Προκλητικός, βίαιος, διχαστικός, σε τέτοιο βαθμό που οδηγείται στην απαγόρευση. Στην ιστορία του, ο κινηματογράφος έχει προκαλέσει -και συνεχίζει να προκαλεί- σωρεία αντιδράσεων σε κριτικούς και θεατές με την ωμότητά του, γεγονός που οδήγησε μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του να χαρακτηριστούν ως απαγορευμένες και τους δημιουργούς τους ως "νοσηρά μυαλά".
Ακολουθούν οι 15 πιο αμφιλεγόμενες ταινίες στην ιστορία του σινεμά.
Η Γέννηση Ενός Έθνους (1915)
Ξεκινάμε τη λίστα με το διαβόητο βωβό φιλμ του D.W. Griffith, που παρουσίαζε τους μαύρους ως βίαια κτήνη και τους οπαδούς της Κου-Κλουξ-Κλαν ως ήρωες, δικαιολογώντας ουσιαστικά τις πράξεις της. Η πρεμιέρα του προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με την Ένωση της Προώθησης των Δικαιωμάτων των Μαύρων να κατηγορεί τον σκηνοθέτη για ιστορικές ανακρίβειες. Εξεγέρσεις προκλήθηκαν στη Βοστόνη, τη Φιλαδέλφεια και άλλες μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, ενώ στο Σικάγο και στο Κάνσας Σίτι απαγορεύτηκε η προβολή της ταινίας. Μάλιστα, λέγεται ότι ώθησε πολλούς λευκούς να δημιουργήσουν σπείρες που ξυλοκοπούσαν μαύρους.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι (1971)
Ο Stanley Kubrick ήταν ανέκαθεν ένας σκηνοθέτης που του άρεσε να να διχάζει την κοινή γνώμη με τα έργα του. Και το ίσως πιο αμφιλεγόμενο όλων ήταν "Το Κουρδιστό Πορτοκάλι". Μία σπουδή στη βία, τόσο των συμμοριών όσο και του κράτους και του σωφρονιστικού συστήματος. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες, προκαλώντας τις αντιδράσεις των δεξιών πολιτικών κομμάτων, αλλά και της Καθολικής Εκκλησίας. Βαθιά ενοχλημένος και προσβεβλημένος, ο Kubrick ζήτησε η ταινία να μην προβληθεί στην Αγγλία παρά μόνο μετά το θάνατό του.
Οι Δαιμονισμένες (1971)
Κυνήγι μαγισσών στη Γαλλία του 17ου αιώνα στο ιστορικό θρησκευτικό θρίλερ του Ken Russell με την Vanessa Redgrave ως ηγουμένη μοναστηριού να ουρλιάζει "Πέος!" και τις ολόγυμνες καλόγριες να επιδίδονται σε ακατονόμαστες πράξεις. Χιλιοαπαγορευμένη στην εποχή της με αναγκαστική περικοπή πολλών σκηνών, η ταινία είχε στιγματιστεί για δεκαετίες ως "βλασφημία" και μόλις πρόσφατα αποκαταστάθηκε. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα δεν είναι λίγες οι σκηνές που λείπουν.
Βαθύ Λαρύγγι (1972)
Είναι από τις πρώτες πορνογραφικές ταινίες με πλοκή και μία από τις δημοφιλέστερες στο είδος της. Στην εποχή της ωστόσο η προβολή της απαγορεύτηκε αυστηρά σε 27 πολιτείες των ΗΠΑ, ενώ δεν ήταν διαθέσιμη στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 2000. Μάλιστα, ο παραγωγός της, Louis "Butchie" Peraino που είχε διασυνδέσεις με τη Μαφία κατηγορήθηκε ότι διένειμε παράνομα την ταινία και οδηγήθηκε στα δικαστήρια.
Το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά (1972)
Ο μάστερ των horror movies Wes Craven (Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες, Scream, Αίμα στους Λόφους, Ο Βρυκόλακας του Μπρούκλιν κλπ.), παρέδωσε στο ξεκίνημα της καριέρας του μία ταινία τρόμου, που λόγω των σκληρών σκηνών βίας που περιείχε λογοκρίθηκε ενώ σε πολλές χώρες απαγορεύτηκε. Η πλοκή της ταινίας αφορούσε δύο νεαρές κοπέλες, οι οποίες πηγαίνοντας να παρακολουθήσουν μία συναυλία, παρασύρονται στο δάσος από παρέα νεαρών και πέφτουν θύματα άγριου βιασμού και φρικιαστικών φόνων.
Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι (1972)
Ένας χήρος Αμερικανός ταξιδεύει στο Παρίσι και συνάπτει ερωτικές σχέσεις με μία νεαρή Παριζιάνα. "Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι" δεν είναι μόνο η ίσως πιο γνωστή ταινία του Bernardo Bertolucci, αλλά και η πιο λογοκριμένη -λόγω των βίαιων σεξουαλικών σκηνών- και πιο πολυσυζητημένη. Ο λόγος; Η περίφημη σκηνή με το βούτυρο. Η Schneider ήταν τότε μόλις 19 ετών και όπως η ίδια είχε δηλώσει τραυματίστηκε ψυχολογικά από τα γυρίσματα, καθώς τόσο ο Bertolucci όσο και ο Brando συμφώνησαν να γυρίσουν τη σκηνή του βιασμού χωρίς να την ενημερώσουν για όλες τις λεπτομέρειες. "Η σκηνή με το βούτυρο ήταν μία ιδέα που είχαμε με τον Brando, το πρωί πριν το γύρισμα... Ήμουν, με κάποιον τρόπο, τραγικός προς την Maria, γιατί δεν της είπα τι πρόκειται να συμβεί. Ήθελα την αντίδρασή της ως κορίτσι και όχι ως ηθοποιό. Ήθελα να αντιδράσει ταπεινωμένη. Νομίζω μίσησε και εμένα και τον Marlon επειδή δεν της το είπαμε", είχε εξομολογηθεί ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του το 2013.
120 Μέρες στα Σόδομα (1975)
Και εδώ, έχουμε την ίσως πιο αμφιλεγόμενη και απαγορευμένη ταινία όλων των εποχών στην ιστορία του κινηματογράφου. Στο τελευταίο φιλμ του, αφού λίγο καιρό αργότερα δολοφονήθηκε, ο Pier Paolo Passolini γυρίζει σκηνές βίας, οργίων, σεξουαλικής υποταγής, παρά φύση βιασμού, ψυχρών βασανιστηρίων και δολοφονίας. Κάποιοι έκαναν λόγο για μία λαμπρή ταινία ενάντια στο φασισμό -η ιστορία διαδραματίζεται στην Δημοκρατία του Σαλό, ένα εικονικό κρατίδιο που είχαν ιδρύσει οι φασίστες του Μουσολίνι κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Κάποιοι άλλοι για ένα βασανιστήριο χωρίς τέλος.
Ένας Προφήτης, Μα τι Προφήτης! (1979)
Βρετανική σάτιρα σε σκηνοθεσία Terry Jones και σενάριο των Monty Python (Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones και Michael Palin). Η ιστορία ακολουθεί τον Brian Cohen, έναν νεαρό Εβραίο που γεννιέται την ίδια ημέρα και στην ίδια γειτονιά με τον Ιησού Χριστό, με αποτέλεσμα να τον θεωρούν κι αυτόν Μεσσία. Η ταινία ήταν απαγορευμένη σε όλες τις καθολικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ιρλανδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Νορβηγίας, μέχρι και το 2009.
Το Ψωνιστήρι (1980)
Η καταβύθιση ενός αστυνομικού (Al Pacino) στα underground γκέι στέκια της προ-AIDS Νέας Υόρκης, με σκηνές οργίων και άγριου σαδομαζοχιστικού σεξ. Το καθηλωτικό θρίλερ του William Friedkin στιγματίστηκε ως ομοφοβικό από ομοφυλόφιλους ακτιβιστές, που έκαναν τους κινηματογράφους γης μαδιάμ σε κάθε προβολή του.
Γεννημένοι δολοφόνοι (1994)
Η ιστορία του Oliver Stone σε σενάριο του νεαρού τότε Quentin Tarantino για ένα ζευγάρι που συγκλονίζει με τις μαζικές δολοφονίες που προκαλεί κατηγορήθηκε ότι προσέφερε "έμπνευση" για μία σειρά από φονικά γεγονότα, όπως πυροβολισμοί θεατών σε κινηματογραφικές αίθουσες και σε σχολεία, όπως η σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν στις 20 Απριλίου του 1999.
Kids (1995)
Σεξ, ναρκωτικά και βία στην εφηβεία με ένα 17χρονο να μολύνει εν αγνοία του έφηβα κορίτσια με τον ιό του AIDS. Το indie δράμα του Larry Clarke χαρακτηρίστηκε ως "παιδική πορνογραφία", προκαλώντας την οργή της συντηρητικής κοινής γνώμης.
Crash (1996)
Ο David Cronenberg παραδίδει ένα φετιχιστικό φιλμ γεμάτο "αίμα και σπέρμα", που συνδέει την ηδονή με το θάνατο. Πρωταγωνιστεί η Rosanna Arquette και ο James Spader, υποδυόμενοι δύο ήρωες που "φτιάχνονται" σεξουαλικά με τροχαία ατυχήματα, πληγές και ουλές.
Srpski Film (2010)
Σέρβικη ταινία τρόμου του Srđan Spasojević, που παίζει στα δάχτυλα τον συνδυασμό του τρόμου και της πορνογραφίας, παραδίδοντας μία σειρά από σεκάνς πλημμυρισμένες από μαύρο χιούμορ και αιματοβαμμένο πορνό. Η ταινία κατηγορήθηκε για νεκροφιλία και η παιδοφιλία και απαγορεύτηκε δια ροπάλου σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Γερμανία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη, η Νορβηγία και η Νότια Κορέα.
Μητέρα! (2017)
Ένα ζευγάρι θα δει τη σχέση του να δοκιμάζεται, όταν απρόσκλητοι επισκέπτες καταφθάνουν στο σπίτι του. Οι κριτικοί (σχεδόν) την αγάπησαν (στην πλειοψηφία τους), το κοινό (σχεδόν) τη μίσησε (στην πλειοψηφία του). Αριστούργημα ή τερατούργημα; Το βιβλικά αλληγορικό θρίλερ του Darren Aronofsky προκάλεσε ποικίλα σχόλια κυρίως για τις σκηνές άγριας κακοποίησης της Jennifer Lawrence (στο ρόλο της Μητέρας Γης), καθώς και για το γεγονός ότι ο Θεός (τον υποδύεται ο Javier Bardem) απεικονίζεται με τη μορφή ενός πέους.
Το Σπίτι που Έχτισε ο Τζακ (2018)
Σόκαρε τις Κάννες με τις σκηνές ωμής βίας και πυροδότησε συζητήσεις επί συζητήσεων σχετικά με το κατά πόσο μπορεί να συνεχίσει να κάνει σινεμά. "Πέρασα πολύ άσχημα στα γυρίσματα. Κανείς δεν ευθύνεται για αυτό, παρά μόνο ο εαυτός μου. Ήμουν συνεχώς αγχωμένος, πιωμένος και σε κατάθλιψη", είχε δηλώσει ο Lars von Trier για το νέο σκηνοθετικό του εγχείρημα, η υπόθεση του οποίου περιστρέφεται γύρω από έναν κατά συρροή δολοφόνο -τον υποδύεται ο Matt Dillon- και επικεντρώνεται σε πέντε φόνους-κλειδιά που έχει διαπράξει μέσα σε δώδεκα χρόνια.
Από: Esquire UK