Μπορεί η ταινία να λέγεται Barbie, μπορεί πολλοί ακόμη να ασχολούνται 24/7 με τα outfits της Margot Robbie στις παγκόσμιες πρεμιέρες, μπορεί η ηρωίδα της ταινίας, όπως αποτυπώνεται στα trailers, να είναι όντως η Barbie, κι όμως, η Robbie (που την υποδύεται) έχει κάθε λόγο να λέει "Είμαι ή δεν είμαι η πρωταγωνίστρια, τέλος πάντων;", με απελπισμένη φωνή Πέγκυς Καρρά.
Ο λόγος; Η έκπληξη που μας επιφύλασσε ο Ken σαν χαρακτήρας, που από κενός, άχαστος συνοδός της εμβληματικής κούκλας έγινε σιγά σιγά, μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Πάντα στο πλευρό της Barbie, χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειάς του για την αγάπη, έρχεται σε κάποιο σημείο αντιμέτωπος με τα βαθιά εδραιωμένα στερεότυπα και τότε όλα αλλάζουν.
Σε 90 λεπτά καλύπτει όλη τη γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, ενώ παράλληλα γίνεται πηγή γέλιου (με τα περισσότερα αστεία να είναι εις βάρος του). Ακόμη, καταφέρνει να κάνει το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένας ηθοποιός στην οθόνη με εκπληκτική ευκολία: να είναι εντελώς αξιολύπητος.
Μέχρι το τέλος της ταινίας, ο θεατής πιθανότατα θα καταλήξει σε ένα συντριπτικά ξεκάθαρο συμπέρασμα: Ο Ryan Gosling είναι ένας σταρ του κινηματογράφου. Όταν ο Ken καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι άνδρας σε μια πατριαρχική κοινωνία που προσπαθεί να εξελιχθεί και να ξεφύγει από τις παρωχημένες αντιλήψεις, γίνεται ξαφνικά το κέντρο της ταινίας και, αυτόματα, αρχίζει να "γεμίζει".
Όπως και να έχει βέβαια, η Robbie είναι εξίσου καλή ως Barbie και κατάφερε να αποδώσει μοναδικά τον ρόλο της δυναμικής κούκλας. Απλώς, η εξέλιξη του χαρακτήρα του Ken στην ταινία, ήταν από απροσδόκητη μέχρι και εντυπωσιακή και, σε ένα μεγάλο βαθμό, κλέβει την παράσταση.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.