Στις 22 Φεβρουαρίου 1993, η "Ορχήστρα των Χρωμάτων" υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι έδωσε μια συναυλία, η οποία έχει καταγραφεί στην πολιτιστική ιστορία της χώρας και μνημονεύεται τόσο για την καλλιτεχνική της αξία όσο και για τη θεματική της. Η συναυλία της "Ορχήστρας των Χρωμάτων" δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο "Διαμαρτυρία κατά του Νεοναζισμού" και περιλάμβανε έργα Βάιλ, Λιστ και Μπάρτοκ, με σολίστ τον Ούγγρο πιανίστα Γκιόργκι Σάντορ. Ήταν μία εποχή που τα νεοναζιστικά πολιτικά μορφώματα έκαναν αισθητή την παρουσία τους στην Ευρώπη, λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και ο Μάνος Χατζιδάκις δεν το άφησε ασχολίαστο.
Το πρόγραμμα της συναυλίας περιέχει ένα κείμενο - μανιφέστο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη με τίτλο "Σκέψεις και παρατηρήσεις για το αναζωογονημένο φαινόμενο του νεοναζισμού". Το εν λόγω κείμενο θεωρείται διαχρονικά επίκαιρο και δείχνει το εύρος της σκέψης του Μάνου Χατζιδάκι.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι
"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η συνέχεια στο WomanToc.gr