Οι ταινίες του James Cameron λοιπόν. O Εξολοθρευτής ήταν ένα low-budget sci-fi που έγινε αξεπέραστο κλασικό, το Aliens, η επιστροφή αποτέλεσε μια σπάνια –ακόμη και μέχρι τις μέρες μας– περίπτωση κατά την οποία το sequel ξεπερνά το πρωτότυπο. Το ίδιο θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς και για το Εξολοθρευτής 2: Μέρα κρίσης, που έφερε αληθινή επανάσταση στα ψηφιακά εφέ. Το Avatar, από την πλευρά του, έφτιαξε νέο κινηματογραφικό λεξιλόγιο.
Με το τρίτο Avatar (Avatar: Φωτιά και Στάχτη) να είναι εδώ, ο Cameron ετοιμάζεται φτάνει τα δέκα μεγάλου μήκους φιλμ, σε μια φιλμογραφία μικρή σε αριθμό, αλλά τεράστια σε αντίκτυπο – το μαρτυρούν άλλωστε και τα 22 συνολικά Όσκαρ στα οποία εμπλέκεται.
Καταθέτουμε τη δική μας σειρά αξιολόγησης στα φιλμ του.
09. Πιράνχας ΙΙ: Ιπτάμενοι δολοφόνοι / Piranha II: The Spawning (1982)
Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Cameron περιλαμβάνει τρόμο και πανικό στις αμερικανικές ακτές, όταν ένα νέο είδος πιράνχας, ειδικά αναπτυγμένο από τον στρατό, αρχίζει να επιτίθεται και να κατατρώει τους λουόμενους. Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία ενός σκηνοθέτη που από ταπεινά, παράξενα B-movies πέρασε στο να αλλάξει για πάντα το blockbuster σινεμά. Γιατί ο James Cameron δεν έγινε θρύλος επειδή ξεκίνησε από την κορυφή αλλά γιατί, από την πρώτη του ταινία, έδειξε πως μπορούσε να πάρει κάτι μικρό, παράξενο και γεμάτο περιορισμούς και να το βάλει σε μια δημιουργική πορεία που θα τον οδηγούσε από τη θάλασσα του The Abyss μέχρι τον ωκεάνιο πλανήτη της Pandora.
08. Η Άβυσσος / The Abyss (1989)
Η πρώτη "βαθιά κατάδυση" του Cameron στέλνει τον Ed Harris και τη Mary Elizabeth Mastrantonio στα βάθη του ωκεανού. Εκεί, θα συμφιλιώσουν την προβληματική τους σχέση και θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα εξωγήινο σκάφος το οποίο –στην ειδική έκδοση του Cameron τουλάχιστον– έχει τη δύναμη να καταστρέψει τη ζωή στη Γη ως τιμωρία για τη βία της ανθρωπότητας. Σασπένς, δέος του βυθού, στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και ακόμα μια ταινία που η πραγματοποίησή της αποτέλεσε τεχνικό επίτευγμα για την εποχή της (κέρδισε Όσκαρ οπτικών εφέ και ήταν υποψήφια για εκείνα του ήχου, της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και της φωτογραφίας).
07. Αληθινά ψέματα / True Lies (1994)
Μία από τις δύο ταινίες του Cameron χωρίς "φανταστικά" στοιχεία (εκτός αν θεωρεί κανείς τον Arnold Schwarzenegger ως τέτοιο), το True Lies σατιρίζει τις ταινίες James Bond, αποτελώντας ριμέικ της γαλλικής κωμωδίας La totale! του Claude Zidi. Θεαματική περιπέτεια με στοιχεία 007, γαρνιρισμένη με μπόλικο χιούμορ. Θαυμάσια η Jamie Lee Curtis στη σταδιακή μετάβασή της στον κόσμο των κατασκόπων, κέρδισε Χρυσή Σφαίρα.
06. Avatar: The Way of Water (2022)
Η ιστορία του Avatar επαναλαμβάνεται θεαματικότερη, καθώς για ακόμα μία φορά τα εκθαμβωτικά (υποβρύχια) εφέ και η ευφάνταστη σκηνογραφία προσπαθούν να προσδώσουν ενδιαφέρον σε μια μάλλον αφόρητα απλοϊκή, επαναλαμβανόμενη πλοκή (σε σχέση πάντα με το prequel). Ο τεράστιος χρόνος από το πρώτο φιλμ έβαλε ένα επιπλέον βάρος στις πλάτες του sequel: Έπρεπε να αποδείξει ότι ο κόσμος της Pandora μπορεί πράγματι να επεκταθεί σε περισσότερες ταινίες.
05. Ο Εξολοθρευτής / The Terminator (1984)
Πολλοί θα ήθελαν ο James Cameron να είχε γυρίσει τρεις ή τέσσερις ακόμη ταινίες με το νεύρο, την οικονομία αφήγησης και τη συμπύκνωση του πρώτου The Terminator. Σκληρό sci-fi θρίλερ που κρατάει λιγότερο από δύο ώρες και παρ’ όλα αυτά έχει την πυκνότητα και ένταση ταινίας τριών+. Αλλά το εντυπωσιακό δεν είναι ότι ο Cameron κάποτε ήταν "λιτός και απέριττος", το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμη και τότε, σε mode χαμηλού προϋπολογισμού, θεμελίωνε κινηματογραφικούς κόσμους με το βάρος έπους. Υπόδειγμα "ενήλικης" sci-fi περιπέτειας, που άλλαξε τα δεδομένα του είδους.
04. Avatar (2009)
Δώδεκα χρόνια μετά τον θρίαμβο του Τιτανικού, ο James Cameron έκανε ξανά αυτό που κανείς άλλος δεν θα τολμούσε: Ρίσκαρε. Όχι απλώς οικονομικά – αλλά δημιουργικά, τεχνολογικά και προσωπικά. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ανεπανάληπτο, εκθαμβωτικό 3D υπερθέαμα – μια αντιαποικιοκρατική, πανέμορφη αισθητικά, καθηλωτική κινηματογραφική εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.
03. Εξολοθρευτής 2: Μέρα κρίσης / Terminator 2: Judgment Day (1991)
Ήταν 1η Ιουλίου του 1991 όταν το sequel του Εξολοθρευτή έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες, προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού, για όλους τους σωστούς λόγους. Ήταν σχεδόν το τέλειο σημείο τομής της εμπορικής κινηματογραφικής βιομηχανίας με την ποπ κουλτούρα, σε βαθμό τέτοιο που ποτέ πριν δεν είχε παρουσιαστεί έως τότε. Η δυναμική σκηνοθετική κατεύθυνση του Cameron, τα πρωτοποριακά για την εποχή εφέ, το άψογο γράψιμο του σεναρίου, η εξόχως ικανοποιητική κορύφωση της πλοκής, τα αριστοτεχνικά τεταμένα "διαλείμματα" από τη δράση και φυσικά οι ερμηνείες έκαναν τη διαφορά.
02. Τιτανικός / Titanic (1997)
Στο θεαματικότερο ναυάγιο της ιστορίας του σινεμά, βραβευμένο με 11 Όσκαρ, ο περφεξιονίστας Cameron στήνει ένα γιγάντιο έπος που συνδυάζει χλιδή, ρομάντζο, περιπέτεια και ιστορική αλήθεια σε μια ρομαντική ταινία καταστροφής που καταφέρνει να αντιπαρέλθει τη μεγαλομανία της. Η τελευταία ώρα, αυτή του ναυαγίου, κόβει την ανάσα με την πρωτόγνωρη αληθοφάνειά της.
01. Aliens, η επιστροφή / Aliens (1986)
Στην κουβέντα για το ποια είναι μερικά από τα καλύτερα sequels όλων των εποχών, η δουλειά του Cameron στο δεύτερο Aliens διεκδικεί σίγουρα μια από τις κορυφαίες αναφορές – αν όχι την κορυφαία ever. Ο περίφημος σκηνοθέτης κατάφερε, κυριολεκτικά, να αρπάξει το πρώτο μέρος από εκεί που σταμάτησε, να το εξανθρωπίσει με οικείους χαρακτήρες και να του δώσει τη μορφή μιας ανελέητης περιπέτειας, με κεντρικό θέμα τη μητρότητα. Ναι, έχει τόσο βάθος.
Ακολούθησε το Esquire σε Facebook, Instagram και Twitter.