Το καλοκαίρι του 2020, καθώς η πανδημία του κορονοϊού μαινόταν ανεξέλεγκτη, μολύνοντας περισσότερους από 200.000 ανθρώπους ημερησίως σε όλο τον πλανήτη, οι διευθύνοντες σύμβουλοι της Prizer, Albert Bourla και της BioNTech, Uğur Şahin ναύλωσαν ιδιωτικό αεροσκάφος με προορισμό τη μικρή εταιρεία Polymun Scientific Immunbiologische Forschung, στο Κλοστερνόιμπουργκ της Αυστρίας. Αποστολή τους, να πείσουν την εταιρεία -και τον Ian MacLachlan- να κατασκευάσει όσο το δυνατόν περισσότερα νανοσωματίδια λιπιδίων για το νέο εμβόλιό τους κατά του κορονοϊού, το οποίο σύντομα έμελλε να λάβει άδεια επείγουσας χρήσης από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ.
Η καινοτομία του MacLachlan
Το εμβόλιο των Pfizer/BioNTech έχει σχεδιαστεί με την τεχνολογία του αγγελιοφόρου RNA που μαθαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα πώς να καταπολεμήσει τον κορονοϊό. Αλλά για να εισέλθει με ασφάλεια στα κύτταρα, το mRNA έπρεπε να καλυφθεί με λιπίδια. Η αυστριακή μονάδα ήταν από τις λίγες στον κόσμο που παρήγαγε τα αναγκαία νανοσωματιδία λιπιδίων, έτσι ο Bourla επέμεινε να πάει μαζί του και ο Şahin προκειμένου να παρουσιάσει το έργο τους.
"Το δύσκολο με την πλατφόρμα mRNA δεν είναι πώς θα φτιάξουμε το μόριο mRNA· αυτό είναι εύκολο”, λέει ο Bourla. "Το δύσκολο είναι να διασφαλιστεί ότι το μόριο mRNA θα εισχωρήσει στα κύτταρα για να μεταφέρει την πληροφορία”.
Ωστόσο, η ιστορία για το πώς οι Moderna, BioNTech και Pfizer κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό το ζωτικό σύστημα παράδοσης δεν είναι γνωστή. Πρόκειται πραγματικά για ένα έπος 15 ετών νομικών διενέξεων και κατηγοριών για προδοσία και εξαπάτηση. Είναι, όμως, σαφές ότι όταν χρειάστηκε ένας τρόπος για να φτάσουν τα εμβόλια mRNA στα κύτταρα και να σταματήσει η πανδημία, μία μόνο αξιόπιστη μέθοδος ήταν διαθέσιμη - και αυτή δεν ήταν προϊόν ούτε κάποιας εκ των τριών, ούτε οποιασδήποτε άλλης μεγάλης εταιρείας εμβολίων.
H συνέχεια στο Capital.gr