Ο Σπύρος Γιαννιώτης με αφορμή το άνοιγμα των σχολείων μιλά για τη δυσλεξία που έχει από μικρός

Είναι ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες αθλητές όλων εποχών. Ένας εμβληματικός κολυμβητής που έχει πετύχει λαμπρά επιτεύγματα τόσο μέσα όσο και έξω από το νερό. Ένας φοβερός τύπος με ήθος, ψυχή, χωρίς τουπέ. 

Τα ξημερώματα αυτός ο υπέροχος άνθρωπος μοιράστηκε στο Facebook την προσωπική του βιωματική εμπειρία που είχε με τη δυσλεξία, τους φόβους που αυτή του δημιούργησε στην πορεία της ζωής του, τον καθημερινό αγώνα ενάντια στην ανασφάλεια, καταλήγοντας στο ότι αν δεν ήταν δυσλεκτικός, ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο δε θα είχε φτάσει σήμερα εδώ που είναι. 

Αναλυτικά η ανάρτησή του.

"Με αφορμή τον Τζέιμι Όλιβερ που βγήκε και μίλησε για την δυσλεξία, θα ήθελα να πω και εγώ δυο πράγματα

Ίσως και εγώ αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι.

Πάντα τέτοια εποχή νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι, ίσως να θυμάμαι το βουνό που είχα μπροστά μου γιατί έτσι έβλεπα το σχολείο, τον φόβο να μην μπορώ να αντεπεξέλθω στα διαβάσματά μου, στην ορθογραφία, στην γραφή μου, στο αν τα αλλά παιδιά θα με πουν αγράμματο, ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου. Αυτή την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ, να κυλάει το δάκρυ στο Βιβλίο και να προσπαθώ να διαβάσω, και τα μάτια μου θολά. Να θέλω να είμαι καλός μαθητής και να μην μπορώ.

Πέρασαν τα χρόνια και έμαθα στο γυμνάσιο ότι έχω δυσλεξία, αλλά τα βιώματα μου με είχαν χαράξει, δεν αλλάζουν αυτά. Με τα χρόνια έμαθα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και να πηγαίνω κόντρα στην ανασφάλεια μου και στο φόβο μου, είναι ένας αγώνας που δίνω καθημερινά.

Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, δεν θα ήθελα να νιώσει κανένα παιδί αυτά που ένιωσα εγώ.

Από έναν δυσλεκτικό που ακόμα και τώρα που σας γράφει αγχώνεται αν θα κάνει λάθη, αλλά τα γράφει γιατί είναι ένας καθημερινός αγώνας με έναν νικητή.

Καλή σχολική χρονιά."