Ο τρόμος είναι πολύ δελεαστικός, πολύ επιτυχημένος στον κινηματογράφο στα χρόνια μας και η συνταγή του είναι πολύ βολική. Ο φόβος, το τέρας, η απειλή και η ιδέα είναι πιο σημαντικά από τους σταρ και επομένως μπορεί να γυριστεί και με άγνωστους ηθοποιούς, με χαμηλό δηλαδή κόστος, ώστε να μην "μπει" κανείς μέσα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ταινίες τρόμου είναι ένα από τα ελάχιστα είδη που μπορούν να ευδοκιμήσουν ακόμη και με πρωτότυπες δημιουργίες. Το Tarot λοιπόν, η νέα ταινία τρόμου, έχει όλα τα κλασικά και τα νέα στοιχεία των ταινιών τρόμου αλλά και πολλά άλλα.
Βλέπουμε ξανά για παράδειγμα το καταραμένο αντικείμενο -μια τράπουλα ταρώ-, την παρέα των παιδιών που για να πάρουν μια συγκίνηση προσπαθούν να παίξουν χαρτιά ο ένας στον άλλο και καταλήγουν να καταριούνται άθελά τους ο ένας τον άλλον, και την ποινή του χρόνου. Υπάρχει επίσης η μαγική γριά που ξέρει τα πάντα για την κατάρα και που καλείται να βοηθήσει. Υπάρχει το αργό μονοπάτι των θανάτων και πάνω απ' όλα ένα κακό στο παρελθόν που προκάλεσε τα πάντα.
Η ταινία αυτή λοιπόν, έχει ανατεθεί στους σεναριογράφους του The Expendables 4, οι οποίοι είχαν ήδη κάνει κακή δουλειά με τους παλαιότερους αστέρες της δράσης και τώρα αποδεικνύουν ότι δεν έχουν μεγάλη γνώση του τρόμου. Φυσικά και έκαναν τα μαθήματά τους, αντέγραψαν από τις σωστές πηγές, δηλαδή από τις πιο επιτυχημένες ταινίες, αλλά αυτό που λείπει είναι η κατανόηση του τι τις έκανε να αγαπηθούν και να πετύχουν.
Υπάρχουν οι "ευρηματικοί" θάνατοι του Final Destination, υπάρχει η κατάρα που βυθίζεται στο παρελθόν του The Ring, υπάρχει μια γυναικεία ιστορία όπως στο La Llorona, υπάρχει πολύ παιχνίδι με το σκοτάδι και το τι παραμονεύει εκεί που δεν βλέπουμε όπως στο The Babadook ή στο The Hill House και πάνω απ' όλα μπροστά σε μια υπόσχεση αίματος και κτηνωδίας. Στην πραγματικότητα, αυτό που γνωρίζει κάθε σκηνοθέτης που παθιάζεται με τον τρόμο είναι ότι στον κινηματογράφο δεν είναι το πόσο αίμα βλέπεις που κάνει εντύπωση, δηλαδή δεν είναι η ποσότητα, αλλά ο τρόπος που παρουσιάζεται. Ακόμα και ένα χαστούκι μπορεί να ακούγεται ως απαράδεκτη βία ενώ μια θανάσιμη πληγή όχι, ανάλογα δηλαδή με το πώς κινηματογραφείται. Ακόμα και η δημιουργία μιας ταινίας που εστιάζει στα βασικά ένστικτα, απαιτεί μαεστρία.
Έτσι, το Tarot είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιήσει τους λάτρεις ή ακόμα και τους αναζητητές της εύκολης συγκίνησης γιατί μετά τις πρώτες τρομακτικές σκηνές, η επανάληψη της ίδιας δυναμικής γίνεται βαρετή. Είναι άρα περισσότερο στα πρότυπα μιας σειράς επιφανών αποτυχιών όπως το Fantasy Island ή το Escape Room. Άρα δυστυχώς, μην περιμένεις πως το Tarot θα ξαναγράψει τους κανόνες των ταινιών τρόμου.
Να πέσει το trailer:
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.