To La Casa de Papel λέει 'adiós'

Ανεξάρτητα από το πόσο κοντά βρίσκεται το τέλος, μπορεί ακόμη να είναι δύσκολο να το δεις. Ο Jaime Lorente του έριξε τελικά μία ματιά την ύστατη μέρα των γυρισμάτων του τελευταίου μέρους του La Casa de Papel. Ήταν στο γύρισμα, στην Τράπεζα της Ισπανίας, και μαζί με τα άλλα μέλη της La Banda έπαιζαν τις τελευταίες σκηνές μίας κλοπής που κατέληξε σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Ήταν εξαντλημένοι, τελείωναν το γύρισμα γύρω στις 4 το πρωί, κάτι που ήταν φυσιολογικό για την πολύμηνη παραγωγή της σειράς. Υπήρχε αίμα στις ολόσωμες φόρμες τους, αλλά δεν θα το μαθαίνατε ποτέ.

Κείμενο: William Mullally
Φωτογραφίες: Monica Suarez de Tangil
Styling: Sara Fernández Castro
Hair and Makeup: Cynthia de Leon
Μετάφραση: Romina Roman
Απόδοση: Ραφαέλλα Ράλλη

Ανάμεσα στις λήψεις, ο Lorente κοιτούσε εκείνη την εμβληματική πια κόκκινη ολόσωμη φόρμα και στη συνέχεια κοιτούσε γύρω, τους άλλους ηθοποιούς με τους οποίους είχε έρθει τόσο κοντά τα τελευταία πέντε χρόνια. Τράβηξε το πορφυρό ύφασμα που τον κάλυπτε και ο ένας μετά τον άλλον έκαναν όλοι το ίδιο. "Φορούσαμε για τόσο πολύ καιρό αυτές τις κόκκινες φόρμες και τότε, εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν η τελευταία φορά που θα τις βάζαμε", λέει.

> Διάβασε ακόμη: Γιατί όλοι κολλάμε με σειρές όπως το La Casa de Papel

Ο Lorente δεν φανταζόταν ποτέ ότι μία απλή φόρμα και μία μάσκα του Σαλβαδόρ Νταλί θα κατέληγαν να σημαίνουν τόσο πολλά για εκείνον, αλλά ούτε και οι υπόλοιποι.

Ένα κοστούμι που έγινε σύμβολο

Πέντε χρόνια νωρίτερα, ήταν απλά το κοστούμι που επιλέχθηκε για μία νέα σειρά ληστείας που θα έκανε πρεμιέρα στον δεύτερο πιο δημοφιλή τηλεοπτικό σταθμό της Ισπανίας. Προβλήθηκε σε 15 επεισόδια από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 2017, δημιούργησε κάποιο "θόρυβο" στην Ισπανία, αλλά η απήχησή της ήταν για να σταματήσει εκεί.

"Αισθανόμασταν ένα κενό όταν τελειώσαμε. Είχαμε έρθει για να αφηγηθούμε την ιστορία μίας ληστείας και το κάναμε. Ήταν υπερβολικά αγχωτικό να γράψω αυτά τα 15 επεισόδια, διάρκειας 70 λεπτών το καθένα, και να τα γυρίσω σε 5-6 μήνες. Στο τέλος ένιωθα πραγματική ανακούφιση γιατί ποτέ δεν είχα γράψει ή γυρίσει τόσο γρήγορα", λέει ο δημιουργός της σειράς, Alex Pina.

"Ήμασταν πολύ νέοι, δεν είχαμε χρήματα και έπρεπε να κάνουμε γυρίσματα τις διπλές από τις κανονικές συνεχόμενες ημέρες, οπότε, ενώ ήταν ανακουφιστικό να τελειώσουμε, νιώσαμε ότι είχαμε κάνει κάτι καλό. Αισθανθήκαμε ότι είχε συμβάλει στο είδος, συνδυάζοντας το βορειοαμερικανικό 'παρακλάδι' με την αγγλοσαξονική λογοτεχνία της τέλειας ληστείας, δημιουργώντας ένα υβρίδιο μαύρης κωμωδίας με ρομαντισμό, και μετά ξαφνικά τελείωσε".

Αυτό συνέβη μέχρι που το Netflix το ανέλαβε παγκοσμίως και χωρίς προώθηση μετατράπηκε γρήγορα σε λατρεία ανά την υφήλιο. Στον αραβόφωνο κόσμο, ειδικά στη Σαουδική Αραβία, έγινε η μεγαλύτερη διεθνής επιτυχία που είχε δει ποτέ η περιοχή, με τα κοστούμια να εμφανίζονται φαινομενικά σε κάθε εκδήλωση στη Μέση Ανατολή, ένα αφοσιωμένο κοινό που δημοσίευε ασταμάτητα στα κοινωνικά δίκτυα, μέχρι και διασκευές στην αραβική γλώσσα από το τραγούδι-σήμα κατατεθέν της σειράς "Bella Ciao" να μπαίνει στα μουσικά charts, πάνω από 100 χρόνια αφότου τραγουδήθηκε για πρώτη φορά ο εν λόγω επαναστατικός ύμνος στη Βόρεια Ιταλία.

"Λίγους μήνες από όταν κυκλοφόρησε στο Netflix, γύριζα μια ταινία στα Κανάρια Νησιά. Περπατούσα σε ένα μονοπάτι εκεί κοντά και σε απόσταση 300 μέτρων με σταμάτησαν οκτώ φορές. Ήταν κόσμος από την Πολωνία, το Βέλγιο, την Αργεντινή, τη Μέση Ανατολή και ήταν καταπληκτικό. Και όλη την ώρα εισπράττω την ίδια αντίδραση, μία πραγματικά υπέροχη αντίδραση", λέει ο Alvaro Morte, ο οποίος υποδύεται τον Professor.

Όχι ένα ακόμη Ocean's Eleven

Η πλοκή του La Casa De Papel, που είναι γνωστό στα αγγλικά ως Money Heist (και στα ελληνικά ως Η Τέλεια Ληστεία), είναι μυθιστορηματική και οικεία ταυτόχρονα. Στα δύο πρώτα μέρη, ένα πλήθος επαγγελματιών εγκληματιών, με εξ αποστάσεως επικεφαλής τον αινιγματικό καθηγητή, καταλαμβάνει το Νομισματοκοπείο της Ισπανίας για μία εβδομάδα, εκτυπώνοντας και δραπετεύοντας με πάνω από 1 δισ. δολάρια.

Ενώ η αφήγηση της σειράς την ώθησε προς τα εμπρός, ήταν ο πλούτος των χαρακτήρων που την έκανε να έχει απήχηση, ο καθένας τους ατελής και έντονος με τον δικό του τρόπο.

Όταν ο Morte πέρασε πρώτη φορά από οντισιόν για τη σειρά, έκρινε λάθος το σενάριο, νομίζοντας ότι επρόκειτο να είναι ένας κλώνος του Ocean's Eleven, με τον ίδιο να παίζει τον Danny Ocean της ταινίας. Πόσο λάθος έκανε.

"Πήγα εκεί κάνοντας στην πρώτη μου οντισιόν έναν κανονικό George Clooney. Η ερμηνεία ήταν όλο αυτοπεποίθηση και "Έι, παιδιά, θα ταρακουνήσουμε το σύμπαν”. Κάναμε εκείνη την πρώτη σκηνή της τάξης με εμένα να εξηγώ το σχέδιο, με σταμάτησαν και μου είπαν: "Εντάξει, Álvaro, μας αρέσει πολύ, αλλά χρειαζόμαστε να βρεις την αλλόκοτη πλευρά αυτού του τύπου”. Ήμουν του στυλ 'Την αλλόκοτη τι; Έλα τώρα' αλλά μου εξήγησαν ότι ο καθηγητής ήταν το αντίθετο του Σούπερμαν", αναφέρει ο Morte.

"Με τον Σούπερμαν, υπάρχουν δύο χαρακτήρες. Υπάρχει ο Σούπερμαν ο πραγματικός, και στη συνέχεια ένας δεύτερος που εφηύρε, ο Clark Kent. Με τον Professor, θέλαμε να είναι το αντίθετο. Είναι ο Clark Kent, αλλά μερικές φορές πρέπει να συμπεριφέρεται σαν Σούπερμαν. Ο καθηγητής, όσο κατεστραμμένος και σπασίκλας κι αν είναι σαν χαρακτήρας, προέκυψε με έμπνευση από τον κόσμο των υπερ-ηρώων χωρίς να περιορίζεται στο alter ego του 'Ανθρώπου από Ατσάλι'", λέει ο Professor.

> Διάβασε ακόμη: Το αυτοκίνητο του El Profesor φυσικά και θα ήταν ένας κόκκινος Σκαραβαίος

"Επιβλέπει τη ληστεία από τη σκοτεινή 'ντουλάπα' του, όπως ο Batman στο Batcave του. Έχει ένα περίεργο, μυστηριώδες παρελθόν, όπως ο Wolverine από τους X-Men. Συνδέεται με όλα αυτά, αλλά παραμένει ξεχωριστός και περίεργος. Είναι ένας τύπος που δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματα και τις σχέσεις του. Δεν είναι καλός σε τίποτα από αυτά, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ χαρισματικός", συνεχίζει. Σταματά για να σκεφτεί. "Αν αυτό είναι αρκετό για να κάνει κάποιους σπασίκλες στον κόσμο να αισθάνονται λιγάκι ήρωες κατά καιρούς, είμαι πραγματικά χαρούμενος".

Αλλά η σειρά δεν ανήκει μόνο στον Professor

Στη συμμορία των εγκληματιών υπήρχαν πολυάριθμοι χαρακτήρες που προσέλκυσαν πολύ κοινό, όχι περισσότερο όμως από τον Berlin, που υποδύεται ο Pedro Alonso, έναν χαρακτήρα με μαγνητισμό και σκοτεινή καρδιά, βγαλμένα κατευθείαν από ταινία του Tarantino, έναν τύπο από τον οποίο δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου, που διαπράττει ασυγχώρητες πράξεις, ενώ παραμένει κατά κάποιον τρόπο συμπαθής.

Στο τέλος του δεύτερου μέρους, o Berlin θυσιάζεται για να σώσει την ομάδα, μία ηρωική πράξη λύτρωσης για έναν άνθρωπο που είχε προκαλέσει εγωιστικά τόσο πόνο. Ήταν ένα τρομερό τέλος για τη σειρά, μία στιγμή κάθαρσης που οδήγησε στη γνήσια απόλαυση καθώς οι υπόλοιποι ήρωες διέφυγαν.

Αλλά δεν θα ήταν το τέλος, εν τέλει. Τους μήνες μετά το ντεμπούτο της εκπομπής στο Netflix, στο απόγειο της αρχικής δημοτικότητάς της, ο Alex Pina δέχτηκε ένα τηλεφώνημα που δεν περίμενε. Ήταν από το Netflix. Ήθελαν κι άλλο.

"Ξαφνικά, μας τηλεφώνησαν από το Netflix και μας ρώτησαν αν υπάρχει περισσότερη πλοκή να αφηγηθούμε. Είπα ότι ενώ έπρεπε να τελειώσουμε το δεύτερο μέρος με αυτόν τον τρόπο, έχουμε όντως περισσότερες ιστορίες να πούμε και πιστεύαμε ότι η πλοκή θα μπορούσε να προσεγγίσει μεγαλύτερο κοινό ακόμα και αν ήταν πολύ 'ισπανική'. Κατά κάποιον τρόπο, ήταν μία αίσθηση ανακούφισης, γιατί, παρόλο που μας δημιούργησε πολύ άγχος ως συγγραφείς, μας βοήθησε να ξεπεράσουμε μία μεγάλη θλίψη γιατί νιώσαμε ότι είχαμε κάτι να πούμε. Αποδόθηκε δικαιοσύνη όταν μας τηλεφώνησαν από το Netflix", λέει ο Pina.

Υπήρχε ένα μεγάλο πρόβλημα – o Berlin ήταν νεκρός και ο Pina δεν ήθελε να συνεχίσει τη σειρά χωρίς τον Alonso. Για τις σεζόν τρία έως πέντε, o Pina επινόησε μία πλοκή που θα χτιζόταν γύρω από την ιστορία του Berlin, ένα σχέδιο στο οποίο εκείνος είχε καταστρώσει τη δική του ληστεία, ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, το οποίο ο καθηγητής πίστευε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο για να δοκιμάσει εκείνη τη στιγμή, αλλά μιας και μπήκε με την όπισθεν σε γωνία, δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να προσπαθήσει να εκτελέσει το σχέδιο του νεκρού αδελφού του.

> Διάβασε ακόμη: Diana Gomez, η νέα μούσα του La Casa de Papel

Ο Pina δεν μετανιώνει για την απόφαση που πήρε να σκοτώσει τον Berlin. Στην πραγματικότητα, βοήθησε τη σειρά να γίνει αυτό που είναι τώρα.

"Πάντα θα μετανιώνουμε για πράγματα, επειδή παίρνουμε συνεχώς πολλές γρήγορες αποφάσεις. Πήραμε την πολύ σημαντική απόφαση να σκοτώσουμε έναν θεμελιώδη χαρακτήρα όπως ο Berlin και ίσως να μην κάναμε το ίδιο αν γνωρίζαμε ότι η σειρά θα συνεχιζόταν. Στην πραγματικότητα, όμως, νομίζω ότι η σειρά λειτούργησε καλά με τις αποφάσεις που πήραμε. Νομίζω ότι πάντα μπορείς να παίρνεις κακές αποφάσεις, αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα. Στο τέλος άλλωστε, η σειρά είναι το άθροισμα όλων των αποφάσεών σου, των καλών και των κακών, και αυτό είναι το DNA σου", λέει ο Pina.

Ο Alonso ενθουσιάστηκε όταν ανακάλυψε ότι η σειρά θα συνεχιζόταν, αλλά δεν μπορούσε να κρύψει την απογοήτευσή του γνωρίζοντας ότι η ιστορία θα συνεχιζόταν χωρίς τον ίδιο στην κύρια δράση.

Οι νέες διαστάσεις

Με αυτούς τους περιορισμούς, εκείνος και οι συγγραφείς βρήκαν νέες διαστάσεις για τον ήρωα στα τελευταία μέρη της σειράς, στην ιστορία πίσω από αυτόν, επιτρέποντας στον Berlin να γίνει ακόμη πιο πλήρως συνειδητοποιημένος από ό,τι ήταν αρχικά.

"Στο πρώτο και το δεύτερο μέρος, μπορώ να πω ότι υποδύθηκα έναν σκοτεινό χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει τον κίνδυνο και το χάος ταυτόχρονα. Είναι νεκρός στην τρίτη και την τέταρτη σεζόν, οπότε το ερώτημα που θέτουμε στον εαυτό μας, τον εαυτό μου και τους σεναριογράφους, είναι τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Βρίσκεσαι σε μειονεκτική θέση επειδή χάνεις τον ενεστώτα χρόνο της δράσης" λέει ο Alonso.

Και συνεχίζει: "Έτσι, αντ’ αυτού, έπρεπε να δούμε τη φωτεινότερη πλευρά του Berlin στην τρίτη σεζόν, όταν επιστρέφει. Αλλά ακόμη και αυτό ήταν δύσκολο να διατηρηθεί όταν δεν είναι πια ζωντανός. Στην πέμπτη σεζόν, οι σεναριογράφοι προσπάθησαν να συγχωνεύσουν και τις δύο πλευρές, τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα".

---

"Oι σεναριογράφοι ήταν εντελώς αχόρταγοι. Στην αρχή, σκέφτηκαν 'λοιπόν, ας φτιάξουμε μία ιστορία ληστείας'. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό."

---

Μπορεί να υπήρχε μία πιο φωτεινή πλευρά του Berlin, αλλά για τους υπόλοιπους χαρακτήρες, η τρίτη και τέταρτη σεζόν πήραν πολύ πιο σκοτεινό τόνο, με το πολύ παιχνιδιάρικο πνεύμα της να έχει αποχωρήσει και μία πιο αποπνικτική ατμόσφαιρα να διεισδύει ολοένα και περισσότερο όσο η σειρά οδεύει προς το καταληκτικό πέμπτο μέρος του. Δεν είναι πλέον ο Professor ένα βήμα μπροστά. Τώρα, βρίσκονται πάνω από το κεφάλι του.

"Oι σεναριογράφοι ήταν εντελώς αχόρταγοι. Στην αρχή, σκέφτηκαν "λοιπόν, ας φτιάξουμε μία ιστορία ληστείας”. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Μετά είπαν: "Λοιπόν, ας το κάνουμε αστυνομική ιστορία”. Ούτε αυτό ήταν αρκετό. Και μετά, στην πέμπτη σεζόν, το μετέτρεψαν σε πολεμική ιστορία. Προσπαθούν να βρουν ερεθίσματα για να απογειώσουν τους χαρακτήρες. Είναι μία προσπάθεια συνεχούς ανανέωσης, έτσι ώστε τίποτα να μην ξεθυμαίνει ποτέ", λέει ο Berlin.

Η στροφή που έφερε οργή

Η απόφαση να γίνει η σειρά όλο και πιο σκοτεινή όσο εξελίσσεται έχει οδηγήσει σε μερικές από τις πιο σοκαριστικές και συγκλονιστικές στιγμές της, που υπογραμμίστηκαν από τον θάνατο του χαρακτήρα της Alba Flores, Nairobi, μιας θρασύτατης αλλά συμπονετικής κλέφτρας, μητέρα μίας κόρης με την οποία λαχταρούσε να επανενωθεί, έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της σειράς και που θεωρείται ευρέως ως η καρδιά της σειράς, στο τέταρτο μέρος, που κυκλοφόρησε το 2020.

Η κίνηση αυτή εξασφάλισε πολλά emails μίσους προς τον Pina, όπως παραδέχεται. "Υπήρξε μια τεράστια στιγμή θυμού. Το παρατηρήσαμε σίγουρα. Οι fans μας γράφουν πολύ θυμωμένα μηνύματα, αλλά ακόμη και τότε δεν το μετάνιωσα", τονίζει o Pina.

Για τον Pina, ο θάνατος ήταν απαραίτητος, καθώς βοηθά να σηματοδοτήσει η σειρά ένα νέο τρόπο για να κάνεις τηλεόραση στην Ισπανία, καθώς επίσης και μία ευρύτερη ανάδειξη της τηλεόρασης ως μέσου αφήγησης συνολικά.

"Πριν από 15 χρόνια στην Ισπανία, η μυθοπλασία βασιζόταν σε άγραφους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους δεν μπορούσες ποτέ να σκοτώσεις τον πρωταγωνιστή σου. Ο θεατής ήξερε ότι όταν αντιμετώπιζε έναν κίνδυνο, για παράδειγμα, αν κρέμεται από ένα σχοινί που σιγά σιγά λύνεται, δεν γινόταν να σκοτώσεις τον ήρωα, επειδή είχε έναν φύλακα-άγγελο. Κατά κάποιον τρόπο, η τηλεόραση συνήθιζε να λέει: "Όχι, ηρέμησε, αυτό είναι για να ζήσεις το αίσθημα του θανάτου χωρίς το θάνατο”", λέει ο Pina.

"Τώρα βιώνουμε το αίσθημα του θανάτου με τον θάνατο και είναι πολύ πιο διεγερτικό για τον θεατή να γνωρίζει ότι ο χαρακτήρας μπορεί να πεθάνει. Υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία. Αυξάνουμε τα επίπεδά της και το ταξίδι που κάνει βλέποντας τηλεόραση είναι πιο κοντά σε ένα πραγματικό ταξίδι, σε πραγματικά συναισθήματα. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό του γιατί υπάρχουν κάποιες σειρές που δημιουργούν φανατισμό σε επίπεδο φαινομένου. Έχει να κάνει με το πόσο ζωντανά μπορείς να τους εντάξεις σε αυτό το ταξίδι και το ταξίδι του θανάτου είναι ένα ταξίδι κάθαρσης. Αυτό είναι το γνήσιο δράμα".

'Αντίο' που πονάνε

Αυτοί οι θάνατοι δεν επηρεάζουν μόνο τον θεατή, επηρεάζουν επίσης τους ηθοποιούς, ίσως περισσότερο από ό,τι αποκαλύπτουν. Όταν ο χαρακτήρας του Jaime Lorente, Denver, χάνει τον πατέρα του, Moscow, στο 2ο μέρος, έζησε μία οδυνηρή στιγμή από την οποία δεν έχει ακόμη συνέλθει πλήρως, μας παραδέχεται.

"Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Όταν έπρεπε να αποχαιρετήσω τον Agustin Ramos που παίζει τον πατέρα μου, αισθάνθηκα σαν να είχα χάσει τον πραγματικό μου πατέρα στην κανονική ζωή. Είχα μία υπέροχη σχέση μαζί του. Αυτό το "αντίο” ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Ήταν η τελευταία μέρα που γυρίζαμε μαζί για το δεύτερο μέρος και ήταν ένα άτομο που με βοήθησε πολύ σε επίπεδο ερμηνείας, όπως και σε προσωπικό. Μοιράστηκα πολλά πράγματα μαζί του και ήταν πολύ λυπηρό να τον αποχαιρετήσω. Συνέχισα να παίζω με αυτόν τον πόνο σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια των γυρισμάτων", λέει ο Lorente.

---

"Εντάξει, ίσως πεθάνω τώρα. Θα πεθάνει αυτός ο χαρακτήρας ή θα φιληθούν; Και αν φιληθούν, θα σκάσει βόμβα αμέσως μετά;"

---

Αυτές οι στιγμές συχνά εκπλήσσουν τόσο τους ηθοποιούς όσο και το κοινό, καθώς ο Pina έγραφε τη σειρά ενόσω τη γύριζαν, παρακολουθώντας συχνά το ημερήσιο υλικό για να πάρει νέα έμπνευση για την επόμενη μέρα, διαμορφώνοντας και αλλάζοντας την πλοκή όσο βρισκόταν σε εξέλιξη.

"Δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει", λέει ο Luka Peros που υποδύεται τον Marseille, ένα μέλος της ομάδας που εντάσσεται στη σειρά στο τρίτο μέρος. "Όταν το διαβάζεις, είσαι του στυλ "εντάξει, ίσως πεθάνω τώρα. Θα πεθάνει αυτός ο χαρακτήρας ή θα φιληθούν; Και αν φιληθούν, θα σκάσει βόμβα αμέσως μετά;”. Σε αυτή τη σειρά, όλα είναι πιθανά. Πολλές φορές πήγαιναν προς μία κατεύθυνση και μετά δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτό, και έκαναν ξανά γυρίσματα με αυτούς τους ηθοποιούς χωρίς να το πουν σε εμάς τους υπόλοιπους. Μετά, το έβλεπες και έλεγες: "Περίμενε, αυτό δεν ήταν στο σενάριο. Πότε το σκέφτηκαν;"".

Στο πέμπτο μέρος, αυτή η διαδικασία επανεπεξεργασίας του υλικού καθώς προχωρούσαν ήταν πιο έντονη από ποτέ, καθώς ο Pina και η εταιρεία κόλλησαν στο πώς να φτάσουν στο τέλος που είχαν προγραμματίσει.

"Συνήθως αυτό που ξέρουμε είναι το τέλος. Στην περίπτωση του πέμπτου μέρους, αυτό που συνέβη είναι ότι, στα τελευταία κεφάλαια, συνειδητοποιήσαμε πως ό,τι είχαμε σχεδιάσει δεν λειτουργούσε στην πραγματικότητα και έπρεπε να αλλάξουμε ριζικά το τελευταίο κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, αλλάξαμε όλα όσα είχαμε στο μυαλό μας για το πώς τελείωνε η ληστεία επειδή δεν μας έκανε. Χρειάστηκαν 33 (!) εκδοχές για να την ολοκληρώσουμε", αποκαλύπτει ο Pina.

"Ήταν μία κρίσιμη στιγμή. Μετά από πέντε μέρη και δύο ληστείες που αποτελούσαν περισσότερα από δύο χιλιάδες λεπτά μυθοπλασίας, αντιμετωπίσαμε το γεγονός ότι αυτό που θέλαμε να πούμε δεν λειτουργούσε. Και αυτός είναι ο λόγος που στο τέλος έπρεπε να κάνουμε πολλές εκδοχές και αλλάξαμε τα πάντα. Γενικά, γράφουμε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πολλές φορές γνωρίζουμε πού πηγαίνουν οι χαρακτήρες, τους στόχους τους, ξέρουμε και το τέλος. Όμως, γράφουμε όλα τα άλλα επιτόπου, τα συζητάμε καθώς προχωράμε και ενόσω παρακολουθούμε την εξέλιξη της σειράς στη μετα-παραγωγή. Αλλά με το τέλος, δεν μπορούσαμε να βασιστούμε πλέον σε αυτή τη διαδικασία", συνεχίζει.

Ορίστε κι ένα μικρό spoiler για εσάς, να μας συγχωρείτε: Μην περιμένετε ένα αντίγραφο του happy end που είδαμε στο τέλος του μέρους 2. Ο Pina και η εταιρεία, μετά από έναν χρόνο εξουθενωτικής δουλειάς, βρήκαν μία κατάληξη που είναι εντελώς νέα – και, όπως πιστεύει, ακόμη πιο ικανοποιητική.

"Νομίζω ότι πάντα είχαμε μία ιδέα ή ένα φόβο ότι η σειρά θα φθαρεί και θα υποτιμηθεί, όσο συνεχίζαμε να γυρίζουμε περισσότερες σεζόν. Πάντα σκεφτόμασταν ότι έπρεπε να σταματήσουμε όταν ήταν στο απόγειό της, στη "χρυσή εποχή" της. Φαινόταν ότι αυτό ακριβώς έπρεπε να κάνουμε", λέει ο Pina.

"Πιστεύω ότι η πέμπτη σεζόν είναι η πιο "σκληρή” από οποιαδήποτε άλλη που έχουμε κάνει – για πολλούς λόγους, κυρίως, λόγω των επιπέδων που φτάσαμε να ταλαιπωρήσουμε την ομάδα του Professor, τα πιο ακραία όρια βρίσκονται σε αυτήν την πέμπτη σεζόν. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι ο θεατής θα φτάσει στα όριά του από αγωνία και άγχος. Και αυτό μας επιτρέπει επίσης να ανατινάξουμε τα πάντα σε μεγάλα κομμάτια, τα πράγματα που κάναμε στο παρελθόν μας επέτρεψαν να τα ανατινάξουμε. Ήταν πραγματικά δύσκολο για εμάς να την τελειώσουμε έτσι, αλλά, από την άλλη, είναι ένα είδος επιβράβευσης το ότι η σειρά κλείνει σωστά, με την καλύτερη σεζόν της μέχρι τώρα", συνεχίζει ο Pina.

Το αίσθημα της υπερηφάνειας που έχει o Pina για το τελικό προϊόν, 10 επεισόδια χωρισμένα σε δύο μέρη που χρειάστηκαν περίπου 33 ημέρες για να γυριστούν ανά επεισόδιο, μοιράζεται και το υπόλοιπο cast του. Ακριβώς όπως ο Lorente κοίταξε τη βουτηγμένη στο αίμα, κόκκινη ολόσωμη φόρμα του και συνειδητοποίησε ότι δεν θα τη φορούσε ποτέ ξανά, καθένας από τους ηθοποιούς είχε τη δική του στιγμή, όταν τελικά εμπέδωσε ότι θα έπρεπε να αφήσει πίσω του μία σειρά που σήμαινε τόσο πολλά για αυτούς.

"Τελείωσα στις 4:35 το πρωί και πήγα κατευθείαν στο αεροδρόμιο για να επιστρέψω στη Βαρκελώνη. Ήμουν απλώς πτώμα στο αεροπλάνο, αλλά μέσα μου κατάλαβα ότι είχε δημιουργηθεί πολύ συναίσθημα που μετά με κατέκλυσε μεμιάς. Έκατσα εκεί, εξαντλημένος, ενθουσιασμένος, βυθισμένος σε ολόκληρη την εμπειρία. Ήταν τόσο δύσκολο να το αφήσω πίσω", λέει ο Peros.

Ο Pedro Alonso δεν είχε άλλα μέλη του cast για να στηριχτεί στην τελευταία του σκηνή. Στην τελευταία του μέρα στα γυρίσματα, έπρεπε να κάνει έναν μονόλογο ολομόναχος, τον οποίο έφερε εις πέρας με την καλύτερη εναπομείνασα ενέργεια που μπορούσε να βρει μέσα του.

"Όταν τελείωσα, το υπόλοιπο cast και το συνεργείο ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και έπεσα σε βαθιά σιωπή. Καθώς στεκόμουν εκεί, κάποιος μου έδωσε ένα γράμμα που εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του για όσα είχα προσφέρει στη σειρά και, όπως στεκόμουν εκεί, με το γράμμα στο χέρι μου, βίωσα μία συναισθηματική κρίση. Για τέσσερα ολόκληρα λεπτά δεν μπορούσα να πω λέξη. Μετά, επιτέλους, είπα σε όλους ότι αν προσπαθήσω να πω κάτι περισσότερο, θα καταρρεύσω, οπότε θα προσπαθήσω να αρθρώσω μόνο ένα ευχαριστώ", λέει ο Alonso.
"Στη συνέχεια, οι άλλοι ηθοποιοί μου μίλησαν και είπαν ότι αυτό τους βοήθησε να εισέλθουν σε μία κατάσταση συναισθηματικής κάθαρσης. Υπήρχε μία σημαντική μεταφορά ενέργειας για εμάς και έπρεπε ο καθένας μας να αφήσει κάτι πίσω με αυτή τη δουλειά. Ήταν ένα σοβαρό κομμάτι όλης της ζωής μας, της καλλιτεχνικής, της προσωπικής και της επαγγελματικής", λέει ο Alonso.

Συχνά είναι δύσκολο να πεις αντίο. O Lorente δεν μπόρεσε να καταφέρει τον εαυτό του καν να το πει.

"Είναι κάτι που απλά δεν μπορείς να κάνεις, σωστά; Είναι δύσκολο ακόμη και να αντιληφθούμε τις συνέπειες του αποχαιρετισμού σε κάτι που είναι τόσο μεγάλο. Μέχρι να πεις "αντίο”, δεν συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν μερικοί συνάδελφοί σου με τους οποίους δεν θα ξαναμιλήσεις ή ίσως δεν ξαναδείς. Έτσι, για μένα δεν έχει τελειώσει πραγματικά, γι’ αυτό δεν σκοπεύω να το πω", λέει ο Lorente.

Είτε είναι έτοιμος είτε όχι να το αφήσει πίσω του, ο Lorente είναι έτοιμος να παραδεχτεί ένα πράγμα: αυτή η σειρά άλλαξε τη ζωή του, όπως σίγουρα και πολλών άλλων.

> Διάβασε ακόμη: Κάπως έτσι θα τελειώσει το La Casa de Papel

"Σε προσωπικό επίπεδο, σε επαγγελματικό επίπεδο, η ζωή μου είναι εντελώς διαφορετική τώρα. Και όλα αυτά λόγω αυτής της σειράς. Νομίζω ότι πολλά από αυτά που κάνω έχουν καταστεί δυνατά από αυτή τη σειρά. Θα είχα ενδεχομένως μία πολύ πιο φυσιολογική ζωή αν δεν ήταν αυτό. Αν περάσεις μία μέρα μαζί μου, θα συνειδητοποιήσεις πόσο αυτή η σειρά με έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Είμαι τόσο ευγνώμων για αυτά που έδωσε σ’ εμένα και σε όλους μας".

O Lorente δεν είναι έτοιμος να πει "αντίο". Ωστόσο ίσως αντ' αυτού να μπορεί να συγκεντρωθεί σε ένα τελευταίο ρεφρέν:

Bella, ciao!

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για πολιτικές εξελίξεις, συνεντεύξεις διασήμων, συμβουλές για αντρική μόδα και συνταγές για φαγητό και πότο στο esquire.com.gr