Λένε ότι πίσω από κάθε μεγάλη πόλη υπάρχει ένα μεγάλο μνημείο – όπως, δηλαδή, πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα κρύβεται μία σημαντική γυναίκα και το ανάποδο. Έτσι, μπορεί οι Πυραμίδες της Αιγύπτου και η Ακρόπολη της Αθήνας να διεκδικούν τον τίτλο του πιο αναγνωρίσιμου αξιοθέατου του πλανήτη, στον σύγχρονο κόσμο όμως η μορφή του Αγάλματος της Ελευθερίας δεσπόζει. Γιατί; Πολύ απλά διότι αποτελεί το σύμβολο της σημαντικότερης πόλης της Γης, της Νέας Υόρκης.
Η ιστορία του αγάλματος δεν είναι μία ιστορία εύκολης επιτυχίας όπου όλα τα προβλήματα ήταν λυμένα εξαρχής και οι σαμπάνιες έρεαν άφθονες στα εγκαίνια. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο. Η ιδέα του γλύπτη Frédéric Bartholdi που ήθελε ένα μνημείο-σύμβολο της ελευθερίας στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο θα κατασκευαζόταν μέσα από τη συνδυαστική προσπάθεια -και άρα επιχορήγηση- του αμερικανικού και του γαλλικού λαού πέρασε κυριολεκτικά από σαράντα κύματα. Τα προβλήματα, όπως συνήθως συμβαίνει, ήταν κυρίως οικονομικά.
Ο Pulitzer μετέτρεψε τη συγκέντρωση χρημάτων σε προσωπικό του στοίχημα
Αν όμως η γαλλική πλευρά του εγχειρήματος είχε κάνει σε μεγάλο βαθμό πολύ καλά τη δουλειά της, δε συνέβαινε το ίδιο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από τις 250 χιλιάδες δολάρια (σημερινά 6,6 εκ. δολάρια) που έπρεπε να μαζέψει η επιτροπή, είχε καταφέρει να συγκεντρώσει περίπου τα μισά. Έλειπαν, δηλαδή, κοντά στα 100 χιλιάδες δολάρια (σημερινά 3 εκ. δολάρια). Ή με άλλα λόγια ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.
Το 1885 κι ύστερα από αρκετές καθυστερήσεις το μεγαλεπήβολο project έδειχνε να είναι στάσιμο, αν όχι έτοιμο να καταρρεύσει. Τότε, ένας δαιμόνιος δημοσιογράφος της πόλης, ο Josef Pulitzer αποφάσισε να μετατρέψει τη συγκέντρωση χρημάτων σε προσωπικό του στοίχημα. Ο άνθρωπος που αργότερα θα συνέδεε το όνομά του με την έννοια της ερευνητικής δημοσιογραφίας και το αντίστοιχο βραβείο, μετέτρεψε την εφημερίδα του σε άρμα για αυτόν τον σκοπό. Η New York World έγινε η άτυπη πλατφόρμα για ένα από τα πρώτα crowdfunding projects της ιστορίας.
Θεατρικά έργα, αγώνες μποξ, εκθέσεις έργων τέχνης, ακόμα και μινιατούρες του αγάλματος σε ένθεση μέσα στην εφημερίδα επιστρατεύθηκαν στον αγώνα για το Άγαλμα της Ελευθερίας. "Πρέπει να μαζέψουμε χρήματα! Η εφημαρίδα The Wolrd καλεί του πολίτες να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα κεφάλαια" έγραφε ο Pulitzer στα πρωτοσέλιδά του. "Τα 250 χιλιάδες δολάρια της γαλλικής πλευράς συγκεντρώθηκαν από εργάτες και εμπόρους, υπαλλήλους και καλλιτέχνες· από όλους ανεξαρτήτως τάξης ή οικονομικής κατάστασης. Ας απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο. Μην περιμένετε τους εκατομμυριούχους να δώσουν τα λεφτά τους. Δεν είναι ένα δώρο των πλουσίων της Γαλλίας προς τους πλούσιους της Αμερικής, αλλά ένα δώρο του γαλλικού λαού σε αυτόν την Αμερικής" έγραφε στο editorial του.
Οι 125 χιλ. (!) δωρητές συγκέντρωσαν περίπου 102 χιλ. δολάρια που αντιστοιχούν σε σημερινά 3 εκ. δολάρια.
Ο Josef Pulitzer, πάντα κοντά στα πολιτικά δρώμενα της εποχής του, αφού πέρασε από διάφορες ιδεολογικές τοποθετήσεις, είχε αρχίσει εκείνα τα χρόνια να γίνεται ένας ακραιφνής Δημοκρατικός. Πίστευε στη δύναμη του κόσμου έναντι στην πρωτοβουλία των υπερβολικά πλούσιων της Γης της Επαγγελίας. Έτσι, όσο δεν κατάφερε να κάνει η επιτροπή, το κατάφεραν οι πρωτοπόρες για την εποχή crowdfunding τακτικές του. Οι 125 χιλ. (!) δωρητές συγκέντρωσαν περίπου 102 χιλ. δολάρια που αντιστοιχούν σε σημερινά 3 εκ. δολάρια. Ο ουγγρικής καταγωγής εκδότης δεν ξέχασε, βέβαια, τους αναγνώστες του: τύπωσε στις σελίδες της εφημερίδας τα ονόματα όλων των δωρητών, ακόμα κι αν είχαν δώσει μόλις 10 cents.