Από τις 9 το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου, το τεχνικό και υποστηρικτικό προσωπικό του Τσερνόμπιλ δουλεύει χωρίς σταματημό. Αφού τα μέλη του πήγαν στις εγκαταστάσεις του παροπλισμένου πυρηνικού εργοστασίου για να εκτελέσουν τη νυχτερινή τους βάρδια, να ελέγξουν τα επίπεδα των ηλεκτρικών εκπομπών και τη θερμοκρασία εντός της γιγαντιαίας σαρκοφάγου, μέσα στην οποία έχουν 'θαφτεί' ραδιενεργά απόβλητα, πλέον, συμπληρώνουν 500 ώρες non-stop εργασίας, ενώ κοιμούνται σε καρέκλες και σωρούς από ρούχα, μπροστά από σταθμούς εργασίας και μηχανήματα που βγάζουν θορύβους.
Δουλεύοντας με το μαχαίρι στον λαιμό
Αυτοί οι εργαζόμενοι που δεν ψήνουν ψωμί, η δουλειά τους είναι αρκετά πιο περίπλοκη, τρέφονται με πόριτζ και κονσέρβες που τις ετοιμάζει ένας 70χρονος μάγειρας, ο οποίος κάποια στιγμή κατέρρευσε από την εξάντληση.
Τα κινητά τους τηλέφωνα έχουν κατασχεθεί και Ρώσοι στρατιώτες τους ακολουθούν παντού στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους του εργοστασίου.
Σε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ, που δημοσιεύτηκε στη Wall Street Journal, οι δημοσιογράφοι Joe Parkinson και Drew Hinshaw μας 'ξεναγούν', μέσα από μαρτυρίες, στο εσωτερικό του εργοστασίου. Εκεί, 200 υπάλληλοι δουλεύουν κυριολεκτικά με το μαχαίρι στον λαιμό από τη στιγμή που ο ρωσικός στρατός εισέβαλλε στην Ουκρανία, για να διασφαλίσουν το ότι δεν θα συμβεί κάποια καταστροφή ικανή να καταστήσει νεκρή ζώνη ένα μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Ευρώπης.
Οι μαρτυρίες, μέσα από τα τηλεφωνήματα στους συγγενείς
Το ρεπορτάζ δημιουργεί μια εικόνα σκελετωμένων πυρηνικών τεχνικών που εργάζονται υπό την απειλή βίας για σχεδόν τρεις εβδομάδες. Ανάμεσά τους, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και έχουν ανάγκη από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Στα διάρκειας 1 λεπτού τηλεφωνήματα που τους επιτρέπουν οι Ρώσοι στρατιώτες, για να επικοινωνήσουν με μέλη της οικογένειάς τους, αναφέρουν ακραία εξάντληση, ζαλάδες, ναυτίες και τρομερούς πονοκεφάλους.
Αυτή η εξάντληση μεταλλάσσεται σε επανάσταση, με μέλη του προσωπικού να τσακώνονται με τους 'φρουρούς' τους σχετικά με τη φύση του πολέμου και να στασιάζουν.
Κάθε πρωί, στις 9, ο εθνικός ύμνος της Ουκρανίας ακούγεται από τα μεγάφωνα των εγκαταστάσεων. Οι Ουκρανοί εργαζόμενοι στέκονται όρθιοι, με τις παλάμες στο στήθος. Στη συνέχεια, επιστρέφουν στη δουλειά.
Εν τω μεταξύ, οι οικογένειές τους, έχουν μείνει σχεδόν χωρίς θέρμανση και ενέργεια. Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, χτυπούν τις καμπάνες των εκκλησιών ή κορνάρουν από τα αυτοκίνητά τους για να σημάνουν συναγερμό κάθε φορά που πλησιάζουν αεροπλάνα.
Ζητούν να ανοίξει ένας ασφαλής διάδρομος για να διαφύγουν οι εξουθενωμένοι εργαζόμενοι του Τσερνόμπιλ και να αντικατασταθούν με άλλα μέλη του προσωπικού, αίτημα που στηρίζει η ουκρανική κυβέρνηση αλλά έχει απορρίψει η Ρωσία.
> Διάβασε ακόμα: Μήπως πρέπει να ανησυχούμε για το Τσερνόμπιλ;
Οι αντλίες που προωθούν φρέσκο νερό πάνω στα ραδιενεργά κατάλοιπα, πλέον δουλεύουν με γεννήτριες ντίζελ. Κι αυτό γιατί οι γραμμές υψηλής τάσης που συνέδεαν το σύστημα ψύξης του εργοστασίου με το δίκτυο του ηλεκτρισμού κόπηκαν κατά τη διάρκεια των μαχών.
'Αν οι αντλίες σταματήσουν να λειτουργούν', όπως υπενθυμίζει ένας Ουκρανός αξιωματούχος, 'το νερό στη δεξαμενή μπορεί να φτάσει σε σημείο βρασμού, κάτι που θα οδηγήσει στη δημιουργία ραδιενεργού ατμού'. Αυτό το γεγονός, θα έχει ως συνέπεια ένα σοβαρό ατύχημα.
> Διάβασε ακόμα: Το Τσερνόμπιλ παραμένει σημαντικό για τη Ρωσία. Αλλά γιατί;
Ένα είδος ανθρώπου έτοιμο να καταστραφεί
Το 2015, η Λευκορωσίδα συγγραφέας και ιστορικός Svetlana Alexievich, που έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και είχε βρεθεί στο Τσερνόμπιλ την εποχή του ατυχήματος, έγραψε σχετικά: 'Για μένα, ο κόσμος κατέρρεε. Εντός της ζώνης δεν αισθανόμουν Λευκορωσίδα ή Ρωσίδα ή Ουκρανή αλλά εκπρόσωπος ενός βιολογικού είδους που θα μπορούσε να καταστραφεί. Είχαν συμπέσει δύο καταστροφές. Στην κοινωνική σφαίρα, η σοσιαλιστική Ατλαντίδα βυθιζόταν. Στην κοσμική σφαίρα, υπήρχε το Τσερνόμπιλ'.
Πλέον, σήμερα, κανείς δεν αμφιβάλλει για το ότι στην Ουκρανία γίνεται πόλεμος και για το ότι οι άνθρωποι των οποίων η εμπειρία μεταφέρεται στο ρεπορτάζ της Wall Street Journal είναι, με τον δικό τους τρόπο, κατάσκοποι. Όπως και για το ότι αντιμετωπίζονται ως εχθροί από τη ρωσική κυβέρνηση, παγιδευμένοι σε μια ατελείωτη νυχτερινή βάρδια, σε μια δηλητηριασμένη περιοχή.
Από: Esquire US
Ακολούθησε το Esquire στο Facebook, το Twitter και το Instagram.