Ο Peter Buck των R.E.M. είχε πει κάποτε ότι ο Prince ήταν "ένας από τους πιο αλλόκοτους μουσικούς που κατάφεραν να μπουν στο top ten" — και δεν το εννοούσε ως προσβολή.
Για δεκαετίες, ο Prince κινούνταν ως μια εντελώς ιδιαίτερη φιγούρα μέσα στο mainstream. Αυτό από μόνο του φανερώνει πόσο μονοδιάστατη έχει γίνει η ποπ στον 21ο αιώνα, αλλά ταυτόχρονα υπογραμμίζει και το πόσο ασύγκριτος ήταν ο ίδιος. Διαρκώς ανήσυχος, πειραματικός και αποφασισμένος να ανοίγει νέους δρόμους, ο Prince έμενε πάντα ένα βήμα μπροστά: σε ήχο, σε στίχο, σε αισθητική.
Prince: Το τραγούδι του που αναφέρεται σε ένα αληθινό έγκλημα
Στα ’80s, ειδικά, τόλμησε να πει και να κάνει πράγματα που κανείς άλλος δεν θα ρίσκαρε. Δεν φοβόταν να ξεπεράσει τις γραμμές του "επιτρεπτού" αν πίστευε ότι αυτό τον οδηγούσε σε κάτι πιο αληθινό ή πιο προοδευτικό για τη μουσική του.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άλμπουμ Controversy του 1981. Εκεί, ο Prince βουτάει με φόρα σε θέματα που τότε θεωρούνταν εμπρηστικά: φυλή, φύλο, σεξουαλικότητα, θρησκεία. Στο πρώτο κιόλας τραγούδι, θέτει ερωτήματα που κάνουν τους υπόλοιπους ποπ σταρ της εποχής να μοιάζουν άτολμοι: "Είμαι μαύρος ή λευκός; Straight ή gay; Πιστεύω στον Θεό; Πιστεύω σε μένα;"
Και σε ήχο και σε περιεχόμενο, ο δίσκος είχε σκοπό να προκαλέσει. Ο Prince πειραματίζεται με τεχνολογίες, drum machines και ηλεκτρονικά όργανα, φτιάχνοντας έναν ήχο φρέσκο και ανορθόδοξο. Η τελειομανία του φτάνει στο απόγειο: σχεδόν όλα τα όργανα στο άλμπουμ τα παίζει ο ίδιος, αποφασισμένος να ελέγξει κάθε λεπτομέρεια και να αποτυπώσει ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του.
Από το φανκ του "Controversy", μέχρι τη blues μπαλάντα "Do Me, Baby" και την εκρηκτική ποπ του "Sexuality", ο δίσκος αφήνει τον πιο παράξενο —και πιο καθαρό— εαυτό του Prince να αναπνεύσει. Η Αμερική εκείνης της εποχής άλλαζε πρόσωπο: περνούσε σε μια εποχή επιθετικού εμπορικού πνεύματος, ενώ ταυτόχρονα κουβαλούσε ακόμη την κούραση και την υπερβολή των ’70s. Ο Prince στεκόταν ακριβώς πάνω σε αυτή τη γραμμή αλλαγής και χρησιμοποιούσε τη μουσική του σαν καθρέφτη της κοινωνίας.
Αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο στο κομμάτι "Annie Christian", ένα μικρό true-crime χρονικό των σκοτεινών γεγονότων που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’70. Σε τρεις στροφές και τρία ρεφρέν, ο Prince αναφέρεται σε μια σειρά φρικτών πραγματικών γεγονότων, εξερευνώντας τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης και το πώς το κακό μπορεί να πάρει πρόσωπο.
Ακόμη και ο τίτλος λειτουργεί ως κρυφό σχόλιο: "Annie Christian" = "Anti-Christ". Στο εξώφυλλο του άλμπουμ, υπάρχει μάλιστα ψεύτικο πρωτοσέλιδο που γράφει "Annie Christian Sentenced to Die!" δίπλα σε φανταστικές ειδήσεις για αυστηρούς νόμους περί όπλων, για εντολές να "αγαπάμε τον πλησίον", αλλά και υπαρξιακά ερωτήματα για τον Θεό. Ο Prince φαίνεται να φαντάζεται έναν καλύτερο κόσμο, και το τραγούδι λειτουργεί σαν μια τελετουργική απόρριψη του κακού.
Τα πραγματικά εγκλήματα που κρύβονται πίσω από το "Annie Christian"
1η Στροφή
Οι στίχοι αναφέρονται στις διαβόητες Δολοφονίες της Ατλάντα (1979–1981), όπου 28 άτομα —κυρίως παιδιά και έφηβοι— σκοτώθηκαν. Ο Prince το αποδίδει στη φιγούρα της "Annie Christian", αλλά στην πραγματικότητα ο 23χρονος Wayne Williams καταδικάστηκε για μέρος των δολοφονιών, αν και πολλοί πιστεύουν ότι ίσως υπήρχε εμπλοκή και της Κου Κλουξ Κλαν.
2η Στροφή
"She killed John Lennon" — ευθεία αναφορά στη δολοφονία του John Lennon τον Δεκέμβριο του 1980 από τον Mark David Chapman. Το περίεργο είναι ότι ο Prince έπαιξε συναυλία στη Νέα Υόρκη την επόμενη ημέρα, λίγα τετράγωνα πιο πέρα.
"She tried to kill Reagan" — υπαινιγμός τόσο για την εμμονή του Chapman να σκοτώσει διάσημες προσωπικότητες, όσο και για την απόπειρα του John Hinckley Jr. το 1981 να δολοφονήσει τον Ronald Reagan, ο οποίος μάλιστα είχε στηρίξει παλιότερα νόμους υπέρ του περιορισμού των όπλων.
3η Στροφή
"Put your head on the block, somebody say, ‘Abscam’" — αναφορά στην τεράστια επιχείρηση του FBI στα τέλη των ’70s, που αποκάλυψε τη διαφθορά σε επίπεδο Κογκρέσου. Επτά πολιτικοί καταδικάστηκαν και πάνω από 30 ερευνήθηκαν για δωροδοκίες.