Μπορεί τη στιγμή που μιλάμε να υπάρχουν μερικά τεχνικά προβλήματα, ωστόσο όπως όλα δείχνουν, θα κατασκευάσουμε αυτοκινητόδρομους στη Σελήνη. Αλλά γιατί;
Η εκτόξευση του Artemis 3, σε μια ημερομηνία που δεν έχει ωστόσο γίνει ακόμα γνωστή, θα σηματοδοτήσει την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη. Η τελευταία αποστολή Apollo χρονολογείται στο 1972 και όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Για αρχή, με αφορμή το ιστορικό αυτό γεγονός, έρχονται στην επιφάνεια πολλά τεχνικά προβλήματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι και το θέμα του δρόμου.
Μπορεί να ακούγεται κάπως αστείο και παράδοξο, όμως δεν είναι. Η σεληνιακή σκόνη, που βρίσκεται στον Ρηγόλιθο, είναι εξαιρετικά λεπτή, λειαντική, κολλώδης και επικίνδυνη έτσι με κάθε κόστος, πρέπει να αποφεύγεται. Ο μοναδικός τρόπος λοιπόν φαίνεται πως είναι η δημιουργία οδικών επιφανειών λιώνοντας προσομοιωμένη σεληνόσκονη με ισχυρό λέιζερ, όπως πρότεινε και η διεθνής ομάδα ερευνητών από το έργο ESA PAVER.
Η τεχνολογία που θα χρησιμοποιηθεί, οι ακτίνες λέιζερ των διαφορετικών μεγεθών και εντάσεων, αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στην πρώιμη φάση της σεληνιακής υποδομής και της ανάπτυξης βάσεων που με την πάροδο του χρόνου θα συμβάλλουν σε όλες τις φάσεις της σεληνιακής εξερεύνησης. Μάλιστα, μέχρι να βρεθεί η ακτίνα λέιζερ που παράγει το ισχυρότερο υλικό επίστρωσης, έπρεπε να δοκιμαστούν πολλές και διαφορετικές ενώ κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι οποιαδήποτε διασταύρωση ή επικάλυψη ακτίνων λέιζερ θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερικές ρωγμές.
"Στην πράξη δε θα φέρναμε λέιζερ διοξειδίου του άνθρακα στη Σελήνη. Αντίθετα, αυτό το τρέχον λέιζερ χρησιμεύει ως πηγή φωτός για τα πειράματά μας, για να πάρει τη θέση του σεληνιακού ηλιακού φωτός που θα μπορούσε να συγκεντρωθεί χρησιμοποιώντας έναν φακό Fresnel πλάτους δύο μέτρων για να παράγει ισοδύναμο λιώσιμο στην επιφάνεια της Σελήνης", εξηγεί ο μηχανικός υλικών της ESA, Advenit Makaya.
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.