Δύο ζευγάρια ξενυχτούν, καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ. Το πάρτι ξεκινά. Τα συναισθήματα καιροφυλακτούν, έτοιμα να πυρπολήσουν την ιερότητα του ζεύγους, την καρδιά του δυτικού πολιτισμού. Η γνώση χρησιμοποιείται ως όπλο εξουδετέρωσης του άλλου. Στη ζούγκλα του σαλονιού ο ένας στήνει παγίδες στον άλλο, περιμένοντας το θύμα του να πιαστεί.
Ένα από τα πιο γνωστά trivia για το πιο διάσημο θεατρικό έργο του Edward Albee, "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;" αφορά τον τίτλο του. Αποτελεί παράφραση του τραγουδιού "Who’s Afraid of the Big Bad Wolf?” (1962) που ακουγόταν στην ταινία κινουμένων σχεδίων του Walt Disney "Τα τρία γουρουνάκια" (1933). Ο Albee αντικατέστησε τον "λύκο" (wolf) με το όνομα της Βρετανής αυτόχειρα συγγραφέως Βιρτζίνια Γουλφ (Virginia Woolf), παραπέμποντας στο ερώτημα "Ποιος δεν φοβάται μία ζωή χωρίς ψευδαισθήσεις;".
"Σίγουρα, ο Τζορτζ και η Μάρθα, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι του έργου που επιβιώνει χάρη στις συνειδητές ψευδαισθήσεις που κατασκευάζει. Κάτι που ξεκίνησε σαν παιχνίδι και έγινε τρόπος ζωής. Το νεότερο σε ηλικία φιλικό τους ζευγάρι, ο Νικ και η Χάνεϊ είναι πιο αθώοι. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν ψευδαισθήσεις. Το ξενύχτι τους στο σπίτι του Τζορτζ και της Μάρθας θα είναι μία αποκάλυψη για τη δική τους ψεύτικη ζωή", εξηγεί η Μαρία Πανουργιά, η σκηνοθέτις της παράστασης "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;", που θα κάνει πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Στους εμβληματικούς ρόλους του Τζορτζ και της Μάρθας, που στην ταινία του 1966 του Mike Nichols ενσαρκώθηκαν από τους Richard Burton και Elizabeth Taylor, θα δούμε τους Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη και Λένα Κιτσοπούλου. Για την τελευταία, η σκηνοθέτις αναφέρει: "Τόσο η Λένα όσο και η Μάρθα έχουν παρόμοιο παρουσιαστικό και ταμπεραμέντο. Είναι δύο γυναίκες με ισχυρή προσωπικότητα, αλλά ταυτοχρόνως ευαίσθητες και τρωτές".
Το έργο στη θεατρική του εκδοχή δεν έχει τύχει ακόμα να το δει. Πρόσφατα, είδε την ταινία και κάποια χρόνια πριν, διάβασε το βιβλίο. Πού ταξίδευε το μυαλό της κατά την ανάγνωσή του; Στο Άμστερνταμ. "Πριν πολλά, πολλά χρόνια περπατούσα στους δρόμους της ολλανδικής πρωτεύουσας και χάζευα τους ανθρώπους μες στα σαλόνια των σπιτιών τους. Μέχρι τότε, δεν είχα αντιληφθεί ότι τα παράθυρα των κατοικιών ιδίως στην Βόρεια Ευρώπη δεν έχουν κουρτίνες, ούτε παντζούρια. Το πήρα σαν ένα σημάδι έλλειψης μυστικών. Όλα στο φως, δεν έχουμε κάτι κρύψουμε". Η παράστασή της είναι ένα τέτοιο παράθυρο και κατά ένα τρόπο αυτό αποτυπώνεται σκηνογραφικά. "Ένα παράθυρο ενός σαλονιού ή καλύτερα ενός ζωντανού μουσείου ανθρώπινων συμπεριφορών, οι οποίες δεν έχουν αλλάξει καθόλου από τα 60s που γράφτηκε το έργο μέχρι σήμερα. Κι αυτό είναι το ίσως πιο τρομακτικό στοιχείο της επικαιρότητάς του. Οι ίδιες μάχες δίνονται σε κάθε οικογένεια, σε κάθε ζευγάρι, σε κάθε κοινωνία".
Όπως η ίδια τονίζει, ανάλογα με τη φάση ζωής που βρίσκεται ο κάθε θεατής θα εισπράξει και διαφορετικά την παράσταση, υπενθυμίζοντας ωστόσο το εξής: "Πάνω απ' όλα είναι μία ιστορία αγάπης. Μία ιστορία για το ανθρώπινο είδος που απελπισμένα προσπαθεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μία ιστορία που θα ήθελα να προκαλέσει αισθήματα συμπόνιας για τον άνθρωπο, που τόσο βίαια ταλαιπωρεί τον εαυτό του και εκείνους που αγαπά, που υπερηφανεύεται ότι λέει την αλήθεια, αλλά σχεδόν πάντα με τον λάθος τρόπο, προκαλώντας ανεπανόρθωτο πόνο και που δυστυχώς, ακόμα δεν έχει καταφέρει τελικά να είναι άνθρωπος".
Η Μαρία Πανουργιά σε Α' πρόσωπο
Γεννήθηκα στην Κόρινθο. Μένω στην Αθήνα.
Σπούδασα ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και υποκριτική στο Στούντιο του Άκη Δαβή.
Στο θέατρο ξεκίνησα ως ηθοποιός και σκηνογράφος και την τελευταία 5ετία δοκιμάζομαι στη σκηνοθεσία.
Είμαι χαρούμενη που ζωγραφίζω πάλι μετά από πολλά χρόνια. Ήμουν τόσο απορροφημένη με το θέατρο, που αυτή η πλευρά μου είχε αδρανήσει. Ευτυχώς που η ζωή κάνει κύκλους κι εγώ ζωγραφίζω ξανά εξπρεσιονιστικές ιστορίες.
Μετά το "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;", θα επιμεληθώ τα σκηνικά και τα κοστούμια στην παράσταση "Οθέλλος" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, που θα κάνει πρεμιέρα στις 25 Φεβρουαρίου 2019 στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν.
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Πανουργιά
Σύμβουλος Δραματουργίας: Τάσος Κουκουτάς
Σκηνογραφία: Πουλχερία Τζόβα
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου
Μουσική και Ήχος: Blaine L. Reininger
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ράνια Καπετανάκη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Κομμώσεις: Χρόνης Τζήμος
Κατασκευή Kοστουμιών: Παναγιώτα Τσομπανάκη
Ψηφιακή Μακέτα: Νικόλ Χωρινοπούλου
Ζωγραφική: Ιάσονας Καμπάνης, Κατερίνα Ψαραδέλη
Κατασκευή Σκηνικού: Στέλιος Λαμπαδάριος
Μετάφραση υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης (Τζορτζ), Λένα Κιτσοπούλου (Μάρθα), Γιάννης Παπαδόπουλος (Νικ), Στέλλα Βογιατζάκη (Χάνεϊ)
Εκτέλεση παραγωγής: Ελένη Κοσσυφίδου / Blackbird production. Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Infο: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση: Συγγρού 107. Από 12 έως 30 Δεκεμβρίου 2018. Μικρή Σκηνή. Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 21:00. Εισιτήρια: Κανονικό: 7, 15 €, Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 12 €, Παρέα 10+ άτομα: 11 €, Κάτοικος Γειτονιάς: 7 €, Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 € | Συνοδός ΑμεΑ: 8 €. Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@sgt.gr.