Στο One Battle After Another, ο Paul Thomas Anderson στήνει ένα πολιτικό έπος που ξεκινά μέσα από καπνούς, παράνοια και χιούμορ. Ο Leonardo DiCaprio, σε μία από τις πιο απρόσμενες "μεταμορφώσεις" του, υποδύεται τον Bob Ferguson, έναν πρώην επαναστάτη που παραπαίει ανάμεσα στη λήθη και την αδράνεια, ώσπου η απαγωγή της κόρης του (Chase Infiniti στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο) από τον αμείλικτο συνταγματάρχη Lockjaw (Sean Penn) τον πετάει βίαια πίσω στη δίνη. Είναι η στιγμή που μια προσωπική ιστορία γίνεται σχόλιο για μια ολόκληρη χώρα σε κρίση.
Η ειρωνεία; Το φιλμ αποδεικνύεται μία από τις πιο αστείες στιγμές της καριέρας του Leo, αλλά και ένα από τα πιο ολοκληρωμένα έργα του Anderson. Πού κρύβεται λοιπόν η αμφιλεγόμενη διάσταση; Στην ουσία της ιστορίας. Η ταινία εξερευνά τη βία μιας αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής που μοιάζει αποφασισμένη να εξαλείψει την French 75 (και δε θα πούμε περισσότερα για να μην spoilerάρουμε). Την ώρα που ο Lockjaw καταστρέφει τον ήσυχο μικρόκοσμο του Ferguson, χαρακτήρες όπως εκείνοι των Teyana Taylor, Regina Hall και Benicio del Toro συνεχίζουν τον δικό τους αδιάκοπο πόλεμο ενάντια στην εξουσιαστική βία.
Η κριτική των μίντια μέχρι στιγμής είναι διχασμένη, αλλά έντονη. Το NPR και οι New York Times χαρακτηρίζουν την ταινία επαναστατική και ικανή να κερδίσει το όσκαρ καλύτερης ταινίας, ενώ το Fox News θεωρεί πως είναι κάτι σαν ονείρωξη για αντιστασιακούς. Στα social, όμως, ξεκίνησε μια διαφορετική κουβέντα: στο TikTok πολλοί αναρωτιούνται γιατί η ιστορία αφιερώνει τόσο χώρο σε έναν 50χρονο λευκό άντρα που εγκατέλειψε τη μάχη, αντί να εστιάσει στους χαρακτήρες που δεν λύγισαν ποτέ και συνεχίζουν τη δράση τους.
Η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το σενάριο. Ο DiCaprio δεν είναι ένας απλός κωμικός χαρακτήρας· είναι ο καθρέφτης του θεατή και μέσα από τα μάτια του βλέπουμε τον αγώνα που δίνουν οι Hall και del Toro εδώ και δεκαετίες. Ο Anderson το ξεκαθάρισε στο αμερικανικό Esquire: "Κανείς δεν ξεφεύγει από το αναπόφευκτο. Για εκείνον, είναι να γίνει πατέρας και να δει μια νέα γενιά να αναδύεται πίσω του." Ο Ferguson επιστρέφει στη μάχη, γιατί αυτό ακριβώς απαιτεί η αφήγηση. Όταν οι Lockjaw αυτού του κόσμου εισβάλλουν στην πόρτα σου, και να θες, δε μπορείς να μείνεις αμέτοχος.
Η σύνδεση με την επικαιρότητα είναι ξεκάθαρη. Η πρόσφατη αναστάτωση γύρω από τον Donald Trump και την προσωρινή παύση της εκπομπής του Jimmy Kimmel, μοιάζει σαν προέκταση της ίδιας ιστορίας- αν και πρόκειται για μεταγενέστερο γεγονός από το οποίο δε θα μπορούσε να εμπνευστεί. Το One Battle After Another ωστόσο, σχεδόν δρα προφητικά και καταδεικνύει πως η κοινωνία μας χρειάζεται όλους, ακόμη και εκείνους που πίστεψαν ότι μπορούν να παραμείνουν στο περιθώριο.
Λίγη σημασία έχει αν θα κατακτήσει τον τίτλο της "ταινίας της χρονιάς". Το βασικό είναι ότι ξεβολεύει, προκαλεί τον θεατή να αναμετρηθεί με τον κόσμο γύρω του. Ο Anderson δεν ενδιαφέρεται μόνο να διασκεδάσει, αλλά να δώσει τροφή για σκέψη και την πρώτη σπίθα σε μία φωτιά που πρέπει να ανάψει· πρόκειται για την ίδια φωτιά που αναγκάζει τον Bob Ferguson να επιστρέψει στη μάχη, και που έχει απόλυτη ανάγκη όχι μόνο η Αμερική, αλλά ο κόσμος μας γενικότερα.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.