Οι λίστες και οι κατατάξεις στην ποπ κουλτούρα είναι, όπως πάντα, ένα υποκειμενικό παιχνίδι. Πώς μπορεί κανείς στ’ αλήθεια να συγκρίνει αν το Sopranos είναι ανώτερο από το Breaking Bad, ή αν το Exile on Main Street ξεπερνά το London Calling; Κι όμως, τέτοιες λίστες συνεχίζουν να βγαίνουν ασταμάτητα.
Γιατί; Επειδή μάς αρέσει να διαφωνούμε. Όσο πιο ασήμαντο το διακύβευμα, τόσο πιο έντονος ο καβγάς. Η πρόκληση είναι το ζητούμενο. Αυτό το γνωρίζουν καλά και οι άνθρωποι των New York Times, που μόλις δημοσίευσαν τη νέα λίστα-μαμούθ: "Οι 100 Καλύτερες Ταινίες του 21ου Αιώνα".
New York Times: 10 ταινίες που δεν ήταν στη λίστα με τις καλύτερες
Ακόμα και ο τίτλος έχει τον τόνο… ιερής βεβαιότητας, σαν να τον χάραξαν σε πέτρινες πλάκες. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι η επιλογή των ταινιών δεν έγινε από τους συντάκτες της εφημερίδας. Αντίθετα, η διαδικασία ανατέθηκε σε περισσότερους από 500 σκηνοθέτες, ηθοποιούς και σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Από τις ψήφους τους προέκυψε μια λίστα που δίνει έμφαση στον πιο "καλλιτεχνικό" κινηματογράφο, παρά στις μεγάλες εμπορικές παραγωγές. Ναι, οι επιλογές είναι αξιόλογες. Αλλά συνολικά, η λίστα μοιάζει ασφαλής, συμβατική, χωρίς εκπλήξεις ή ανατροπές. Οι περισσότερες ταινίες που περιμένεις να δεις, είναι εκεί. Και περίπου στις θέσεις που τις φαντάζεσαι.
Ωστόσο, από τη δική μας σκοπιά, υπάρχουν μερικές σημαντικές παραλείψεις και τυφλά σημεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Γι’ αυτό κι εμείς, στο Esquire, ετοιμάσαμε την απάντησή μας:
10. Master and Commander: The Far Side of the World (2003)
Ίσως ο μόνος λόγος που φτιάχνονται τέτοιες λίστες είναι για να φουντώσουν οι αντιδράσεις. Και ναι, θα τσιμπήσουμε. Τι γίνεται με το Master and Commander του Peter Weir;
Πρόκειται για ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένο ναυτικό έπος, με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, που ζωντανεύει ιδανικά το πνεύμα και την ένταση των βιβλίων του Patrick O’Brian. Αν υπήρχε δικαιοσύνη στο Χόλιγουντ, τώρα θα ήμασταν στην 6η ή 7η ταινία της σειράς.
Άξιζε έστω μια θέση στη λίστα.
Και μιας και το ξεκινήσαμε: Ben Kingsley στο τρομακτικό του ξέσπασμα στο Sexy Beast; Ή η λιτή υπαρξιακή ποίηση του All Is Lost του J.C. Chandor; Ή το αποχαιρετιστήριο έπος της μαφίας του Scorsese, The Irishman; Ή—χωρίς καθόλου πλάκα—το Paddington 2, μια ταινία-βάλσαμο που σήκωσε τη χώρα απ’ τη μελαγχολία της πανδημίας σχεδόν όσο και το εμβόλιο της Moderna;
9. Mission: Impossible – Fallout (2018)
Οι New York Times ξετύλιξαν τη λίστα τους σε… δόσεις, χτίζοντας σασπένς σαν τον νεαρό Brian De Palma. Όταν εμφανίστηκε το Minority Report του Spielberg στο Νο. 94, υπήρχε ελπίδα. Αλλά μετά, τίποτα.
Καμία ταινία Mission: Impossible στη λίστα; Ειδικά η Fallout του 2018; Τουλάχιστον στο Top 20!
Και όχι μόνο αυτή: Edge of Tomorrow, Top Gun: Maverick, Collateral και ακόμα και Tropic Thunder άξιζαν θέση.
8. Lincoln (2012)
Είμαστε εντάξει με το να υπάρχει μόνο μία ταινία του Spielberg στη λίστα; Μάλλον όχι.
Lincoln και Munich είναι από τις πιο ώριμες και συγκλονιστικές δουλειές του. Με σενάρια του Tony Kushner, γεμάτα βάθος και πολιτική ένταση, οι δύο ταινίες μετατρέπουν το παρελθόν σε συναρπαστική, ζωντανή ιστορία.
Η απουσία τους είναι αδικαιολόγητη.
7. Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)
Ένα από τα προβλήματα της λίστας είναι πόσο "σοβαρή" δείχνει. Ναι, υπάρχουν κάποιες κωμωδίες: Superbad (Νο. 100), Anchorman (85), Borat (53), Bridesmaids (32). Αλλά είναι προβλέψιμες.
Λείπει κάτι με προσωπικότητα. Κάτι διαφορετικό.
Popstar του Andy Samberg είναι ακριβώς αυτό: μια φρενήρης σάτιρα για τη μουσική βιομηχανία, ξεκαρδιστική και καυστική, που θα έδινε έναν αέρα φρεσκάδας στη λίστα.
6. Mandy (2018)
Ως "εφημερίδα αρχείου", οι Times ξέρουν ότι κάθε παράλειψη μεγεθύνεται.
Και παρότι υπάρχει παρουσία τρόμου με το Get Out (No. 8), Black Swan και Let the Right One In, η γενικότερη εκπροσώπηση του είδους είναι φτωχή.
28 Days Later, Midsommar… και ναι, Mandy του Nicolas Cage. Ένα βίαιο, ψυχεδελικό παραλήρημα, cult εμπειρία που έπρεπε να βρίσκεται στη λίστα.
5. Dune: Part Two (2024)
Η επιστημονική φαντασία επίσης υποεκπροσωπείται.
Ο Nolan είναι παντού (π.χ. Inception, Interstellar, The Dark Knight), αλλά δεν είναι ο μόνος στον χώρο.
Ο Villeneuve με το Arrival μπήκε (αρκετά ψηλά μάλιστα στο Νο. 29), αλλά Dune και Dune: Part Two λείπουν.
Μαζί τους λείπουν και αριστουργήματα όπως το Ex Machina, District 9, Snowpiercer και Moon.
4. Casino Royale (2006)
Η δράση γενικά αγνοήθηκε:
Καμία ταινία Mission: Impossible, Bourne, John Wick ή James Bond.
Και όμως, το Casino Royale με τον Daniel Craig ανανέωσε πλήρως τον χαρακτήρα του 007. Μια τολμηρή, προσγειωμένη, συναισθηματική επανεκκίνηση της σειράς.
Άξιζε να βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες.
Άλλες αξιόλογες που παραλείφθηκαν: Sicario, Drive, The Raid 2, Edge of Tomorrow, Wonder Woman.
3. The Lobster (2015)
Πάμε τώρα σε δημιουργούς που μπήκαν στη λίστα… αλλά με τη λάθος ταινία.
Ο Linklater με το Before Sunset (No. 49), ενώ κάποιοι θα προτιμούσαν το Before Midnight. Ο Almodóvar με το Volver (No. 80), ενώ το Talk to Her είναι πιο δυνατό.
Ο δικός μαν ο Λάνθιμος μπήκε με το The Favourite (No. 52), αλλά για πολλούς, το πιο αξέχαστο έργο του είναι το αλλόκοτο και υπαρξιακό The Lobster.
2. The Beatles: Get Back (2021)
Μια λίστα πρέπει να είναι διασκεδαστική. Αυτή είναι υπερβολικά… "καθωσπρέπει".
ΟΚ, έχει Best in Show, αλλά θα ήταν ωραίο να έμπαιναν εκπλήξεις όπως το Team America: World Police ή το The Handmaiden.
Το ντοκιμαντέρ The Beatles: Get Back ήταν καθηλωτικό.
Και ναι, οι Times λένε πως δεν δέχονται streaming αποκλειστικότητες — αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς αντιπροσωπευτικό για μια λίστα του 21ου αιώνα.
Και κάτι ακόμα: καμία αναφορά σε ταινίες που θίγουν την 11η Σεπτεμβρίου;
Το 25th Hour του Spike Lee και το United 93 του Paul Greengrass άξιζαν από μια θέση.
1. In Bruges (2008)
Τέλος, δύο απλές λέξεις: In Bruges.
Μια μαύρη κωμωδία που ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα, το χιούμορ και τη μεταφυσική. Μια από τις πιο ιδιαίτερες και συγκινητικές ταινίες του 21ου αιώνα.
Η απουσία της είναι πραγματικά ανεξήγητη.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.