Ήταν 1η Ιουλίου του 1991 όταν το sequel του Εξολοθρευτή (Terminator 2: Judgment Day) έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού, για όλους τους σωστούς λόγους. Ήταν σχεδόν το τέλειο σημείο τομής της εμπορικής κινηματογραφικής βιομηχανίας με την pop κουλτούρα, σε βαθμό τέτοιο που ποτέ πριν δεν είχε παρουσιαστεί έως τότε.
> Διάβασε ακόμη: 30 must-see ταινίες γι' αυτό το καλοκαίρι
Ο σκηνοθέτης James Cameron πόνταρε στο ταλέντο του, στη σκληρή δουλειά των Arnold Schwarzenegger, Linda Hamilton, Edward Furlong και Robert Patrick στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, φροντίζοντας παράλληλα το κάθε τι στο φιλμ να έχει τη σημασία του.
Η πλοκή
Στην ταινία του 1991, ο T-800 του Arnie επανέρχεται στο παρόν ως 'καλός' με σκοπό να προστατέψει τον έφηβο (και μελλοντικό ηγέτη στον πόλεμο κατά των Μηχανών) John Connor από τον πολύ πιο εξελιγμένο από τον ίδιο T-1000, που έχει σταλεί για να τον σκοτώσει.
Το πεδίο μάχης είναι το Λος Άντζελες του 1995 και η προσπάθεια του ντουέτου T-800/ Connor (μαζί φυσικά με την Sarah Connor - έναν από τους πιο badass γυναικείους χαρακτήρες ever) κορυφώνεται με την απόπειρα καταστροφής της τεχνολογικής εταιρείας Cyberdyne, που ευθύνεται για τον επικείμενο όλεθρο.
Γιατί ωρίμασε τόσο ωραία
Βλέποντας τώρα το Terminator 2: Judgment Day -στην εποχή των CG-heavy action sequels- καταλαβαίνεις ακόμη γιατί μπορεί και ξεχωρίζει σαν ταινία. Η δυναμική σκηνοθετική κατεύθυνση του Cameron, τα πρωτοποριακά για την εποχή εφέ, το άψογο γράψιμο του σεναρίου, η εξόχως ικανοποιητική κορύφωση της πλοκής, τα αριστοτεχνικά τεταμένα 'διαλείμματα' από τη δράση και φυσικά οι ερμηνείες μοιάζουν σαν να ωρίμασαν πολύ όμορφα αυτές τις τρεις δεκαετίες.
Πολύ περισσότερο αν έχει γνώση κάποιος της επιμονής στη λεπτομέρεια που έδωσε ο James Cameron, σε βαθμό σχεδόν εμμονικό για το αρτιότερο των αποτελεσμάτων.
> Διάβασε ακόμη: Κι αν ο Daniel Craig είναι ο καλύτερος James Bond όλων των εποχών;
Πέρα από τα προαναφερθέντα, το Terminator 2 είναι μία δουλειά που πιάνει την υπόθεση σαν λεμόνι και τη στύβει μέχρι την τελευταία σταγόνα. Προκαλεί ένταση, αγωνία, ενδιαφέρον, γέλιο και φόβο, την ίδια στιγμή που χαϊδεύει ακόμη και τις πιο μαλακές χορδές των ανθρώπινων συναισθημάτων - αποκορύφωμα αυτού το ιδιαίτερο bromance του νεαρού Connor με το cyborg του Schwarzenegger.
Και τα έκανε όλα ακριβώς όπως έπρεπε.