Η ανελέητη επιδίωξη του Bradley Cooper να κερδίσει ένα Όσκαρ για την τελευταία του ταινία, Maestro, τον έχει φέρει στο προσκήνιο όσο ποτέ άλλοτε, αποκαλύπτοντας μία πλευρά του που απέχει πολύ από την ψυχρή, χαλαρή προσωπικότητα που συχνά παρουσίαζε σε προηγούμενους ρόλους του.
H αποφασιστικότητα του Cooper
Από το κλάμα μπροστά στην οικογένεια του Leonard Bernstein μέχρι την απαγόρευση των καρεκλών στα γυρίσματα επειδή υποτίθεται ότι αφαιρούν ενέργεια, η "εκστρατεία" του Cooper για τα Όσκαρ έδειξε έναν άνθρωπο αποφασισμένο να αποβάλλει την εικόνα του καρδιοκατακτητή και να αποδείξει τη σοβαρότητά του ως ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Παρά τις προηγούμενες επιτυχίες του σε ταινίες, όπως το Silver Linings Playbook και το A Star is Born, ο Cooper έφτασε στην πηγή και νερό δεν ήπιε από την Ακαδημία. Στο μεταξύ, ενώ κάποιοι θαυμάζουν την αφοσίωση και την ευελιξία του, άλλοι βρίσκουν τη νέα του σοβαρότητα απωθητική, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τους προηγούμενους ρόλους του σε κωμωδίες, όπως το The Hangover και το Wedding Crashers.
Ωστόσο, μια βαθύτερη ματιά στο ιστορικό του Cooper αποκαλύπτει ότι η σημερινή του περσόνα δεν είναι μια ξαφνική μεταμόρφωση, αλλά μάλλον μια αντανάκλαση του δια βίου πάθους του για την υποκριτική και το θέατρο. Από τις μέρες που ήταν μαθητής στο Actors Studio, όπου ζήτησε καθοδήγηση από βετεράνους του κλάδου, όπως ο Robert De Niro και ο Sean Penn, μέχρι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το A Star is Born, ο Cooper πάντα έπαιρνε στα σοβαρά την τέχνη του.
Συνεχείς απογοητεύσεις
Εντούτοις, παρά το αδιαμφισβήτητο ταλέντο και την αφοσίωσή του, οι οσκαρικές φιλοδοξίες του Cooper για το Maestro βρίσκουν τοίχο, καθώς συνεχίζει να χάνει σημαντικά βραβεία.
Στον ανταγωνιστικό κόσμο του Χόλιγουντ, όπου η συμπάθεια παίζει συχνά καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία ενός ηθοποιού, η ακλόνητη αποφασιστικότητα του Cooper να ληφθεί σοβαρά υπόψη ως καλλιτέχνης και η έκδηλη διακαής του επιθυμία για αγαλματίδιο μάλλομ λειτουργεί εις βάρος του. Αν και η αφοσίωσή του στην τέχνη είναι αξιοθαύμαστη, ορισμένοι κριτικοί υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να επωφεληθεί από την επίτευξη μιας ισορροπίας μεταξύ των σοβαρών φιλοδοξιών του και της πιο ανάλαφρης προσωπικότητάς του στην οθόνη.
Το πιο πιθανό είναι και αυτήν τη φορά με το Maestro να μην τα καταφέρει, αλλά δε θα είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Περίτρανο παράδειγμα αποτελεί ο Leonardo DiCaprio, ο οποίος "έπαθε" πάνω κάτω τα ίδια, μέχρι να βραβευθεί για τη λιγότερο αναμενόμενη ερμηνεία του στο The Revenant. Bradley, κράτα γερά!
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.