Μόλις στα 32 του χρόνια, ο Alexander Petrov έχει καταφέρει να ενσαρκώσει σημαντικούς ρόλους σε εξαιρετικά δημοφιλείς στη Ρωσία παραγωγές όπως τα Attraction (2017) και Gogol. The Beginning (2017). Ο γεννημένος στο Pereslavl-Zalessky της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ηθοποιός πρωταγωνιστεί μαζί με τους Άρη Σερβετάλη, Mickey Rourke και Χρήστο Λούλη στο "Ο Άνθρωπος του Θεού" της Yelena Popovic, που κάνει σήμερα πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους.
Μας μιλά για το ξεκίνημά του, το ρόλο του και τη σχέση του με την πίστη και τη θρησκεία.
Απόδοση: Κωνσταντίνα Κύρκου
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την υποκριτική;
Εντελώς αυθόρμητα. Ξεκίνησα να σπουδάζω σε ένα θεατρικό εργαστήρι στον τόπο καταγωγής μου, το Pereslavl (μια μικρή πόλη120 χλμ απο την Μόσχα), όπου ο επικεφαλής του εργαστηρίου ήταν εκείνος που άνοιξε για μένα τον δρόμο του θεάτρου. Άρχισα να παίζω σε παραστάσεις, να πηγαίνω περιοδεία και έτσι ερωτεύτηκα αυτή την ενασχόληση. Σκεφτόμουν ότι αν ξεκινήσω να βγάζω χρήματα απο αυτή, τότε θα είναι αναμφίβολα η καλύτερη δουλειά στον κόσμο.
Ήμουν έτοιμος να κάνω πρόβες 24/7 -άλλες δούλεψαν, άλλες πάλι όχι- αλλά με ενδιέφερε πολύ ο χώρος. Σε ένα από τα φεστιβάλ ερασιτεχνικών θεάτρων συνάντησα καθηγητές από το GITIS (Θεατρική Ακαδημία στη Μόσχα) και έμαθα πως υπάρχει ο διαγωνισμός GITIS 700, όπου παιδιά απο όλο τον κόσμο, έρχονται να συμμετάσχουν σε αυτόν. Λίγους μήνες αργότερα, έφτασα στην Μόσχα και έλαβα μέρος στον διαγωνισμό. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Πώς ήρθε ο ρόλος στην ταινία της Yelena Popovic;
Κάτι μαγικό με συνδέει με κάθε ρόλο που υποδύομαι. Έαν αυτό το 'μαγικό' δεν υπάρχει, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Μόλις συμβεί ένα θαύμα, καταλαβαίνω ότι είναι δικό μου. Στην περίπτωση αυτή, θαύματα γινόντουσαν το ένα μετά το άλλο. Αυτή είναι η πρώτη μου εμπειρία στα αγγλικά. Πριν τρία χρόνια είχα παίξει τον Luc Besson, αλλά ο ρόλος ήταν στα ρωσικά. Τώρα, όμως, όλα είναι αλλιώς καθώς πρόκειται σε μια ξένη γλώσσα.
Από όσο γνωρίζω, η Yelena με έμαθε από το διαδίκτυο και θεώρησε πως ήμουν ιδανικός για τον ρόλο του Κώστα.
Εκείνη τη στιγμή, ο Έλληνας ηθοποιός Δημήτρης Γεωργιάδης, ο οποίος επίσης σπούδαζε στο GITIS, ήρθε στο κάστινγκ. Η Έλενα τον ρώτησε 'γνωρίζεις τον Αλεξάντρ Πετρόφ αφού σπουδάσατε και οι δύο στη Μόσχα'; Και ο Δημήτρης απάντησε πως με ήξερε. Στη συνέχεια, επικοινωνήσαμε με την Κάτια Κορνίλοβα, την ατζέντη μου, με την οποία συνεργαζόμαστε εδώ και 11 χρόνια, και η οποία ζει στην Αθήνα. Την επόμενη μέρα είχε συνάντηση με την Έλενα και τον Άλεξ (τον παραγωγό) και όλα εξελίχθησαν υπέροχα.
Και ο ρόλος σου στο "Ο Άνθρωπος του Θεού";
Ο ρόλος μου είναι μια "λυδία λίθος", μια δοκιμασία ελέγχου και χαλάρωσης της ανθρώπινης φύσης ενός νεαρού άνδρα (ανεξάρτητα από τον αιώνα που ζει), που όταν του λένε "βοήθεια, δώσε τα πάντα”, εκείνος το κάνει, πιστεύοντας ότι το σύμπαν θα του το επιστρέψει αργότερα. Παίζω τον βοηθό του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος για τον ήρωά μου γίνεται πολλά περισσότερα από πατέρας και από τον οποίο μαθαίνει πολλά.
Ο Νεκτάριος έδωσε τα πάντα, έφυγε προφανώς χωρίς τίποτα, άρρωστος μέσα στην φτώχεια. Ωστόσο, αρνείται τα κοσμικά. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι αλλάζει συνεχώς στην διάρκεια της ταινίας και είμαι σίγουρος πως θα ακολουθήσει τον δρόμο του δασκάλου του. Ελπίζω πραγματικά η ταινία να κυκλοφορήσει παγκοσμίως και όσο το δυνατόν περισσότεροι θεατές απο όλο τον κόσμο να μάθουν για αυτή την ιστορία.
Ανατριχιάζω στην σκέψη ότι αν όλος ο κόσμος μάθει για τον Άγιο Νεκτάριο, θα αποδειχθεί πως πέτυχε τον στόχο του όχι με τη βοήθεια της δύναμης, του χρήματος ή της προπαγάνδας, αλλά με τη βοήθεια της καλής καρδιάς και της αγνής ψυχής του. Εάν είστε ευγενικοί και εξυπηρετικοί με τους ανθρώπους, παίρνετε και επιστρέφετε πολύ περισσότερη ευχαρίστηση,
συγκριτικά με την δύναμη που δίνουν τα χρήματα. Και αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος γίνεται καλύτερος. Ίσως αυτός να είναι ο σκοπός του καθενός απο εμάς.
Πρόκειται για μια ταινία που έφερε στο σετ ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Υπήρχαν κάποιες στιγμές ή άνθρωποι που ξεχώρισες;
Υπήρχε πολύ ήρεμη ατμόσφαιρα στο σετ. Οι άνθρωποι εργάζονται με μεγάλη αγάπη και φόβο για αυτήν την ιστορία. Φυσικά, με εξέπληξε ο Άρης, ο οποίος μπήκε πραγματικά σε αυτόν τον ρόλο, μεγάλωσε το μούσι και κάθε λεπτό που βρισκόταν στα γυρίσματα ζούσε αληθινά τον ρόλο. Τον κοιτάς και δεν πιστεύεις ότι πρόκειται για καλλιτέχνη με μακιγιάζ και κοστούμια. Φαινόταν τόσο πιστευτός ακόμα και ανάμεσα στις σκηνές.
Τόσο αληθοφανής, ήρεμος, που δεν προωθεί καθόλου τη θρησκεία. Ακόμα και το ίδιο το σενάριο δεν προωθεί τη θρησκεία. Αφορά κυρίως την πίστη. Αποφασίζεις μόνος τι θα κάνεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πιστέψεις στον Θεό. Μπορείς να πηγαίνεις στην εκκλησία από το πρωί μέχρι το βράδυ, ή απλά μπορείς να κάνεις μια καλή πράξη από καθαρή καρδιά μία φορά την εβδομάδα, να βοηθήσεις ένα άτομο που πραγματικά το έχει ανάγκη.
Τι εντυπώσεις που άφησε η Ελλάδα;
Είναι η πρώτη μου φορά στην Αθήνα. Έχω επισκεφθεί την Κρήτη και τη Μύκονο πριν από αρκετά χρόνια. Αλλά η Αθήνα με εξέπληξε. Είναι ένα μέρος με μοναδικό πνεύμα. Ένα μέρος όπου το παλιό ζει αρμονικά δίπλα στο νέο, το ξεπερασμένο δίπλα στη μόδα, η καταστροφή δίπλα στην ομορφιά και αυτά τα ατελείωτα γκράφιτι είναι σαν το κλάμα που βγαίνει απο την ψυχή μιας σύγχρονης, τολμηρής και ταλαντούχας γενιάς.
Πόσο κοντά πιστεύεις πως είσα στον Θεό;
Θεωρώ τον εαυτό μου πιστό.
Πώς βλέπεις τον κινηματογράφο σήμερα;
Ο σύγχρονος κινηματογράφος είναι πολύ διαφορετικός, το πιο σημαντικό είναι ότι αναπτύσσεται και υπάρχει μια τεράστια συλλογή ταινιών για κάθε θεατή. Είναι πολύ σημαντικό που η Yelena δεν σκέφτηκε να κάνει κάποια "φωτεινή” δουλειά, που θα την κάνει να χαθεί σε αυτήν την ποικιλία του σύγχρονου κινηματογράφου. Έκανε την ταινία από καρδιάς και σε αυτή την περίπτωση είναι καταδικασμένη στην αγάπη του θεατή.