Τα βραβεία Όσκαρ 2024 πλησιάζουν, ενώ οι προβλέψεις, έχουν ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό. Για μία ακόμα χρονιά, θα δούμε ταινίες και ανθρώπους να βραβεύονται και αναπόφευκτα, το μυαλό μας θα κάνει συνειρμούς που αφορούν σε παλαιότερους νικητές.
Έτσι λοιπόν, με αφορμή την επερχόμενη τελετή απονομής, σήμερα κάνουμε μία αναδρομή σε 5 ταινίες που κάποτε κέρδισαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και που όμως, λίγοι θυμούνται πια.
Όλες τους ανήκουν σε διαφορετικές κινηματογραφικές εποχές και είδη - ούτε στο στυλ κινηματογράφησης συγκλίνουν. Ωστόσο, και οι 5 έχουν ένα κοινό που δεν είναι άλλο από το χρυσό, πολυπόθητο αγαλματίδιο που κατέκτησαν χωρίς να είναι φαβορί για τη βράβευσή τους.
The Hurt Locker (2008)
Σε σκηνοθεσία της Kathryn Bigelow και σενάριο του Mark Boal, το The Hurt Locker θριάμβευσε σταδιακά μετά την παρουσίασή του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2008. Στο επίκεντρό του, η οδύσσεια μιας ομάδας Αμερικανών πυροτεχνουργών στο Ιράκ που σπαράσσεται από τον πόλεμο, τις επιθέσεις και τη βία, προς μεγαλύτερη δόξα ενός απλά συγκλονιστικού Jeremy Renner. Το The Hurt Locker μας βύθισε πλήρως σε μια αφήγηση όπου βασιλεύει η ηθική αναρχία, η νομιμοποιημένη τρέλα, ένας εφιάλτης γεμάτος αδρεναλίνη με ανοιχτά μάτια. Η ταινία ήρθε στην προσοχή των Αμερικανών κριτικών με έναν απροσδόκητο τρόπο. Αναγνωρίστηκε ως ένα αριστούργημα ψυχολογικής διείσδυσης του δράματος του ανθρώπου στα όπλα. Κατάφερε να νικήσει "γίγαντες" που θεωρούνταν σίγουροι νικητές, όπως το Avatar του James Cameron, το Inglourious Basterds του Quentin Tarantino και το A Serious Man των αδελφών Coen ενώ μεταξύ άλλων, πήρε Όσκαρ καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου σεναρίου. Το πιο παράλογο όμως πράγμα; Η ταινία είχε μέτριες εισπράξεις. Ακόμα και σήμερα, το The Hurt Locker είναι η ταινία που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας με τις χαμηλότερες εισπράξεις όλων των εποχών ενώ σήμερα, είναι πραγματικά μία ξεχασμένη ταινία.
Ordinary People (1980)
Σε πρώτη σκηνοθεσία του σπουδαίου Robert Redford, το Ordinary People είναι ένα από τα πιο διχαστικά έργα στην ιστορία των Όσκαρ. Βασισμένο στο μυθιστόρημα "Άνθρωποι χωρίς ιστορία" της Judith Guest, η ταινία αναφέρεται στο δράμα του νεαρού Conrad, ο οποίος μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του, προσπαθεί να ξεπεράσει το θάνατο του αδελφού του και τα συναισθήματα ενοχής που τον κυριεύουν. Το Ordinary People δίχασε. Κάποιοι το θεώρησαν μια βαθιά ταινία για τις ανασφάλειες και τα ψυχολογικά προβλήματα ενώ άλλοι, ένα πομπώδες, ρητορικό και πονηρό έργο. Η διαμάχη συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ιδίως επειδή η ταινία κέρδισε 4 Όσκαρ: Καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, καλύτερου β' ανδρικού ρόλου και καλύτερου μη πρωτότυπου σεναρίου. Με την πάροδο των χρόνων, το Ordinary People ουσιαστικά κατέληξε στη λήθη ωστόσο, πρόκειται για μια ταινία μεγάλης ευαισθησίας και τόλμης, για το πώς αντιμετωπίζει δύσκολα θέματα και πώς ξέρει να εξελίσσει χαρακτήρες μακριά από την προβλεψιμότητα.
Good Night and Good Luck (2005)
Αν υπάρχει μια ταινία σε αυτή τη λίστα που φωνάζει εκδίκηση περισσότερο από όλες, αυτή είναι το Good Night and Good Luck του George Clooney. Ένα πολύ κομψό ασπρόμαυρο δράμα που θυμίζει μια από τις πιο δραματικές στιγμές της πρόσφατης αμερικανικής ιστορίας. Βρισκόμαστε εν μέσω του Μακαρθισμού και ο παρουσιαστής του CBS Edward R. Murrow, μαζί με τη συντακτική του ομάδα αγωνίζεται για την ελευθερία της έκφρασης και για να σταματήσει το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπολύσει ο δόλιος και ξενοφοβικός γερουσιαστής McCarthy. Μια ταινία πολυτελούς δημιουργίας και σύλληψης, μια ημι-ντοκιμαντερίστικη αστική ιστορία με μεγάλη επική αίσθηση, το Good Night and Good Luck ήταν υποψήφιο για 6 Όσκαρ. Αν και η ταινία σνομπάρεται από την Αμερική, μέχρι και σήμερα ααραμένει μία από τις σημαντικότερες που έγιναν ποτέ για τη σχέση μεταξύ των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της κοινής γνώμης.
Wings (1927)
Και αυτή, ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας το 1929 ενώ ήταν και είναι η πρώτη και η μοναδική βωβή ταινία που το κέρδισε ποτέ. Σήμερα, δυστυχώς, η "κληρονομιά" της ταινίας έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό αλλά για όσους αγαπούν τον κινηματογράφο, παραμένει ένας τίτλος που δε μπορεί να αγνοηθεί. Το Wings είναι ένα όμορφο πολεμικό μελόδραμα, του οποίου η δομή και οι χαρακτήρες θα επανεξεταστούν αμέτρητες φορές τις επόμενες δεκαετίες. Πρωταγωνιστές είναι ο Jack και ο David, που φεύγουν για τον Μεγάλο Πόλεμο ως εθελοντές και γίνονται αεροπόροι. Αυτό που τους χωρίζει, τουλάχιστον αρχικά, είναι το συναίσθημα που τρέφουν και οι δύο για τη Mary Preston, η οποία θα τους ακολουθήσει στο μέτωπο ως νοσοκόμα. Απίστευτη επιτυχία στο κοινό και τους κριτικούς της εποχής, η ταινία αυτή ουσιαστικά δημιούργησε ένα κινηματογραφικό υποείδος και εισήχθη στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου λόγω εικονικότητας και καινοτομίας.
Patton, General of Steel (1970)
Αυτή η ταινία είναι μία από τις πιο όμορφες ιστορικές βιογραφίες που έχουν γίνει ποτέ αλλά και μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες, δεδομένης της εποχής στην οποία κυκλοφόρησε. Το 1970, ο George C. Scott καθιερώθηκε στην αμερικανική φαντασία μόνο με τον αρχικό του μονόλογο, με εκείνη την αμερικανική σημαία πίσω του και εκείνο το στρατιωτικό κήρυγμα που στη συνέχεια επαναλήφθηκε πολλές φορές. Ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων, το Patton, General of Steel έχει σχεδόν μπει σε μια γωνία, ως η τελευταία ταινία που ανήκει σε αυτή τη γιορτή της πολεμικής Αμερικής, η οποία εκείνα τα χρόνια, με την τραγωδία του Βιετνάμ, σαρωνόταν και στο σινεμά. Ένα μπλοκμπάστερ μεγάλου διαμετρήματος, Patton, General of Steel αξίζει κάθε έπαινο για την ικανότητά του να κάνει τον κόσμο να κατανοήσει το επάγγελμα του οπλίτη και τις αντιφάσεις που περιβάλλουν μία από τις πιο θρυλικές στρατιωτικές μορφές όλων των εποχών.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.