Ποια είναι εντέλει η πραγματική Αμερική; Η χώρα της οποίας ο ηγέτης συνομίλησε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα επί δυόμισι ώρες με τον Κινέζο ομόλογό του, με εμφανή τη μέριμνα διατήρησης ανοικτών διαύλων; Ή η χώρα της οποίας ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγων aka Nancy Pelosi έθιξε λίγα 24ωρα αργότερα την πιο ευαίσθητη "κόκκινη γραμμή" του Πεκίνου, πραγματοποιώντας επίσκεψη στην Ταϊβάν;
Η χώρα που πλαισίωσε αυτήν την αντικειμενικά εμπρηστική επίσκεψη (επί μαχητικού αεροσκάφους) με μετακίνηση δύο αεροπλανοφόρων στη Σινική Θάλασσα και λοιπών δυνάμεων σε παρακείμενες χώρες; Ή η χώρα που ανάλαβε την πρωτοβουλία να αναβάλλει την προγραμματισμένη δοκιμαστική εκτόξευση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου Minuteman III της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, ώστε να μειώσει, επιδεικνύοντας "συμπεριφορά υπεύθυνης πυρηνικής δύναμης" τους κινδύνους "από λανθασμένους υπολογισμούς και παρερμηνείες", όπως δήλωσε χθες ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, John Kirby;
Η χώρα που από το Ανακοινωθέν της Σανγκάης το 1972 έχει αποδεχθεί ότι "η Ταϊβάν αποτελεί τμήμα της Κίνας και η ειρηνική επίλυση του ταϊβανικού ζητήματος εναπόκειται στους ίδιους τους Κινέζους"; Ή η χώρα που παίζει στα όριά του το παιχνίδι της "στρατηγικής αμφισημίας" σχετικά με τον βαθμό εμπλοκής της σε μία στρατιωτική σύγκρουση με αντικείμενο την Ταϊβάν;
Άλλωστε, η "στρατηγική αμφισημία" στο ταϊβανικό ζήτημα αφορά στο ενδεχόμενο απόπειρας του Πεκίνου να ανατρέψει διά της βίας το υφιστάμενο status quo. Όμως η πιθανή ανατροπή του με κινήσεις αναβάθμισης της διπλωματικής νομιμοποίησης της αποσχισθείσας από το 1949 νήσου και ενθάρρυνσης των εθνικιστών πολιτικών που επιθυμούν επίσημη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της, αποτελεί πολύ διαφορετική υπόθεση.
Σύγχυση ή κατανομή ρόλων;
Η επίσκεψη της 82χρονης Δημοκρατικής προέδρου της ομοσπονδιακής Βουλής των Αντιπροσώπων, Nancy Pelosi (με θερμή στήριξη από την πλειονότητα των Ρεπουμπλικανών, πλην Trump), στην Ταϊβάν διήρκεσε λιγότερο από 24 ώρες και αποτελεί ήδη παρελθόν. Όμως οι επιπτώσεις της στις σινοαμερικανικές σχέσεις, και συνεπώς στη σταθερότητα όλου του πλανήτη, θα είναι μακροχρόνιες. Για την ακρίβεια, δεν έχουν καν αρχίσει να εκδηλώνονται πλήρως.
Το γεγονός ότι ο πρόεδρος Biden δεν ενθάρρυνε την επίσκεψη Pelosi (και μάλιστα εκμυστηρεύτηκε στους δημοσιογράφους ότι και το Πεντάγωνο συμμεριζόταν τις επιφυλάξεις του) δεν διευκολύνει ιδιαίτερα τα πράγματα. Διότι είτε λόγω πραγματικής αδυναμίας του να αποτρέψει την επίμαχη επίσκεψη, άρα λόγω απώλειας ελέγχου των μοχλών της εξουσίας στη Ουάσινγκτον, είτε, σε ένα πιο κυνικό σενάριο, λόγω συμμετοχής του σε ένα παιχνίδι κατανομής ρόλων, το Πεκίνο οδηγείται στο ίδιο συμπέρασμα: οι ΗΠΑ δεν είναι "agreement capable" και δεν έχει νόημα να επενδύει κανείς σε σενάρια win-win συνεννόησης μαζί τους. Πρόκειται για το ίδιο συμπέρασμα στο οποίο οδηγήθηκε προ ετών για τους δικούς της λόγους και η Μόσχα, με την οποία αναπόφευκτα η συμμαχία της Κίνας θα γίνει ακόμη πιο στενή.
Προσωπικό το πλήγμα για τον Σι
Οι ηχηρές προειδοποιήσεις της κινεζικής ηγεσίας πριν από την επίσκεψη Pelosi δεν εισακούσθηκαν – και αυτό δεν μπορεί παρά να καταγράφεται ως πλήγμα στο γόητρό της. Αυτό, δε, αφορά προσωπικά τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ ο οποίος στο 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος το φθινόπωρο θα αναλάβει μια δίχως προηγούμενο τρίτη κατά σειρά πενταετή θητεία στην κορυφή.
Μολονότι, δε, η Nancy Pelosi στην ανακοίνωσή της από το έδαφος της Ταϊβάν φρόντισε να υποσημειώσει, κατά "πολιτικά ορθό" τρόπο, ότι προσυπογράφει την αρχή της "Μίας Κίνας" και τις παλαιότερες σινο-αμερικανικές κοινές διακηρύξεις επί του θέματος, φρόντισε να επιδεινώσει την προσβολή προς το Πεκίνο, χρωματίζοντας ιδεολογικά την επίσκεψή της ως "χειρονομία αλληλεγγύης προς μία ανθηρή δημοκρατία", η οποία ζει υπό την απειλή του "αυταρχισμού".
Η απάντηση θα δοθεί στη μακρά διάρκεια
Όσοι, ωστόσο, προέβλεπαν (ή και επιδίωκαν) μία εν θερμώ απάντηση του Πεκίνου, την ώρα που η Pelosi πραγματοποιούσε το τολμηρό εγχείρημά της, χάνουν τη μεγάλη εικόνα. Η Κίνα, αρεσκόμενη ως γνωστόν στους σχεδιασμούς μεγάλου χρονικού βάθους, δεν έχει κανένα συμφέρον να εμπλακεί σε μία στρατιωτική περιπέτεια και δη σε χρόνο επιλογής του αντιπάλου, όσο δεν έχει ολοκληρώσει την "ειρηνική ανάδυσή" της, όπως την επιδιώκει.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνει αδρανής. Η δέσμευση από τις κινεζικές ένοπλες δυνάμεις μεγάλων θαλάσσιων περιοχών, σε απόσταση ακόμη και μικρότερη των 12 μιλίων από τις ακτές, για ασκήσεις με πραγματικά πυρά και η εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, αποτέλεσαν ισχυρό μήνυμα και οιονεί "πρόβα ναυτικού αποκλεισμού".
Βρισκόμαστε πολύ μακριά από την προηγούμενη κρίση του ίδιου είδους πριν από 25 χρόνια, όταν το 1997 ο τότε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νιουτ Γκίνγκριτς, επισκέφθηκε την Ταϊβάν και οι κινεζικές αντιδράσεις υπήρξαν αδύναμες.
Έκτοτε, η Κίνα εξελίχθηκε σε μία στρατιωτική δύναμη εξοπλισμένη με 1.300 βαλλιστικούς πυραύλους, οι οποίοι μπορούν να πλήξουν αμερικανικές θέσεις μέχρι τη νήσο Γκουάμ και ενδεχομένως να καταστρέψουν και αεροπλανοφόρα (η πρόσφατη βύθιση της ρωσικής ναυαρχίδας "Μασκβά" από την Ουκρανία είναι διδακτική). Επιπλέον, η πολύ μεγαλύτερη ενσωμάτωση της Κίνας στη διεθνή οικονομία καθιστά μη ρεαλιστική οποιαδήποτε σκέψη απομόνωσής της. Το σχέδιο που δεν καρποφόρησε στη θεωρητικώς ευκολότερη περίπτωση της Ρωσίας, δεν μπορεί να συζητείται (ιδίως στη χειμαζόμενη Ευρώπη) εις βάρος της χώρας που "τραβά το κάρο" της παγκόσμιας οικονομίας και των εφοδιαστικών αλυσίδων.
Σνομπάρισμα στη Σεούλ
Εξού και στο ρεπερτόριο των απαντήσεων του Πεκίνου προς την Ταϊβάν περιλήφθηκαν και κυρώσεις, όπως η απαγόρευση της εξαγωγής φυσικής άμμου, γεγονός που θα πλήξει τόσο τις κατασκευές όσο και τον ανθηρό ταϊβανικό κλάδο της μικροηλεκτρονικής.
Οι δε αντιδράσεις των χωρών της περιοχής δεν μαρτυρούν κάποιαν ανακλαστική αντισυσπείρωση απέναντι στην "κινεζική απειλή". Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νότιο Κορέα, όπου συνεχίσθηκε η ασιατική περιοδεία της, η Pelosi δεν έτυχε επίσημης υποδοχής, ούτε συναντήθηκε με τον πρόεδρο της χώρας, ο οποίος δεν διέκοψε τον παραθερισμό του και περιορίσθηκε σε μια τηλεφωνική επικοινωνία. Ο δε Νοτιοκορεάτης υπουργός Εξωτερικών πρόκειται συντόμως να συναντηθεί με τον Κινέζο ομόλογό του.
Από: Capital.gr