Μία παραισθησιακή διαδρομή σε ένα μαγεμένο δάσος. Αυτό θα μπορούσε να είναι η έκθεση ψηφιακής τέχνης Plásmata: Bodies, dreams, and data, που λαμβάνει χώρα με ελεύθερη είσοδο, σε έναν δημόσιο χώρο, στο Πεδίον του Άρεως, έως τις 10 Ιουλίου. Σε αυτή, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχει συγκεντρώσει 25 εντυπωσιακά έργα, τα περισσότερα μεγάλων διαστάσεων, που μας ψυχαγωγούν και την ίδια στιγμή μας δημιουργούν ερωτήματα για το σώμα: Το δικό μας και των άλλων, το ατομικό και το συλλογικό, το ανθρώπινο και το μη ανθρώπινο, το πλανητικό.
Φεγγάρια, καθρέφτες και ομιλούντα δέντρα
Η διαδρομή της έκθεσης χωρίζεται σε τρεις μεγάλες θεματικές περιοχές και χρειάζεται περίπου δύο ώρες για να 'περπατηθεί' σωστά. Παρ' όλα αυτά, εγώ προσωπικά, μετά από τη 'standard' ολοκλήρωσή της, ένιωσα ότι θέλω να επιστρέψω οπωσδήποτε σε πολλά από τα έργα της, που με άγγιξαν, που μου δημιούργησαν την επιθυμία να διαντιδράσω μαζί τους ή απλώς να κάτσω και να αισθάνομαι την ενέργειά τους.
Η πρώτη περιοχή φέρει τον τίτλο Ενώσεις σώματος και μηχανής, και μετα-τεχνολογικά σώματα και ξεκινάει στην είσοδο του πάρκου, μπροστά από το άγαλμα του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α', με ένα έργο μεγάλων διαστάσεων που μοιάζει να ξεχειλίζει χρώμα, σχήματα και pixels, το Quantum Memories-Probability του Τούρκου καλλιτέχνη Refik Anadol.
Συνεχίζει με μια σειρά από εντυπωσιακά έργα, μικρότερων και μεγαλύτερων διαστάσεων, ποικίλων τεχνικών, από τα οποία το Another Moon των Kimchi and Chips συνιστά μια εμπειρία που βιώνεται αφού έχει σκοτεινιάσει ο ουρανός, με ένα δεύτερο φεγγάρι να προβάλλεται στον ουρανό.
Η δεύτερη περιοχή τιτλοφορείται Ποσοτικοποίηση, χρησιματοποίηση, και αντικειμενοποίηση του σώματος και το έργο της στο οποίο θα σταθούμε είναι το Happiness του Dries Verhoeven. Εξωτερικά, ομοιάζει με δημόσιο ουρητήριο αλλά όταν μπεις μέσα (κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να περιμένεις σε ουρά), σε περιμένει μια έκπληξη για την οποία δεν θέλουμε να κάνουμε spoiler.
> Διάβασε ακόμα: Ποιος είναι ο Beeple που βγάζει εκατομμύρια πουλώντας pixels
Η τρίτη θεματική περιοχή και -ίσως- η πιο συναρπαστική, ενδέχεται να σε κάνει να αισθανθείς πρωταγωνιστής του Stranger Things. Τιτλοφορείται Προς ένα συλλογικό, οικουμενικό φαντασιακό του σώματος και απ' όλα τα έργα της - περιλαμβάνει μέχρι και ομιλούντα δέντρα- αυτό που αναμένεται να φωτογραφηθεί όσο κανένα άλλο είναι το Divided του Μαδριλένου SpY.
Να κάνεις, όμως, οπωσδήποτε μία μεγάλη στάση και στο Vertical Migration των Superflex που, στη διαδρομή, προηγείται.
Το σώμα που αναζητάμε
Η αίσθηση που σου αφήνουν το έδαφος, το χώμα που πατάς, το θρόισμα των φύλλων, η νυχτερινή δροσιά ενός πάρκου-όασης πρασίνου στο κέντρο της πόλης, οι μυρωδιές από τα φυτά, το ετερόκλητο πλήθος από περιπατητές, joggers και φιλότεχνους, όλα συνεισφέρουν στη δημιουργία μιας μοναδικής εμπειρίας, όχι μόνο καλλιτεχνικής -καθώς έχεις πάει εκεί για να βιώσεις την τέχνη που υπάρχει ή συμβαίνει γύρω σου- αλλά και υπαρξιακής, από τις λίγες που μπορεί να νιώσει κανείς. Οπότε; Οπότε να πας για να τη ζήσεις.
> Διάβασε ακόμα: Jeff Koons, ο πρωτοπόρος προβοκάτορας της σύγχρονης τέχνης
Info: Η έκθεση ψηφιακής τέχνης 'Plásmata: Bodies, dreams, and data' θα είναι καθημερινά ανοιχτή, με ελεύθερη είσοδο, έως τις 10 Ιουλίου, από τις 18.30 έως τις 22.30, στο Πεδίον του Άρεως. Περισσότερες πληροφορίες με ένα κλικ εδώ.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.