"Το πρόβλημα με την περίπτωση του Wes Anderson από τότε που έγινε διάσημος είναι ότι όσοι δουλεύουν μαζί του για πρώτη φορά ζουν και αναπνέουν για την παρουσία του. Τους κόβεται η ανάσα σε κάθε τετ α τετ". Ακριβώς αυτό που περιγράφει ο Bill Murray, ο ηθοποιός-έτερον ήμισυ του 49χρονου δημιουργού –το Νησί των σκύλων, που προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες, σηματοδοτεί την όγδοη συνεργασία τους–, βίωσε ο Liev Schreiber, πρωτάρης –ο Bryan Cranston επίσης– στο νοσταλγικό, παράδοξα στρεβλό κόσμο του auteur με το ιδιόμορφο χιούμορ. "Για χάρη του θα έπαιζα ακόμα και σε ταινία για μύκητες ποδιών" χαριτολογεί εμφανώς ενθουσιασμένος για τη συμμετοχή του στην ένατη ταινία και στο δεύτερο stop-motion φιλμ κινουμένων σχεδίων του σκηνοθέτη, εννέα χρόνια μετά τον Απίθανο κύριο Φοξ. "Ανέκαθεν με συνέπαιρνε το κινηματογραφικό όραμα του Wes. Έχει μια παιδική φαντασία που είναι πραγματικά εξαιρετική. Ο ρυθμός, η ακρίβεια και η συνέπεια των μελών της ομάδας του που εργάστηκαν για την κατασκευή των μαριονετών είναι αξιοσημείωτη. Χαρακτηριστική ένδειξη του μεθοδικού τρόπου που δουλεύει ο ίδιος. Δεν έχω ζήσει ξανά κάτι αντίστοιχο σε επαγγελματικό επίπεδο".
Στο Νησί των σκύλων ο 50χρονος πρωταγωνιστής της βραβευμένης σειράς Ray Donovan χαρίζει τη φωνή του στον Spots, το σκύλο ενός 12χρονου αγοριού που εξορίζεται με όλα τα τετράποδα κατοικίδια μιας ιαπωνικής πόλης σε ένα νησί-χωματερή, απ’ όπου θα ξεκινήσει το επικό ταξίδι τους για την επιστροφή στον τόπο και στους ανθρώπους τους. Τον περιγράφει ως "ένα εξαιρετικά ευφυές, άριστα εκπαιδευμένο ζώο, που δε συντροφεύει απλά τον Atari, αλλά τον προστατεύει".
Για τον ίδιο ο Spots είναι ένας ήρωας που "ενσωματώνει τα ιδανικά της πίστης, του καθήκοντος και της τιμής και εκφράζει τα συναισθήματα της αγάπης, της φροντίδας και της συμπόνιας". "Σπάνια μου δίνεται η ευκαιρία να υποδυθώ έναν τόσο τρυφερό χαρακτήρα" υπογραμμίζει με έναν παραπονεμένο τόνο στη φωνή του. Και όχι άδικα.
Η 24χρονη πορεία του είναι γεμάτη προβληματικούς, βασανισμένους, βίαιους, ειδεχθείς ήρωες, που τους καλύπτει πάντα ένα πέπλο μυστηρίου στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη και σεξπιρικούς, τραγικούς χαρακτήρες στο σανίδι. Και μπορεί οι ρόλοι αυτοί να του ταιριάζουν γάντι λόγω physique, κοντράρονται όμως με το παιδί που κρύβει μέσα του. Θυμάται τον εαυτό του πιτσιρικά να μιμείται τις φωνές των σκύλων και χαμογελά. "Υπό μια έννοια, σε όλη μου τη ζωή προετοιμαζόμουν για να παίξω το σκύλο και σε όλη μου την καριέρα περίμενα να κερδίσω αυτόν το ρόλο. Έλα όμως που, βλέποντας τον Απίθανο κύριο Φοξ, συνειδητοποίησα ότι ο κόπος μου πήγε στράφι, γιατί κατάλαβα ότι αυτό που θέλει ο Wes από μένα είναι να αποδώσω τον ιδιοσυγκρασιακό, ανθρώπινο χαρακτήρα της δικής μου φωνής σε ένα σκυλί. Και ξαφνικά εκεί που πέρασα 40 χρόνια από τη ζωή μου προσπαθώντας να μάθω να γαβγίζω σαν σκύλος, τελικά μου λένε "να είσαι απλά ο εαυτός σου”".