Δεν είναι ότι όλα αυτά τα έχουμε αφήσει πίσω μας, γιατί -για κακή μας τύχη- τα κουβαλάμε στις τσέπες μας. Οι διακρίσεις, οι ανισότητες, η λεκτική βία, τα φλου, υποκειμενικά όρια στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, η φοβική αντίληψη για τη διατήρηση των κεκτημένων των όποιων ευνοημένων σε σχέση με τα "παιδιά ενός κατώτερου θεού", η ιδιότροπη σύνδεση της υπεροχής με το όποιο μεγαλείο της αναλογεί, η απομάκρυνση από την ουσία της συνύπαρξης και η ανάγκη για διαχωριστικές γραμμές. Κι ενώ το ερώτημα παραμένει αναπάντητο, "εάν τα σύνολα καθορίζουν τα σύνορα ή το αντίθετο", ο Μεγάλος Αδερφός αλείφει με το ξινισμένο βούτυρο της αντιπαράθεσης το ψωμί του, φέρνει την σικέ κόντρα στο παιγνίδι και εγείρει θέματα ζωτικής σημασίας, όπως η ισότητα και η ελευθερία βάζοντας στο ίδιο κλουβί τον λύκο και το πρόβατο.
Η συνέχεια στο womantoc.gr.