Το "έργο ζωής" -όπως κάποιοι το χαρακτηρίζουν- του Francis Ford Coppola, το πολυαναμενόμενο Megalopolis, του οποίου την ιδέα είχε συλλάβει πίσω στο 1977, παραδόθηκε πλέον στο κοινό. Η ταινία, επάνω στην οποία ξεκίνησε να δουλεύει ενεργά από το 1983 και έπειτα, έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών. Του πήρε μόλις 41 χρόνια.
Το φιλμ έχει καταφέρει να διχάσει τους κριτικούς, όμως ταυτόχρονα κέρδισε και ένα 7λεπτο χειροκρότημα στο τέλος της πρεμιέρας. Είναι όμως τελικά η ταινία που περιμέναμε από τον τεράστιο δημιουργό;
Η υπόθεση έχει ως εξής: "Η Megalopolis είναι ένας ρωμαϊκός επικός μύθος που διαδραματίζεται σε μια φανταστική σύγχρονη Αμερική. Η πόλη της Νέας Ρώμης πρέπει να αλλάξει, προκαλώντας σύγκρουση μεταξύ του Cesar Catilina (Adam Driver), ενός ιδιοφυούς καλλιτέχνη που επιδιώκει να κάνει ένα άλμα σε ένα ουτοπικό, ιδεαλιστικό μέλλον, και του αντιπάλου του, του δημάρχου Franklyn Cicero (Giancarlo Esposito), ο οποίος παραμένει προσηλωμένος σε ένα οπισθοδρομικό status quo, διαιωνίζοντας την απληστία, τα ειδικά συμφέροντα και τον κομματικό πόλεμο. Ανάμεσά τους διχάζεται η κοσμική Julia Cicero (Nathalie Emmanuel), η κόρη του δημάρχου, της οποίας η αγάπη για τον Cesar δοκιμάζει την πίστη της, αναγκάζοντάς την να ανακαλύψει τι πραγματικά πιστεύει ότι αξίζει στην ανθρωπότητα".
Διχασμένοι οι κριτικοί
Το Megalopolis έχει ποσοστό αποδοχής 50% με 24 κριτικές στο Rotten Tomatoes αυτήν τη στιγμή, που σημαίνει ότι οι κριτικοί έχουν διχαστεί ακριβώς στη μέση. To metascore στο Metacritic είναι 56 με 14 κριτικές.
Ο Damon Wise από το Deadline το χαιρέτισε ως ένα "τρελό σύγχρονο αριστούργημα", επαινώντας την τόλμη του και συγκρίνοντας τη χρήση του IMAX από τον Coppola με τη μαεστρία του Caravaggio στον καμβά. Παρά τον χαοτικό χαρακτήρα της, ο Wise τόνισε ότι η τόλμη της ταινίας είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ιδιοφυΐας, προβλέποντας ότι θα εμπνεύσει αλλά και θα ξενίσει τους θεατές.
Ο Bilge Ebiri του Vulture περιέγραψε το Megalopolis ως την "πιο τρελή ταινία που έχει δει ποτέ", σημειώνοντας τους μοναδικούς της διαλόγους που συνδυάζουν σαιξπηρικές, οβιδιακές και λατινικές επιρροές. Ο Ebiri υπογράμμισε την ξεχωριστή λογική και το ρυθμό της ταινίας, που τη διακρίνει από τον συμβατικό κινηματογράφο.
Ο David Ehrlich του Indiewire εκτίμησε την "ανοησία" της ταινίας, κάνοντας λόγο για ένα "φανταχτερό, επικό και εντελώς μοναδικό" έργο 120 εκατομμυρίων δολαρίων. Το είδε ως έναν σύγχρονο μύθο για την πτώση της αρχαίας Ρώμης, προτρέποντας για τη διατήρηση του πολιτισμού και του κινηματογράφου.
Ο Joshua Rothkopf από τους Los Angeles Times εξήρε το φιλόδοξο εύρος της ταινίας, υποστηρίζοντας ότι ο υπερβολικός χαρακτήρας της δεν είναι ελάττωμα αλλά αρετή, καθιστώντας την κάθε άλλο παρά βαρετή.
Ο David Fear του Rolling Stone επανέλαβε αυτό το συναίσθημα, χαρακτηρίζοντας την ταινία "πραγματικά επική" και υποστηρίζοντας ότι θα έχει απήχηση στο κοινό που εκτιμά τις ταινίες με ουσία και ιστορικό βάθος.
Ο David Jenkins του Little White Lies προσχώρησε στη χορωδία της επιδοκιμασίας, δηλώνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: "Megalopolis rules".
Η βρετανική Daily Telegraph έδωσε στην ταινία τέσσερα αστέρια, περιγράφοντάς την ως ένα μείγμα του Succession και του Batman Forever, με εξαιρετικές ερμηνείες, ιδιαίτερα από την Aubrey Plaza.
Ωστόσο, δεν ήταν όλες οι κριτικές θετικές. Ο Guardian έδωσε στην ταινία δύο αστέρια, επικρίνοντάς την ως "μεγα-φλύαρη" και "μεγα-βαρετή". Ο Richard Lawson του Vanity Fair την έκρινε ως "passion project που πήγε τρομερά στραβά", ενώ ο Tim Grierson του Screen Daily την χαρακτήρισε "καταστροφή".
Όπως και να έχει πάντως, η ταινία έχει εξασφαλίσει συμφωνίες για την ευρωπαϊκή της διανομή, ενώ οι εικασίες για την κυκλοφορία της στις ΗΠΑ συνεχίζονται. Με σημαντική υποστήριξη, ο Coppola μπορεί να είναι σε καλό δρόμο για να γράψει ιστορία, κερδίζοντας ενδεχομένως έναν τρίτο Χρυσό Φοίνικα.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.