Μια από τις πιο –αθέλητα– αστείες σκηνές της τριλογίας ήταν αυτή στο "Reloaded", όταν ο Αρχιτέκτονας προτείνει στον Νίο να κάτσει για να του εξηγήσει τι είναι το Μάτριξ. Στο κεφάλι των αδελφών Γουατσόφσκι όλα όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της μεσσιανικής οδύσσειας του Εκλεκτού προς την απελευθέρωση του ανθρωπίνου γένους από τη δικτατορία των μηχανών ίσως να έχουν ένα, μπορεί και συμπαγές, νόημα.
Στην οθόνη, όμως, το φανταχτερό και θορυβώδες πάτσγουορκ των εντυπωσιακών σκηνών δεν έχει από ένα σημείο και μετά καμία αληθοφάνεια, σε βαθμό που η δραματουργική απλοϊκότητα και η λογική ασυνέχεια να αποτελούν προϋπόθεση για να λειτουργήσει όλη αυτή η ναΐφ αλληγορική μυθολογία.
Μια new age φιλοσοφία τυλιγμένη σε κυβερνοπάνκ αισθητική, όπου όλες οι "επαναστατικές" ιδέες είναι ολοκάθαρες, μα έντεχνα θολωμένες από τα ειδικά εφέ και τη θεαματική σκηνογραφία.
Για όσους εντυπωσιάστηκαν από τη πρώτη, ευρηματική οπτικά ταινία, η ρηχότητα του γουατσοφσκικού σύμπαντος δεν άργησε να αποκαλυφθεί στα αποτυχημένα σίκουελ που ακολούθησαν. Κι έξω από τον Μάτριξ κόσμο, το αδελφικό σκηνοθετικό δίδυμο δεν τα κατάφερε πολύ καλύτερα ("Speed Racer", "Cloud Atlas", "Το Πεπρωμένο της Τζούπιτερ"), αναγκάζοντας τώρα τη Λάνα να αναζητήσει μόνη της την τύχη του Νίο.
Η συνέχεια στο Athinorama.gr