Τόσο ο Γιάννης Τσιμιτσέλης όσο και η Κατερίνα Γερονικολού πια δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Αυτή τη φορά, το διάσημο ζευγάρι ενώνει τις δυνάμεις του και στη μικρή οθόνη, για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος στην τηλεόραση και μάλιστα ως πρωταγωνιστικό ζευγάρι ηρώων. Και το αποτέλεσμα είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεστε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Για να σας βάλω στο κλίμα της ιστορίας, η αρρωστοφοβική Κατερίνα είναι μανιακή με τις εξετάσεις, μιας και έχει ένα οικογενειακό ιστορικό μιας θανατηφόρου ασθένειας. Από την άλλη, o Αλέξανδρος, διακεκριμένος νευρολόγος και γιος του μεγαλογιατρού που την κουράρει κανονικά, κάνει ένα λάθος και της ανακοινώνει πως έχει μόνο έξι μήνες ζωής ενώ εκείνη χαίρει άκρας υγείας. Σε αντίθεση με μια συνονόματη ασθενή που μάλλον δεν ήταν τόσο τυχερή όσο η ηρωίδα μας.
Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Είμαι από τους ανθρώπους που βρίσκω την Κατερίνα Γερονικολού πανέμορφη μπροστά στον φακό -όχι ότι live δεν είναι δηλαδή εξίσου- και μια καλή ηθοποιό. Η χροιά της φωνής της, ο τρόπος που κοιτάζει τον φακό, που πετάει τις ατάκες της εμένα μου θυμίζει πάντα την Αλίκη Βουγιουκλάκη και ομολογώ πως είναι η μόνη που το κάνει τόσο φυσικά – ποιος θα μπορούσε άλλωστε να ξεχάσει πως την είχε... καταπιεί όταν πρωταγωνιστούσε στα "Χτυποκάρδια στο θρανίο” στο θέατρο "ΗΒΗ”.
Με αυτή ακριβώς τη συνταγή, η Κατερίνα Γερονικολού υποδύεται την Κατερίνα στο "Κι όμως είμαι ακόμα εδώ”. Αν υπήρχε η 30χρονη Αλίκη σήμερα και έπαιζε σε σειρά, κάπως έτσι θα ήταν. Και εγώ δεν βρίσκω τίποτα κακό σε αυτό. Χαρούμενη, δροσερή, κάπως απλοϊκή, η αρρωστοφοβική Κατερίνα στη σειρά αποκτά το σώμα και τη φωνή μιας εντυπωσιακής γυναίκας που λίγο μπεμπεδίζει στη σειρά, όχι με ναρκισσιστικό τρόπο αλλά με τον αέρα με του καλοαναθρεμένου κοριτσιού.
Η συνέχεια στο Yupiii.gr