Με τόσες σειρές εκεί έξω, δύσκολα αποφασίζεις τι αξίζει πραγματικά να δεις. Άλλες σου τραβάνε το ενδιαφέρον με μια δυνατή ιδέα, άλλες σε κερδίζουν με το καστ ή την παραγωγή. Και κάποιες απλά… σου δίνουν μια περίεργη αίσθηση πως κάπου το έχεις ξαναδεί. Το Into the Night, μια από τις σειρές που ακούγονται πολύ στο Netflix, ξεκινά δυναμικά.
Η κεντρική ιδέα έχει κάτι το ακαταμάχητο: ένας αξιωματικός του ΝΑΤΟ μαθαίνει ότι από την επόμενη κιόλας μέρα, λόγω μιας ανεξήγητης ηλιακής διαταραχής, το φως του ήλιου θα σκοτώνει όποιον αγγίξει. Η μόνη σωτηρία; Να μένεις στις σκιές.
Χωρίς να χάνει χρόνο, o αξιωματικός παίρνει τον έλεγχο ενός αεροπλάνου και απαιτεί να πετάξουν προς τη Δύση — κυνηγώντας κυριολεκτικά το σκοτάδι. Το σενάριο ξεκινά με αγωνία και η ένταση είναι εκεί από τα πρώτα λεπτά. Και όμως, κάτι δεν κολλάει όσο θα ήθελες.
Η σειρά, βελγικής παραγωγής, κουβαλά τα όρια ενός περιορισμένου budget. Αυτό φαίνεται όχι τόσο στο κόνσεπτ, αλλά στην εκτέλεση: σκηνικά, χαρακτήρες, διάλογοι… όλα μένουν λίγο πιο ρηχά απ’ όσο θα τους άξιζε. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ενώ έχεις στα χέρια σου μια δυνατή ιδέα, δεν την απογειώνεις.
Όλα θα ήταν αλλιώς
Είναι προφανές ότι αν επρόκειτο για αμερικανική παραγωγή όλα θα ήταν εντελώς διαφορετικά και ίσως σήμερα να μιλούσαμε για σειρά που θα θύμιζε κάτι από LOST. Και πράγματι, αυτή η αίσθηση πλανάται παντού.
Παρόλα αυτά, μην την απορρίψεις. Είναι μόλις έξι επεισόδια, κινείται γρήγορα και έχει στιγμές που σε κρατάνε. Αν θέλεις κάτι ευχάριστα αγχωτικό για να δεις μέσα σε ένα βράδυ, το Into the Night είναι μια αξιοπρεπής επιλογή.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.