Πριν βγάλεις το τσεκούρι του πολέμου για να κυνηγήσεις τους ερευνητές που τόλμησαν να προτείνουν σύνταξη στα 80 χρόνια, δώσε μισό λεπτό στον εαυτό σου να ηρεμήσει. Την έρευνα αυτή δεν την υιοθετούμε ούτε εμείς. Πρέπει όμως εκτός από τα ευχάριστα να παρουσιάζουμε και τα δυσάρεστα νέα, έτσι δεν είναι;
Η ψυχολόγος Laura Carstensen, από το Standford University, δεν φοβήθηκε και τόλμησε να προτείνει το αποτέλεσμα της ερευνητικής της διαδικασίας. Μάλιστα, υποστηρίζει ότι η εργασιακή πραγματικότητα σήμερα είναι κάτι που οφείλει να θυμίζει μαραθώνιο κι όχι αγώνα σπριντ. Κάτι, δηλαδή, που διαλύει τελείως όλα όσα είχαμε στο μυαλό μας μέχρι σήμερα.
Αυτό που προτείνει, είναι μέσες άκρες να συνεχίζουμε ακάθεκτοι την εργασία μας μέχρι την όγδοη δεκαετία της ζωής μας, δουλεύοντας επί της ουσίας 40 γεμάτα χρόνια, αφού μέχρι να κλείσουμε τα δεύτερα "άντα" δε θα έχουμε καταπιαστεί παρά μονάχα με εργασίες μερικής απασχόλησης. Όντως ακούγεται δυστοπικό, αλλά δυστυχώς, τουλάχιστον στην Ελλάδα της κρίσης είναι κάτι που ήδη (σχεδόν) συμβαίνει.
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο εργασίας, αφού αυτό που έχουμε τώρα δεν δουλεύει
"Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο, το τωρινό δεν δουλεύει επειδή δεν αναγνωρίζει όλες τις απαιτήσεις του καιρού μας, οι άνθρωποι δουλεύουν full time ενώ παράλληλα μεγαλώνουν τα παιδιά τους, δεν ξεκουράζονται ποτέ, δεν μπορούν ποτέ να βγουν έξω, τρέχουμε σε έναν ασταμάτητο ρυθμό και ύστερα, κάποια στιγμή, απλά μας βγάζουν από την πρίζα (σ.σ: τη δουλειά) και ξεκινάμε να ξεκουραζόμαστε" δηλώνει χαρακτηριστικά η Carstensen.
"Αντίθετα" συνεχίζει "θα έπρεπε ο χρόνος εργασίας μας μέσα στο πλαίσιο της ζωή μας να αναδιανεμηθεί με ένα πιο μακρόχρονο πλάνο. Η εκπαίδευση θα μπορούσε να διαρκεί περισσότερο, ακόμα και κατά τη διάρκεια που οι άνθρωποι μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Θα ήταν λογικό να δουλεύουμε σε καθεστώς μερικής απασχόλησης μέχρι τα 40, ενώ για 20 χρόνια περίπου ολοκληρώνουμε την εκπαίδευσή μας" θα υπογραμμίσει ολοκληρώνοντας την σκέψη της.
"Οι καριέρες θα πρέπει να διαρκούν περισσότερο, ξεκινώντας από καθεστώς μερικής απασχόλησης και με μία σταδιακή μετάβαση σε πλήρη απασχόληση, μέχρι να φτάσουμε τα 80 χρόνια και να συνταξιοδοτηθούμε. Έτσι αντί να τρέχουμε από τα 20 μέχρι τα 60, θα μπορούμε να έχουμε μια αργή και χρήσιμη εκκίνηση μέχρι τα 40 κι ύστερα να συνεχίζουμε μέχρι τα 80 όπως οι μαραθωνοδρόμοι" υποστηρίζει η Karstensen, όχι μόνο ως άποψη αλλά και με βάση την έρευνά της.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά και να σχολιάσουμε ακόμα περισσότερα. Δεν ξέρουμε αν έχει όμως μεγάλο νόημα, αφού το μοντέλο που παρουσιάζει η ερευνήτρια μοιάζει να κάνει τα στραβά μάτια σε μια απτή πραγματικότητα: Πώς μεγαλώνεις τα παιδιά σου, σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, όταν αμείβεσαι με μισθό μερικής απασχόλησης; Είναι λιγάκι δύσκολο, τουλάχιστον στον άγονο μισθολογικά ευρωπαϊκό νότο. Από την άλλη πάλι, οφείλουμε να ομολογήσουμε πώς παρότι δεν μας αρέσουν αυτά που προτείνει η ψυχολόγος από το Standford University, δυστυχώς σιγά σιγά τα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας.