και στις τελευταίες του εμφανίσεις πιστούς φαν να ακολουθούν κάθε του εμφάνιση.
H συνέχεια στο Athinorama.gr