Είναι μερικοί καλλιτέχνες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, που δεν ξέρεις τι να πρωτοπείς, τι να πρωτογράψεις για αυτούς, είτε ζουν είτε μας έχουν αποχαιρετήσει. Δυστυχώς, η πρώτη κατηγορία φθίνει ολοένα και περισσότερο -πολλάκις έχουμε εκφράσει τη σκέψη 'ποιος "μεγάλος" θα μας απομείνει για να αποχαιρετήσουμε μετά από λίγα χρόνια- όμως, σε κάθε περίπτωση δύσκολα ένα κείμενο μπορεί να χωρέσει την προσφορά τους στον πολιτισμό.
Ένα μικρό "αντίο" και ένα μεγάλο ευχαριστώ
Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δε θα γράψουμε τίποτα απολύτως για αυτόν· άλλωστε, ούτε ο ίδιος καλά καλά δε μιλούσε για την πολυετή πορεία του. Όσοι τον γνωρίζουν, μιλούν για μία larger than life περσόνα που ξεχείλιζε ταμπεραμέντο, γενναιοδωρία και οξύνοια. Οι υπόλοιποι, τον έχουμε αγαπήσει μέσα από τα τραγούδια του, ένα περίεργο αμάγαλμα παιδικότητας, σοφίας και δηκτικότητας εμπλουτισμένο από νότες, αλλά και μέσα από τις στιγμές που εκείνα έχουν "ντύσει" με ιδανικό τρόπο.
Δέκα από αυτά, ακολουθούν ως ένα στοιχειώδες "αντίο" και ευχαριστώ από εμάς για εκείνον.
Τι έπαιξα στο Λαύριο
Συννεφούλα
Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη
Ζεϊμπέκικο
Ας κρατήσουν οι χοροί
Σαν τον Καραγκιόζη
Θαλασσογραφία
Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο δυο
Δημοσθένους λέξις
Μία θάλασσα μικρή
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.