Η ταινία της Emerald Fennell, Saltburn, έμεινε με άδεια χέρια στις υποψηφιότητες των Oscars. Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό μάλλον είναι καλό. Το Saltburn είναι ωραίο να το βλέπεις. Η Rosamund Pike είναι πολύ διασκεδαστική. Είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις τον αγέρωχο Richard E. Grant. Spoiler alert, κάπως συμφωνούμε που το "μηδέν" είναι ακριβώς ο σωστός αριθμός Όσκαρ που θα έπρεπε να διεκδικήσει η ταινία.
Το Saltburn είναι φανταχτερό και σου πετάει ό,τι μπορεί να φανταστείς για να σου αποσπάσει την προσοχή, το δε τέλος του είναι πολύ ανόητο. Για εμάς, είναι δίκαιη η αντιμετώπισή του από τα Oscars.
Αυτά που είναι κάπως άδικα είναι μάλλον τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πολλοί χρήστες επισημαίνουν το γεγονός ότι τα αποσπάσματα του Saltburn έχουν τέσσερα δισεκατομμύρια θεάσεις στο TikTok και αποδίδουν την επιτυχία αυτή στους Zoomers που βλέπουν στιγμιότυπα από αυτήν εκεί, χωρίς όμως εν τέλει να μπουν στη διαδικασία να την παρακολουθήσουν ολόκληρη.
Μια ταινία που έχει κάνει τον κόσμο να μιλά γι' αυτήν
Όπως και να έχει, η ταινία αυτή φαίνεται ότι απασχολεί τον κόσμο. Το γεγονός ότι μια ταινία, τόσο σκόπιμα αηδιαστική όσο το Saltburn, μπορεί να γίνει μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες των τελευταίων πέντε ετών δεν είναι απαραίτητα κακό.
Από την άλλη, η Emerald Fennell μάλλον θεωρεί ότι παραήταν συναισθηματική η ταινία της για την αμερικανική διοργάνωση: "Νομίζω ότι ανταποκρίνεται πραγματικά σε αυτή τη συναισθηματική ανάγκη που έχουμε και η οποία είναι ανεκπλήρωτη: το πραγματικά οπερατικό, αυξημένο συναίσθημα, μια αυξημένη αίσθηση του ερωτισμού, της αγάπης και του μίσους", δήλωσε η Fennell στο BBC. Ίσως είναι κάτι πιο χαζό από αυτό. Το Saltburn είναι απλά πολύ ακατάλληλο, μάλλον.
Οι τρεις σκηνές που συζητιούνται
Μεταξύ μας, το πολυσυζητημένο Saltburn είναι ένα χαζό, pulp θρίλερ που τροφοδοτείται από το πόσο σέξι είναι ο Jacob Elordi και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που οι υπόλοιποι χαρακτήρες απλά δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Για να το αντιληφθούμε αυτό, αρκούν οι τρεις σκηνές για τις οποίες το Saltburn θα μείνει αξέχαστο: το κομμάτι κατά το οποίο ο Barry Keoghan πίνει το νερό του μπάνιου, εκείνο που βρίσκεται στο χώμα και αυτό που χορεύει γυμνός το Murder on the Dancefloor.
Αυτό είναι το Saltburn. Η κουβέντα για το ότι είχε πραγματικά κάποια ενδιαφέροντα σημεία, σχετικά με την αριστοκρατία και τα προνόμια (δεν είχε), και αν το χτίσιμο της ανατροπής είχε κάποιο νόημα (δεν είχε), γρήγορα "πνίγηκε" από το πόσο άβολες υπήρξαν αυτές οι σκηνές. Το virality τους ήταν αυτό που δημιούργησε οσκαρικές προσδοκίες και κυρίως την πεποίθηση ότι το Saltburn είχε μεγαλύτερο κοινό από ό,τι στην πραγματικότητα.
Ούτως ή άλλως, το Saltburn έμοιαζε πάντα με μια ταινία που λαχταρούσε για μια cult ατμόσφαιρα, η οποία θα καταστρεφόταν από μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Ευτυχώς, δηλαδή.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.